ο Ιεραπύτνης και Σητείας Ευγένιος
ο Ιεραπύτνης και Σητείας Ευγένιος

«Η τον χουν ουρανώσασα, τον χουν αποδύεται και το από γενέσεως αποτίθεται κάλυμμα, και τη γη το συγγενές αποδίδωσιν» (Αγ. Ανδρέας Κρήτης).

Αγαπητοί μου Αδελφοί,

Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που εορτάζει σήμερα όλος ο χριστιανικός κόσμος είναι η μεγαλύτερη από τις θεομητορικές εορτές που καθιέρωσε η Εκκλησία προς τιμήν της Μητρός του Κυρίου, της Παναγίας μας. Ίσως είναι και η παλαιοτέρα από όλες. Τις πρώτες μαρτυρίες έχομε γι᾽ αυτήν κατά τον Ε΄ αιώνα μετά την σύγκληση της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου της Εφέσου (431 μ.Χ.), που καθόρισε οριστικά το δόγμα για το ιερό Θεομητορικό πρόσωπο. Αυτό έδωσε την αρχή και την ώθηση να στραφούν όλοι οι άγιοι Πατέρες με ψαλμούς και ύμνους και εγκωμιαστικούς πανηγυρικούς λόγους προς την ιερά Της Κοίμηση. Και είναι παράδοξο αλλά και συγχρόνως θαυμαστό, το ορθόδοξο κριτήριο και η λαϊκή ευσέβεια να στραφούν στην Κοίμηση και τον θάνατο, γεγονός όχι τόσο ευχάριστο για κάθε εποχή και κάθε άνθρωπο.

Η σύνδεση αυτή της Παναγίας με την Κοίμησή Της έγινε πολύ νωρίς στο χωρίο Γεθσημανή των Ιεροσολύμων, που βρίσκεται και ο Τάφος Της. Μέσα στον Ε΄ αιώνα εμφανίζονται πολλές εορτολογικές εξελίξεις, που αναγνώρισε ο αυτοκράτορας Κων/πόλεως Μαρκιανός, ο οποίος και έκτισε στο χώρο αυτό του Θεομητορικού Μνήματος μεγαλοπρεπή Σταυροειδή Βασιλική, όπως σώζεται μέχρι τις μέρες μας. Η εξέλιξη και η ευλάβεια στο ιερό πρόσωπο της Παναγίας μας με πλούσια Ιεροσολυμική λατρευτική παράδοση κορυφώνεται στην εορτή της σεβάσμιας Κοίμησής Της στις 15 Αυγούστου. Έτσι καθιερώθηκε πλέον ως εορτή η Κοίμηση της Θεοτόκου, γνωστή από τους πρώτους αιώνες, με χιλιάδες προσκυνητών να καταφεύγουν από τότε στον Θεομητορικό Τάφο.

Με τον επίσημο αυτό εορτασμό, και μάλιστα στην ιερά Της Κοίμηση, επισημοποιήθηκε η εορτή και παράλληλα διαδόθηκε και επεκράτησε σε Ανατολή και Δύση η καθολική ευλάβεια και αγάπη στο πρόσωπο της Παναγίας και η προσκύνηση στο ιερό Θεομητορικό μνήμα Της.

Απαλλαγμένη από τη βαρύτητα της γήϊνης σάρκας, που και η Παναγία μας έφερε ως άνθρωπος, τώρα φεύγει προς τα ουράνια, αφήνοντας στη γη το από γενέσεως ανθρώπινο κάλυμμα. Αυτό σημαίνει ότι υπακούει στους όρους της φύσεως, καίτοι Μητέρα του Χριστού, και υπόκειται και Αυτή στον αδόκητο θάνατο. Παρά ταύτα, «ανατρέχει προς παλίζωον μετάστασιν» στην αγκαλιά του Χριστού και αποκτά πλέον «ζωαρχική ανάλωτη», δηλ. ανεξάντλητη, αιώνια, θεϊκή πλέον κατάσταση, κατά τον Άγιο Ανδρέα Κρήτης. Νικήθηκαν οι όροι της φύσεως στην ένδοξη Κοίμηση της Παναγίας μας, γιατί «Τάφος και νέκρωσις ουκ εκράτησεν» και ως Μητέρα της Ζωής μετατέθηκε πάλι στην αιώνια Ζωή, ξεπερνώντας τον θάνατο. Πραγματικά παράδοξο!

«Πως να ονομάσομε αυτό το μυστήριο;», ρωτά ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. «Θάνατο; Πώς; όταν κατά φυσική ανάγκη η μακαρία ψυχή της Παναγίας χωρίζεται απ᾽ το πάναγνο σώμα Της και αυτό ενταφιάζεται·όμως δεν παραμένει στον θάνατο και η φθορά δεν το διαλύει». Και τούτο εξηγείται γιατί ως Μητέρα γέννησε τον Χριστό, αλλά η παρθενία της έμεινε άθικτη και απείρακτη. Όπως, λοιπόν, το σώμα της Παναγίας μας έμεινε άθικτο, έτσι και στο θάνατο και στη μετάστασή Της φυλάσσεται αδιάλυτο. Μετατίθεται στους ουρανούς για να ζήσει ζωή «ζωαρχική ανάλωτη», αιώνια, αναλοίωτη.

