Με μια ξεχωριστή ταινία από την Χιλή συνεχίζει τις εβδομαδιαίες προβολές η Λέσχη Κινηματογράφου Αγίου Νικολάου. Την Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου στις 21:30, στο δημοτικό κινηματοθέατρο REX,
θα προβληθεί η τελευταία ταινία του Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι, “Ο χορός της πραγματικότητας – La danza de la realidad”, Χιλιανής παραγωγής 2013, με πρωταγωνιστές τους: Μπρόντις Γιοντορόφσκι, Πάμελα Φλόρες, Τζερεμάιας Χέρσκοβιτς.
Ύστερα από είκοσι τρία χρόνια απουσίας από την ενεργό δράση, ο 86χρονος Χιλιανός δημιουργός επιστρέφει με μια ιδιαίτερη ταινία που ο ίδιος χαρακτηρίζει αυτοβιογραφική, αν και ακροβατεί ανάμεσα στην αχαλίνωτη φαντασία και στην πεζή πραγματικότητα. Η ταινία βασίζεται σε αληθινά περιστατικά, όμως ο σκηνοθέτης στήνει με την αστείρευτη φαντασία του ένα ξέφρενο «χορό της πραγματικότητας», όπου τα πάντα είναι πιθανά. Ακόμα και η αλήθεια… Μια αλήθεια απόλυτα κινηματογραφική, η οποία χτίζεται πάνω σε μια απολαυστική αφηγηματική αυθαιρεσία που περιλαμβάνει κοινωνική κριτική, φιλοσοφικές απόψεις, πολιτικά ανορθόδοξο χιούμορ, ψυχαναλυτικά και μεταφυσικά σύμβολα. Το αποτέλεσμα είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι από το σύμπαν του Μπουνιουέλ και του Φελίνι σε εκείνο του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.
Υπόθεση: Ένα αγόρι γεννιέται το 1929 στην Τοπκαπίλα, μια μικρή παραλιακή πόλη στην άκρη της Χιλιανής ερήμου. Μεγαλώνοντας μέσα σε μια ξεριζωμένη οικογένεια, το αγόρι θα γνωρίσει από νωρίς τη γοητευτική γραμμή ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα και θα επιλέξει να ζήσει ακριβώς εκεί. Το αγόρι το λένε Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι και μεγαλώνοντας θα γίνει ένας σπουδαίος σκηνοθέτης, μια μοναδική φυσιογνωμία στον χώρο της Έβδομης Τέχνης…
Σε παραγωγή, σενάριο και σκηνοθεσία του Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι, «Ο Χορός της Πραγματικότητας» είναι μια φανταστική αυτοβιογραφία που ανασυνθέτει την απίστευτη περιπέτεια της ζωής ενός σπουδαίου καλλιτέχνη. Αναμιγνύοντας την προσωπική του ιστορία με τη μυθολογία και την ποίηση, προβάλει ταυτόχρονα και τη φιλοσοφία του ότι η πραγματικότητα δεν είναι αντικειμενική, αλλά περισσότερο ένας «χορός» που γεννιέται μέσα από την ίδια μας τη φαντασία.
Διατηρώντας ακεραία την οργιαστική φαντασία και την ανεξάντλητη εφευρετικότητα της νιότης του, επιχειρεί μια μαγευτική άσκηση πάνω σε μια επινοημένη αυτοβιογραφία. Όχι με την έννοια της μυθοπλασίας, καθώς οι χαρακτήρες, ο τόπος και τα γεγονότα είναι πραγματικά. ΄Οπως λέει ο ίδιος: «Δεν είναι απλά μια ταινία, αλλά κι ένα είδος οικογενειακής θεραπείας, γιατί τρεις από τους γιους μου παίζουν σ’ αυτήν. Πηγαίνω πίσω στην πηγή της παιδικής μου ηλικίας, στο ίδιο μέρος όπου μεγάλωσα, προκειμένου να επαναεφεύρω τον εαυτό μου. Είναι μια ανακατασκευή που έχει σαν αφετηρία την πραγματικότητα, αλλά που δεν μου επιτρέπει να αλλάξω το παρελθόν. Γυρίσαμε την ταινία στην Τοκοπίλα, το χωριό όπου μεγάλωσα, το οποίο δεν έχει αλλάξει εδώ και 80 χρόνια. Τη γυρίσαμε στον ίδιο δρόμο όπου βρισκόταν το μαγαζί των γονιών μου. Ήταν το μόνο μαγαζί που είχε καταστραφεί σε αυτόν τον δρόμο, και το ξανάχτισα για την ταινία.»
Αντιμέτωπος με όλα τα πρόσωπα και τις εκκεντρικές φιγούρες που στοίχειωσαν την παιδική του ηλικία και τροφοδότησαν την άνθιση της σουρεαλιστικής του συνείδησης (ανάμεσά τους ένας αυταρχικός πατέρας και μια χυμώδης, πληθωρική μητέρα), δημιουργεί ένα φιλμ λυρικό, αστείο, γκροτέσκο και συνάμα συγκινητικό. Ένα προσωπικό χρονικό, με παρούσες τις απόψεις του για τη θρησκεία, την πολιτική, τον μυστικισμό, την ποίηση και τη φιλοσοφία. Μία πρωτότυπη ιστορία ενηλικίωσης, με όλες τις σουρεαλιστικές εξάρσεις, τις ψυχεδελικές εικόνες και τον απόκοσμο ερωτισμό που αποτελούν σήμα κατατεθέν της ανεπανάληπτης φιλμογραφίας του. Παράλληλα όμως, «Ο Χορός της Πραγματικότητας» συνιστά και μια αυτόνομη, συναρπαστική γνωριμία με το έργο ενός σπουδαίου δημιουργού, από τους πιο τολμηρούς και χαρισματικούς καλλιτέχνες της εποχής μας.
Αντί να μας αφηγηθεί μια βιογραφία σε πρώτο πρόσωπο, χρησιμοποιεί το πρόσωπο του πατέρα του ως αντίβαρο των παιδικών του χρόνων. Κριτικό όσο λίγες ταινίες του, μιλάει για την οικονομική κρίση, την κρίση αξιών, το θέατρο του παραλόγου στην καθημερινότητα μας αλλά και τις πληγές στις πολιτικές ιδεολογίες. Μέσα από τον «χορό της πραγματικότητας», με άνεση επαγγελματία χορευτή και σε ρόλο «καβαλιέρου», οδηγεί το κοινό σε όσα θυμάται αλληγορικά από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Ένα Φελινικό δημιούργημα που η αλήθεια και το ψέμα, το όνειρο και η πραγματικότητα, η ιστορία και οι παραφράσεις της, η λογική και το παράλογο γίνονται ένα. Μια εικαστικά ταινία άψογη ταινία, καθώς όπως δηλώνει ο σκηνοθέτης: «Οι ταινίες είναι μια ψευδαίσθηση – αλλά πρέπει να είναι η πιο όμορφη ψευδαίσθηση»!
Φωτογραφίες, trailer, στοιχεία συντελεστών, συνεντεύξεις στην ιστοσελίδα της Λέσχης Κινηματογράφου kileagn.com
