πεζοπορία
πεζοπορία

Την δεύτερη  Κυριακή του Μάη φίλοι και μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου απόλαυσαν μια ακόμα ξεχωριστή πεζοπορία, με την κρητική φύση και πάλι να μας μαγεύει με τις απρόσμενες ομορφιές που απλόχερα χαρίζει σε όσους τις αναζητούν…

Αυτή την Κυριακή η ‘έκπληξη’ βρίσκονταν κοντά στη Σητεία, στο καταπράσινο φαράγγι των Αγίων Πάντων.

Ένα φαράγγι πραγματικά εντυπωσιακό, με τα τοιχώματα του σε χρώμα λευκό ή υποκίτρινο, να καταπλήσσουν με τους αλλόκοτους σχεδόν εξωπραγματικούς τους σχηματισμούς. Τα πετρώματα πότε μοιάζουν με τεράστια μανιτάρια, άλλοτε με περίτεχνες κολώνες κολλημένες σε ατελείωτες σειρές και μερικές φορές με αλλεπάλληλες στρώσεις από κρέμα σαντιγί που αρχίζει να λιώνει. Το ‘θαύμα’ αυτό της φύσης, μας το εξήγησε ο συνοδοιπόρος και γεωλόγος Γιώργος Ανδρουλάκης με μια πρωτάκουστη για τους περισσότερους από εμάς λέξη: μάργα. Η μάργα είναι ιζηματογενής σχηματισμός, που χημικά και ορυκτολογικά κυμαίνεται μεταξύ ασβεστόλιθου και αργίλου. Η εύκολη διάβρωση της από το νερό δημιουργεί αυτά τα απίστευτα σχήματα, αυτό το γεωλογικό φαινόμενο που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι είναι έργο του χρόνου και των στοιχείων της φύσης και όχι καλλιτεχνικό δημιούργημα κάποιου ιδιόρρυθμου γλύπτη! Η σπάνια ομορφιά των πετρωμάτων έμοιαζε ακόμη πιο μαγική με τις αντανακλάσεις από το λαμπερό ανοιξιάτικο ήλιο και την αντίθεση με το καταπράσινο τοπίο. Από τις πιο όμορφες περιπατητικές διαδρομές της ανατολικής Κρήτης, το φαράγγι είναι κατάφυτο από αιωνόβια πανύψηλα πλατάνια και άλλα δέντρα, ζωηρόχρωμες πικροδάφνες, και φουντωτούς θάμνους που σκορπίζουν τις ευωδιές τους στον αέρα.

πεζοπορία μέσα στη βλάστηση
πεζοπορία μέσα στη βλάστηση

Ανυποψίαστοι για το …θέαμα που μας περίμενε, ξεκινήσαμε την πορεία μας από τη Σκοπή,διασχίσαμε το φαράγγι, φτάσαμε μέχρι το γραφικό ξωκλήσι των Αγίων Πάντων και την κοντινή σκεπασμένη με μεγάλα άσπρα βότσαλα παραλία. Επιστρέψαμε στην αφετηρία από την ίδια διαδρομή μετά από 6 περίπου ώρες,  και έχοντας περπατήσει σχεδόν 14 χλμ.

