Με τη τελευταία του δουλειά μας φίλεψε ο Δημήτρης Σγουρός, μια βουτιά στο παρελθόν της Κριτσάς όταν άνθιζε στις γειτονιές το Χοροστάσι, ή τα Χοροστάσια, μικρά γλέντια που τα “στελιώνανε” τα καφενεία του χωριού.
Στις επεξηγηματικές σημειώσεις διαβάζουμε:
Tα χοροστάσια της Κριτσάς
Του Δημήτρη Σγουρού
Ένα προσφιλές θέμα από την πρόσφατη ιστορία της Κριτσάς, είναι τα περίφημα χοροστάσιά της.
Πρέπει να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι εγώ δεν τα πρόλαβα, τα έζησα όμως έμμεσα από τις διηγήσεις κυρίως της γιαγιάς μου της Σοφίας αλλά και άλλων συγχωριανών μου.
Η λέξη χοροστάσι σημαίνει τον τόπο όπου στήνουν «στελιώνουν» το χορό.
Τα χοροστάσια λοιπόν ήταν μικρά και λιτά γλέντια που γινόταν στα καφενεία του χωριού. Ξεκινούσαν την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου δηλαδή με το άνοιγμα του Τριωδίου και τέλειωναν την Καθαρή Δευτέρα οπότε όλος σχεδόν ο κόσμος έβγαινε στην εξοχή όπως και σήμερα με τα νηστίσιμα εδέσματα. Διαρκούσαν δηλαδή όλη την περίοδο των Αποκριών. Ήταν μια περίοδος ευθυμίας, διασκέδασης και ξεφαντώματος απαραίτητη πριν τη νηστεία του Πάσχα που ακολουθεί. Το Διονυσιακό στοιχείο υπήρχε έκδηλο, συνυφασμένο όμως με το μετρημένο και ταπεινό ορθόδοξο ήθος.
Σ’ όλα τα καφενεδάκια του χωριού, από τον Παλαίμυλο ίσαμε τα Περγιολίκια στελιώνανε χορούς.
Ο κάθε καφετζής φρόντιζε να εξασφαλίσει τους οργανοπαίχτες: δηλαδή ένα Κριτσώτη λυράρη ή βιολάτορα με συνοδεία κιθάρας ή μαντολίνου ή νταουλιού και πιο σπάνια λαούτου. ………..
