Η αφίσσα της παράστασηςΗ ομάδα «Μουσικό Πολύτροπο» δημιουργήθηκε το 1994 από τον κ. Γιάννη Καϊμάκη, επίκουρο καθηγητή του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ., και αποτελείται από φοιτητές του τμήματος αυτού. Βασικός στόχος της ομάδς είναι να μεταφέρει σε πράξη τις θεωρητικές γνώσεις των μαθημάτων, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην έρευνα, τη μελέτη και τη διάδοση της ελληνικής δημοτικής παράδοσης.
Ιδιαιτερότητα της ομάδας και καρπός της δουλειάς της είναι η δημιουργία ενός νέου βιώμαος και μιας νέας λειτουργικότητας του δημοτικού τραγουδιού, που βρίσκει την έκφρασή του στον θεατρικό χώρο, δηλαδή σε έναν άλλο χώρο από αυτόν που συνήθως λειτουργεί το δημοτικό τραγούδι. Η ομάδα επιδιώκει συνειδητά το ξαναζωντάνεμα παλαιών τρόπων εκφοράς του ποιητικού λόγου τυ δημοτικού τραγουδιού και επικεντρώνει τη μουσικοπαιδαγωγική διαδικασία στην «ελληνική μουσική γλώσσα».
Η παράσταση Τα εαρινά παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Μάιο του 2003, στο πλαίσιο της Φοιτητικής Εβδομάδας του Α.Π.Θ. και στη συνέχεια «ταξίδεψε» σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Τα Εαρινά είναι μια μουσικοθεατρική παρουσίαση δημοτικών τραγουδιών που αναφέρονται στο γύρισμα του χρόνου από τον χειμώνα στην άνοιξη, από τη χειμερία νάρκη στη γονιμότητα, από το σκοτάδι στο φως. Στα Εαρινά προβάλλει η αλήθεια της ζωής που εμπεριέχει κάθε εποχή και κάθε κατάσταση.
 
Η πρώτη σκηνή (Βουκολική)
—το υλικό της οποίας αποτελούν παιχνίδια και παιδικά τραγούδια— αναφέρεται στην αθωότητα της παιδική ηλικίας. Το τραγούδι Η παντού η κούνια έχει τις ρίζες του σε ένα έθιμο της αρχαίας Αθήνας, το οποίο τελούνταν την εποχή της άνοιξης, Το έθιμο και η εορτή της Εώρας καθιερώθηκε στην αρχαία Αθήνα έπειτα από χρησμό που δόθηκε από το μαντείο για να λυτρωθούν οι κάτοικοι της πόλης από την κατάρα της ερωμένης του Διονύσου, Ηριγόνης η οποία κρεμάστηκε μετά τον θάνατο του γιου της Στάφυλου και για τον λόγο αυτό καταριόταν νεαρές παρθένες και τις οδηγούσε στον θάνατο.
 
Στη δεύτερη σκηνή (¶δης)
μελαγχολία της ξενιτιάς, της χαμένης αγάπης, της μοναξιάς και της απώλειας, οδηγεί στην παγωνιά του Κάτω Κόσμου. Στην ενότητα αυτή κυριαρχεί το μοιρολόι, ωστόσο, το τραγούδι των Τριών ανδρειωμένων έρχεται να μας θυμίσει από το βάθος του χρόνου ότι υπάρχει και η αντίστροφη πορεία, αυτή της Περσεφόνης, και ότι η φύση και ο κόσμος θα συνεχίσουν να αναζωογονούνται διαρκώς. Ένα ανοιξιάτικο έθιμο που συναντάμε στο χωριό Λευκοπηγή της Κοζάνης, σύμφωνα με το οποίο οι γυναίκες, το χάραμα της Πρωτομαγιάς με το φως των κεριών, «πιάνουν» την πρώτη δροσιά των λουλουδιν της άνοιξης, υποδηλώνει την κινητήρια δύναμη του φωτός που οδηγεί από το σκοτάδι στη ζωή. Ο Ζαφείρης, ένα παράξενο τραγούδι από την Ήπειρο, αναφέρεται στο εσωτερικό πάθος των ανθρώπων: στο ερωτικό κυνήγι της ζωής που θα οδηγήσει στη γονιμότητα. Πρόκειται για ένα αρχαίο μαγικό-τελετουργικό δρώμενο, που συμβολίζει την αναπαράσταση του θανάτου και της ανάστασης της φύσης, με το οποίο η παράσταση φτάνει στην κορύφωση της με μία διονυσιακή τελετουργία. Εδώ συμβολίζεται και το πέρασμα από την παιδική ηλικία στην ωριμότητα.
 
