Ένα ακόμα ραντεβού με την κωμωδία είχαμε και φέτος. Ψαχουλέψαμε από δω ψαχουλέψαμε από κει και πέσαμε πάνω στην σπονδυλωτή κωμωδία της Πένυς Φυλακτάκη «φτυστός ο μακαρίτης».
Τι κι αν ξεκινούσε από το σήμερα και μας πήγαινε χρόνια πίσω, Παντού τα ίδια. Ψέματα, κουκουλώματα, διαπλοκή, χρεοκοπία…και πάντα μα πάντα για καλό σκοπό. Αχ! Πόσο παρεξηγημένοι είμαστε τελικά! Τι κακή διαχείριση, τι καλοπέραση, τι ασυδοσία, τι μεγάλο φαγοπότι, δεν φταίνε αυτά για το χάλι μας! Μας έχουν παρεξηγήσει. Εμείς χρωστάμε λόγω κληρονομικότητας! Και επειδή είμαστε μανούλες στο να ψάχνουμε δικαιολογίες για να μην φταίμε ποτέ άντε να χρησιμοποιήσουμε το άλλοθι τον ήρωα μας, του Μιχάλη-Μισέλ Μπεζενόγλου, που δεν είναι παρά ένας ακόμα χρεοκοπημένος Έλληνας, που περιμένει τον δικαστικό κλητήρα … με τη θηλιά στο λαιμό και τη δικαιολογία, για το κατάντημά του, στα χείλη. Δε φταίει εκείνος για τα χρέη του, αλλά η κληρονομικότητα. Η κατάρα της οικογένειας, που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά και εξαφανίζεται όταν περάσει τα σύνορα. Τότε διαπρέπει ως Έλληνας του εξωτερικού!
Η ιστορία του Μισέλ ξετυλίγεται με μια γέννα στο χωριό, που έρχεται από παρελθόν, μια κηδεία, μια ορκωμοσία πρωθυπουργού και μαζί ένα πέρασμα από την ευτυχία στη δυστυχία, από την πτώχευση στην ανάκαμψη κι από την καταστροφή στο θρίαμβο, σαν φαρσοκωμωδία. Ένα άτομο, μια οικογένεια, μια κοινωνία, ένας λαός, με συμπεριφορές που καθορίζονται από το κοινό τους όνομα, αγωνίζονται με ανορθόδοξο πολλές φορές να ζήσουν μια καλύτερη ζωή.
Καλή διασκέδαση
Μαρία Αθ. Στεφανάκη