Αφού περπατήσαμε αρχικά κατηφορικά σε τσιμεντένιο δρόμο ανάμεσα από λιόδεντρα και αγροτόσπιτα φτάσαμε στην είσοδο του φαραγγιού, που είναι στην αρχή πλατιά και στενεύει όσο προχωράς, ενώ τα τοιχώματα διαρκώς ψηλώνουν και γίνονται όλο και πιο εντυπωσιακά με τον αστραφτερό άσπρο ασβεστόλιθο. Η διάσχιση του φαραγγιού είναι σχετικά εύκολη, από ευδιάκριτο σηματοδοτημένο μονοπάτι, κάτω από τη σκιά των δέντρων. Το μονοπάτι ακολουθεί την κοίτη του ποταμού (στεγνού αυτή την εποχή λόγω της περιορισμένης βροχόπτωσης του χειμώνα) και άλλοτε σκαρφαλώνει στα πρανή ανάμεσα από βράχια και στενά περάσματα μέσα στην πυκνή βλάστηση.
Μέσα στο φαράγγι συναντάμε δύο πηγές με τρεχούμενο δροσερό νερό όλο το χρόνο. Η πρώτη ονομάζεται “Χωστό Νερό” και πηγάζει μέσα από σπήλαιο και η δεύτερη “Κουτσουνάρι”με το νερό να τρέχει ανάμεσα από τα κάθετα βραχώδη τοιχώματα. Εδώ λέγεται ότι ερχόταν ο Βιτσέντζος Κορνάρος, για να εμπνευστεί και να γράψει το έμμετρο ερωτικό μυθιστόρημα ‘Ερωτόκριτος’. Στην περιοχή γύρω από την πηγή υπάρχουν ακόμη οργωμένα και περιτοιχισμένα χωράφια, ενώ σε όλο το μήκος του φαραγγιού διακρίνεις σημάδια αλλοτινών καιρών με χερσωμένες ‘πεζούλες’ με γερούς πετρόκτιστους προστατευτικούς τράφους, φυτεμένες με εγκαταλελειμμένα πια αμπέλια. Πιο ψηλά απροσπέλαστα σπήλαια με σκουρόχρωμα μυστηριώδη ‘ανοίγματα’, σε προσκαλούν να τολμήσεις να τα εξερευνήσεις.
Λίγο πριν την έξοδο του φαραγγιού συναντήσαμε την εκκλησία των Αγίων Πάντων, το μικρό ξωκλήσι που έδωσε και το όνομα στο φαράγγι. Στον όμορφα διαμορφωμένο προαύλιο χώρο, κάτω από δροσερά πλατάνια και γέρικες ελιές κάναμε το καθιερωμένο διάλλειμα για ξεκούραση και ρακί και γευτήκαμε τους μεζέδες που κουβαλούσαμε στα σακίδια μας, πριν ξεκινήσουμε την ανηφορική πορεία για την επιστροφή μας στην αφετηρία.
η εκκλησία
Λίγο πριν την έξοδο του φαραγγιού συναντήσαμε την εκκλησία των Αγίων Πάντων

Κάποιοι από μας συνέχισαν μέχρι την κοντινή παραλία, με τον τεράστιο βράχο από τη δεξιά της μεριά να δαμάζει την ορμή των κυμάτων και να σε προσκαλεί με τα γαληνεμένα νερά της για μια δροσιστική βουτιά. Καθώς δεν είμαστε προετοιμασμένοι για μπάνιο πήραμε βιαστικά το δρόμο της επιστροφής, θέλοντας να ρουφήξουν τα μάτια μας την μοναδική ομορφιά του τοπίου. Στο τελευταίο κομμάτι στην έξοδο προς τη θάλασσα (με εύκολη πρόσβαση με αυτοκίνητο από την Σητεία), βρίσκονται τα πιο ψηλά και περίτεχνα τοιχώματα του φαραγγιού. Με οριζόντιες προεξοχές που μοιάζουν να αψηφούν τους νόμους της βαρύτητας, με επιβλητικούς ογκώδεις σχηματισμούς με αλλοπρόσαλλα σχήματα σαν ανάποδες ομπρέλες,  μοιάζουν με πρόσοψη παραμυθένιου παλατιού. Δύσκολα ο μη ειδικός μπορεί να κατανοήσει ότι η φαντασμαγορική εικόνα που αντικρίζει είναι δημιούργημα της φύσης, η οποία απλά χρειάστηκε μερικά δισεκατομμύρια χρόνια για να συγκεντρώσει στο βάθος των ωκεανών τα αιωρούμενα μικροσκοπικά υπολείμματα από σκελετούς ή κελύφη υδροβίων οργανισμών και να σχηματίσει αυτά τα πετρώματα. Ασβεστολιθικά πετρώματα που στην πορεία της διεργασίας σχηματισμού της επιφάνειας της γης, αναδύθηκαν στην επιφάνεια και με την μακραίωνη επίδραση της διάβρωσης κατέληξαν στα θαυμαστά δημιουργήματα που αντικρίζουμε σήμερα.

Πολλές φωτογραφίες και περισσότερες πληροφορίες για την περιοχή υπάρχουν στο blog του Συλλόγου (pezopories.blogspot.gr) και στο facebook. Το τακτικό εβδομαδιαίο ραντεβού μας για πεζοπορία ανανεώθηκε για την επόμενη Κυριακή για μια ακόμη συναρπαστική διαδρομή στο φαράγγι των Πεύκων στην περιοχή του Μακρύ Γιαλού.
ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Print Friendly, PDF & Email

Από giorgos