Τέλος, η Τρίτη σκηνή (¶νοιξη)
είναι ο ύμνος της ζωής, του έρωτα και της άνοιξης. Ολοκληρώνεται με τον αποχαιρετισμό της άνοιξης, την υπενθύμιση του κυκλικού χρόνου και του γυρίσματος των εποχών, τη συνειδητοποίηση του φθαρτού και φευγαλέου χαρακτήρα της ζωής και την πρόσκληση για μια ανέμελη συμμετοχή όλων μας στη ζωή και στις χαρές της.
 
Τα τραγούδια της παράστασης προέρχονται από τον χώρο της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης.
 
Πολλά μουσικά όργανα του αρχαίου μουσικού μας κόσμου όπως η σύριγξ του Πανός, διάφοροι τύποι διαύλων (διπλός αυλός, διπλή φλογέρα, τσαμπούνα), λοξίαυλος (νάι), οι λύρες με καύκαλο χελώνας, ο άσκαυλος (γκάιντα) και πολλά κρουστά, αναβιώνουν στην παράσταση παλιούς συνδυαμούς οργάνων που είναι γνωστοί από απεικονίσεις αρχαίων ελληνικών αγγείων, με ένα αυθεντικό τρόπο εκτέλεσης που προέρχεται από τη σημερινή ελληνική μουσική πράξη και παραδόσεις λαών στις οποίες τα όργανα αυτά παίζονται ακόμη και σήμερα.
 
Όργανα: Σύριγξ του Πανός, Νάι, Γκάιντα, Διπλή φλογέρα, Δίαυλος
 
Μουσική διδασκαλία, σκηνοθετική επιμέλεια και εποπτεία: Γιάννης Καϊμάκης
Βοηθός μουσικής διδασκαλίας: Δάφνη Μαυρίδου
Βοηθοί και οργανωτική επιτροπή: Μαρία Λιθηροπούλου, Δάφνη Μαυρίδου, Κατερίνα Τουμανίδου, Κατερίνα Καϊμάκη
Σόλο τραγούδι: Δάφνη Μαυρίδου
Διδασκαλία κρουστών: Κώστας Παπάς
Κατασκευές οργάνων και σκηνικών αντικειμένων: Παύλος Ακτσόγλου
Φωτισμοί: Γιάννης Καϊμάκης, Κώστας Παπάς
 
Τα μέλη της ομάδας: Νατάσσα Αντάρα, Σωτήρης Βυθούλκας, Στέλλα Γκρήγκοβιτς, Κατερίνα Καϊμάκη, Σταύρος Κοτσίνας, Μαρία Λιθηροπούλου, Τόνια Μακατσιάνου, Δάφνη Μαυρίδου, Δήμητρα Μπρίκου, Νάνσυ Μπόλια, Παύλος Σπυρόπουλος, ¶λκης Σπυρόπουλος, Χρύσα Τουμανίδου, Κατερίνα Τουμανίδου, Στέλιος Τσαϊρίδης, Πασχαλίνα Τσέρνου, ¶ννα Χαϊδεμενάκη
 
Πρόγραμμα:
1. Βουκολική σκηνή α) Εξέφεξεν η Ανατολή β) Χειμώνας και Χινόπωρος γ) Πουλλές πιρδίκις δ) Μάη Μάη χρυσομάη ε) Η παντού η κούνια στ) Τσιρτσιλιάγκος ζ) Νεραντζούλα
2. ¶δης α) Σήμερα μέρα κρίνιτι β) Ωχ Νικόλα γ) Τρεις ανδρειωμένοι εβούλησαν ε) Ζαφείρη μ’ κοντστρόγγυλε
3. ¶νοιξη α) Τρεις αδερφούλες β) Τώρα Μαϊά τώρα δροσιά γ) ¶ννα στο δάσος περπατεί δ) Ν’ ώρα καλή σου Πασχαλιά.
 
Παρασκευή 10 Αυγούστου στον Κινηματογράφο Δρήρος στη Νεάπολη. Είσοδος 5 Ευρώ.

Print Friendly, PDF & Email

Από manos