Μέχρι την έλευση των δρόμων στο οροπέδιο της Θρυφτής, τη παραμονή και την ημέρα της εορτής του Σταυρού, οι πιστοί που ήθελαν να ανεβούν μέχρι τη κορυφή όπου και η εκκλησία, είχαν μόνο έναν τρόπο:
το παλιό μονοπάτι από τη πλευρά της Θρυφτής και αντίστοιχα από τη πλευρά του Ορεινού. Η άνοδος ξεκινούσε νωρίς τη παραμονή και με το σκοτάδι τα ξημερώματα ανήμερα της εορτής. Και επειδή η πλαγιά είναι ασταθής λόγω του χαλασιδιά, οι από κάτω φώναζαν στους αποπάνω να προσέχουν τα πόδια τους μη τυχόν κυλίσει καμιά πέτρα προς τα κεφάλια τους. Κάποια στιγμή μέσα στη δεκαετία του 70, ανοίχτηκε ο δρόμος προς το οροπέδιο της Θρυφτής, αργότερα προς στη κορυφή και ο δρόμος από το Ορεινό προς τη Θρυφτή ο οποίος συναντά σε κάποιο σημείο το δρόμο προς τη κορυφή.
Τα παλιά μονοπάτια έπαψαν να χρησιμοποιούνται και ξεχάστηκαν από τους νεώτερους.
Όμως τα τελευταία χρόνια κάποιοι επιμένουν να ανεβαίνουν από το παλιό μονοπάτι από τη πλευρά της Θρυφτής, παρ’ ότι σε μεγάλο βαθμό δεν υπάρχει πλέον λόγω των κατολισθήσεων που προκαλεί ο χαλασιδιάς της πλαγιάς.
Αυτό αποτόλμησαν μερικοί τολμηροί και τολμηρές φέτος με αποτέλεσμα τις φωτογραφίες που βλέπετε, τις οποίες μας έδωσε ο Ανδρέας Λουκάκης, ένας από τους τολμηρούς και τον ευχαριστούμε.
Θα ήταν καλό να χαραχτεί ξανά το μονοπάτι και να βελτιωθεί σε κάποια σημεία. Όπως μας είπε ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Θρυφτής, κ. Χαμηλός, υπάρχει αυτή η σκέψη στο σύλλογο.
