Επιτάφιος θρήνος και ανοιξιάτικη πανδαισία, θάνατος και ζωή που ξαναγεννιέται και συνεχίζει τον ατέρμονο κύκλο της, μια μοναδική εμπειρία που καταφέρνει να συνταιριάξει την πνευματικότητα με την υλική φύση του ανθρώπου, είναι η βίωση της Μεγάλης Παρασκευής στο ναό του Αγίου Πνεύματος στο οροπέδιο του Λιμνάκαρου.
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος πεζοπόροι από ορειβατικούς συλλόγους των νομών Λασιθίου και Ηρακλείου και πιστοί από τη γύρω περιοχή συγκεντρώθηκαν για να παρακολουθήσουν μέσα σε κατανυχτική ατμόσφαιρα την ακολουθία των Παθών το μεσημέρι της Μ. Παρασκευής.
Ο Ορειβατικός Σύλλογος Λασιθίου έχει αναλάβει την φροντίδα της εκδήλωσης και την τήρηση των πατροπαράδοτων εθίμων.
Η πεζοπορία της ομάδας μας ξεκίνησε αργά το πρωί από το οροπέδιο Λασιθίου και από το μικρό γραφικό χωριό Αβρακόντε. Δεκάδες πεζοπόροι του Συλλόγου μας ακλούθησαν το ευρωπαϊκό πεζοπορικό μονοπάτι Ε4 που οδηγεί από το ξακουστό μεγάλο οροπέδιο στο μικρό γραφικό οροπέδιο του Λιμνάκαρου. Με ζεστό ανοιξιάτικο καιρό σκαρφαλώσαμε τις δυο απότομες βουνοπλαγιές, με το “γλυκύ έαρ” να ζωγραφίζει εικόνες απαράμιλλης ομορφιάς στην ορεινή φύση της περιοχής. Κάποιοι από εμάς θυμήθηκαν την Μ. Παρασκευή τον Απρίλιο της περσινής χρονιάς, που περπάτησαν με χιονοθύελλα και έντονη χιονόπτωση στο κάτασπρο οροπέδιο μέχρι το μικρό πέτρινο εκκλησάκι, που τους περίμενε αδειανό και χιονοσκέπαστο να ανάψουν το κερί τους…
Μετά από πορεία μιάμισης περίπου ώρας φτάσαμε στην κορυφή του βουνού που χωρίζει τα δυο γειτονικά οροπέδια. Από ψηλά αντικρίσαμε το πανέμορφο μικρό οροπέδιο, περικυκλωμένο από τις στιβαρές σκουρόχρωμες πλαγιές της Δίκτης, με την ψηλότερη κορυφή “Σπαθί” να δεσπόζει περήφανα. Μαγευτική η μικρή περίκλειστη πεδιάδα, καταπράσινη με όλες τις αποχρώσεις του πράσινου. Χρυσοκίτρινες λουρίδες από χωράφια σκεπασμένα με αμέτρητες κίτρινες μαργαρίτες, φουντωτές καρυδιές, πολύχρωμα αγριολούλουδα, μυρωδιές από ρίγανη και θυμάρι, συμπλήρωναν θαυμαστά την τέλεια ομορφιά της φύσης.
Στο κέντρο ο γραφικός δίκλιτος ναός του Αγίου Πνεύματος, περιτριγυρισμένος ήδη από πολυάριθμα αυτοκίνητα, που άστραφταν κάτω από τον ανοιξιάτικο ήλιο. Με τον ήχο της πένθιμης καμπάνας μπερδεμένο με τους ήχους από τα ζωηρά κουδουνίσματα των προβάτων, παρακολουθήσαμε τον στολισμό του Επιτάφιου με μυρωδάτα πολύχρωμα λουλούδια. Με περισσή κατάνυξη οι συγκεντρωμένοι πιστοί (ανάμεσα τους και αρκετοί πολιτικοί ή ασχολούμενοι με τα κοινά) παρακολούθησαν την αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου, την τοποθέτηση του στην σινδόνη και μετά στον Επιτάφιο. Στη συνέχεια όλοι μαζί ψάλαμε τα εγκώμια, με τους στίχους του άγνωστου ποιητή από τη “Ζωή εν τάφω”, το “Άξιον Εστί” και το “Ω γλυκύ μου έαρ” να αποκτούν άλλο βάθος και νόημα μέσα στην πλανεύτρα ανοιξιάτικη φύση. Η ομορφιά της ορεινής φύσης, τα στρωμένα τραπέζια και οι ευωδιές από τα νηστίσιμα φαγητά που σιγόβραζαν μέσα σε τεράστιες κατσαρόλες κάτω από τις καρυδιές, υπενθύμιζαν και στον πιο πιστό και τις ανάγκες της σάρκας, ακόμη και αυτή τη μέρα του μεγαλύτερου πένθους της χριστιανοσύνης…
Με νωπή τη γλυκιά θλίψη που σταλάζουν στη καρδιά όλων οι αξεπέραστες μελωδίες από τα Εγκώμια, ξεκίνησε η περιφορά του Επιτάφιου, αρχικά γύρω από τον ναό και μετά ανάμεσα στα λουλουδιασμένα χωράφια. Η περιφορά έκλεισε τον κύκλο της στην αυλόπορτα του ναού, με τους πιστούς να περνούν ευλαβικά σκυφτοί κάτω από τον Επιτάφιο, με τις πιο κρυφές τους επιθυμίες κλειδωμένες βαθιά μέσα τους…
Μετά την ολοκλήρωση της Ακολουθίας της Μ. Παρασκευής οι παραβρισκόμενοι δέχτηκαν τις περιποιήσεις και τα φιλόξενα νηστίσιμα κεράσματα, που με πολύ φροντίδα είχαν ετοιμάσει οι φίλοι συνοδοιπόροι από τον Ε.Ο.Σ Λασιθίου. Αργότερα η ομάδα μας ακολούθησε το ίδιο μονοπάτι για την επιστροφή και όλοι μας ευχηθήκαμε ολόψυχα να αξιωθούμε και την επόμενη χρονιά να ξαναβρεθούμε στο ίδιο μέρος και να ζήσουμε το σμίξιμο της ζωής και του θανάτου, του πνεύματος και της σάρκας, την ανάταση και ανάσταση που χαρίζει σε όλους το δράμα των παθών του θεανθρώπου και η άνοιξη!
Το τακτικό εβδομαδιαίο ραντεβού μας για πεζοπορία ανανεώθηκε για την Κυριακή του Θωμά, με πεζοπορία στο φαράγγι των Αγίων Πάντων στη Σητεία. Φωτογραφίες και video από το Λιμνάκαρο υπάρχουν στο blog του Συλλόγου (pezopories.blogspot.gr) και στο facebook.