Η Κοίμηση της Παναγίας είναι μετάβαση από τα πρόσκαιρα, γήϊνα και καθημερινά, στα αιώνια και θεϊκά σκηνώματα, αφού έζησε σ᾽ όλα τα χρόνια της επίγειας ζωής Της μαζί με τον Υιό Της και Κύριο και Θεό Της Ιησού Χριστό. Πως τώρα με τον θάνατο θα αποχωριζόταν, αφού ο ίδιος ο Χριστός την είχε καταστήσει δικό Του ενδιαίτημα, δική Του επίγεια κατοίκηση; Ούτε ο θάνατος δεν μπορεί να διαλύσει τον σύνδεσμο και την αφοσίωση της Παναγίας και του κάθε πιστού ανθρώπου με τον Ι. Χριστό, τον αιώνιο νικητή του θανάτου και παροχέα της αθανάτου ζωής. Ευκαιρία φέτος στη γιορτή Της να το εννοήσουμε, να το ποθήσομε, να το ζητήσουμε, να το πανηγυρίσομε ως δυνατότητα πραγματικής θεαρχικής ζωής που ξεκινά απ᾽ αυτή τη ζωή, νικά τον θάνατο και φτάνει στην απέναντι όχθη, την αιώνια ζωή, «ένθα ήχος καθαρός εορταζόντων» «των καθορώντων του Θεϊκού προσώπου το άρρητον και θεϊκόν κάλλος».

Όλα τα γεγονότα της ζωής της Παναγίας μας είναι παράδοξα, θεοπρεπή και ένδοξα, γι᾽ αυτό και επιθυμητά και αξιοζήλευτα απ᾽ όλους μας. Για το λόγο αυτό και εμείς ως παιδιά Της τα ποθούμε και τα πιστεύομε. Και αυτό τον ιερό πόθο και την προσδοκία, αναμένομε ως ανταμοιβή της συμμετοχής και της αγάπης μας στην μεγάλη Εορτή Της, όπως σημειώνουν οι Άγιοι Πατέρες.

Αγαπητοί μου Αδελφοί,

Τα γεγονότα της επίγειας ζωής της Παναγίας, συνδεδεμένα άρρηκτα με το μυστήριο του Λόγου της ζωής, της θείας δηλ. ενσαρκώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εγγυώνται μία αίσθηση ελπίδας και παρηγοριάς στην ανθρώπινη φύση μας, ότι όλα τα γεγονότα της επίγειας ζωής μπορούν να λάβουν θεϊκή δύναμη και Χάρη κατ᾽ αναλογία με τη ζωή της Παναγίας μας. Αυτός είναι και ο λόγος που επιτελούμε τα «συναπαντήματα» και μνημονεύομε τους κεκοιμημένους για να τιμήσομε τη μνήμη του θανάτου τους.

Οι θλίψεις της ζωής αυτής και οι δοκιμασίες, ακόμα και αυτός ο βέβαιος θάνατος και ο ανθρώπινος αποχωρισμός, μπορούν να γίνουν αφορμή και αιτία πνευματικού και υπαρξιακού προβληματισμού, ανάνηψης και αναβάπτισης στα αιώνια νάματα της αμωμήτου πίστεως. Μπορούν να μεταμορφωθούν στην αναπόφευκτη πορεία προς τα έσχατα με σκοπό το πλήρωμα της θεϊκής αγάπης, της πατρικής φροντίδας και της Θεομητορικής προστασίας και μεσιτίας. Αρκετοί πιστοί και αφοσιωμένοι στην Παναγία μας κοιμήθηκαν τον αιώνιο ύπνο των δικαίων ψελλίζοντας την ιερά παράκληση ή τους οίκους των Χαιρετισμών προς τη Μεγάλη Μάνα. Αυτό επιβεβαιώνει τους λόγους και την προτροπή του εκκλησιαστικού συγγραφέα Ιωάννου Επισκόπου Ευβοίας (8ος αιώνας) που αναφέρει: «τα της Θεοτόκου της ελπίδος ημών πανηγυρίζειν», δηλ. κάθε φορά που πανηγυρίζομε την Παναγία μας πανηγυρίζομε την ελπίδα της σωτηρίας μας.

Αυτό πατρικά εύχομαι και προσεύχομαι, να πανηγυρίζομε πάντοτε Θεομητορικά, για να επιτύχομε σε όλη μας τη ζωή τον αμετάπτωτο σεβασμό και τη διαρκή προστασία της Παναγίας μας. Αμήν.

 

Ιεράπετρα, Εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου 2014

 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο Ιεραπύτνης και Σητείας ΕΥΓΕΝΙΟΣ

της Υπεράγνου Μητρός υπέρ πάντων υμών δεόμενος

Print Friendly, PDF & Email

Από giorgos