Grivel_3Μέσα σε μια κατάμεστη αίθουσα του Κοινοτικού Καταστήματος στην Ελούντα, ο οδοντιατρικός σύλλογος Λασιθίου, τίμησε τη Κυριακή (28/5) τον Ελβετό φιλέλληνα γιατρό Julien Grivel, τον άνθρωπο εκείνο,  που από το 1972 έως το 1998, φρόντιζε εθελοντικά τα δόντια των Χανσενικών του νοσοκομείου λοιμωδών στη Αγία Βαρβάρα. Ο αρχικός προγραμματισμός της εκδήλωσης μέσα στα σκηνικά της σειράς «το Νησί» στη πάνω Ελούντα δεν μπορούσε να υλοποιηθεί λόγω της βροχής. Όμως πολύς κόσμος έσπευσε να δει από κοντά και να εκφράσει την αγάπη του στον άνθρωπο, στον επιστήμονα, στον Σαμαρείτη, τον οποίο δεν εμπόδισαν οι προκαταλήψεις της εποχής να βοηθήσει αυτούς που η κοινωνία είχε πετάξει στα αζήτητα με συγχωροχάρτι ένα επίδομα και ουσιαστικά τους είχε διαγράψει από τους καταλόγους των ζωντανών.

Για το τιμώμενο πρόσωπο μίλησαν τόσο ο ηθοποιός Στέλιος Μάινας, όσο και ο Μάνος Σαββάκης, διδάκτωρ κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, η Λεοντίνη Φουντουλάκη κόρη του Μανώλη Φουντουλάκη και εκ μέρους του Οδοντιατρικού Συλλόγου ο Μανώλης Θραψανιώτης.  Την εκδήλωση συντόνισε ο πρόεδρος του οδοντιατρικού συλλόγου Μιχάλης Κλώντζας.

Ο πρωταγωνιστής της σειράς το ΝΗΣΙ (Γιώργης), ο κ. Στέλιος Μάινας, στην ομιλία του μεταξύ άλλων είπε ότι ο Ζουλιέν Γκριβέλ «περνούσε τη στενή λωρίδα που χωρίζει τους δυο κόσμους. Τους υγιείς από τους απελπισμένους. Η συμβολή του υπήρξε τεράστια όχι μόνο από ανθρωπιστικής πλευράς αλλά γιατί διατήρησε αναμμένη τη φλόγα της ελπίδας για τους ανθρώπους που έτυχε να νοσήσουν». Και συμπλήρωσε: «Ο κ. Γκριβέλ υπήρξε πραγματικά τυχερός γιατί έζησε εποχές που ο ηρωισμός και η κοινωνική αυτοθυσία ήταν ένα φαινόμενο αναγνωρίσιμο. Αυτό που μας έδειξε με τη στάση του ο κ. Γριβέλ, είναι πως είναι συνεχιστής του κύματος φιλελληνισμού. Είναι με τον τρόπο του συνεχιστής του Βύρωνα, του Σατωμπριάν, αλλά και συνεχιστής των Ελβετών φιλελλήνων που έβαλαν πλάτη για να ελευθερωθεί η πατρίδα μας».

Grivel_1

Ο Julien Grivel, μίλησε για τις εμπειρίες του στην Αγία Βαρβάρα, για τη γνωριμία του με τον Επαμεινώνδα Ρεμουντάκη, αλλά και το Μανώλη Φουντουλάκη. Για τον Ρεμουντάκη μας είπε:
Έφτιαξα τα δόντια του κ. Επαμεινώνδα Ρεμουντάκη. Ήταν ένας κύριος ζωντανός, στητός, αξιοπρεπής. Και τυφλός εδώ και 25 χρόνια τότε. Η γυναίκα του η Τασία, του διάβαζε εφημερίδες και βιβλία. Της έλεγε: «Λυχνάρι μου»! Ο Ε. Ρεμουντάκης, κρητικός, ήταν μορφωμένος. Σπούδασε μέχρι την Τρίτη χρονιά της Νομικής στην Αθήνα αλλά προσβλήθηκε από τη νόσο και τον έστειλαν στο λεπροκομείο της Σπιναλόγκας, το 1936 στην ηλικία των 22 ετών. Η άφιξή του εκεί, ήταν σημαντική. Άλλαξε όψη η Σπιναλόγκα. Χάρη στη δύναμή του όλα στο νησί βελτιώθηκαν. Έγραψε γράμματα προς τις Αρχές, τις Μητροπόλεις και τα Μοναστήρια για να μαζέψει λεφτά για να καθαρίσουν τα σπίτια, να φτιάξουν το δρόμο γύρω από το νησί. Ίδρυσε την «Αδελφότητα», επίσημο σωματείο  αναγνωρισμένο από το πρωτοδικείο που εκπροσωπούσε τους ασθενείς. Την εποχή που πήγα στο νοσοκομείο υπαγόρευε την ανέκδοτη αυτοβιογραφία του. Πολλές μαρτυρίες έρχονται απ’ αυτήν. Του έφτιαξα λοιπόν τα δόντια. Έλαβα λίγο αργότερα από τον τότε υπουργό υγείας Σπύρο Δοξιάδη, την άδεια να εργάζομαι σε συνεργασία με τον οδοντίατρο του νοσοκομείου».

Grivel_2

Ενώ για τον Μανώλη Φουντουλάκη:
«Με τον μπάρμπα Μανώλη, έτσι ήθελε να τον ονομάζω, συναντηθήκαμε πρώτη μέρα, το Πάσχα του 1973, στο Αιγάλεω στο κελί του, δίπλα στο δωμάτιο του Επ. Ρεμουντάκη. Δεν ήξερα τότε ούτε μια λέξη στα ελληνικά. Αλλά κάτι πέρασε μεταξύ μας από το βλέμμα. Ήταν νοσοκόμος στο νοσοκομείο της «Αγίας Βαρβάρας» και μου έφερνε κάθε μέρα στο οδοντιατρείο μερικά τριαντάφυλλα για να φωτίσουνε τη μέρα μου. Περάσαμε μετά, πολλές ώρες στο σπίτι του στον Πειραιά, εκεί όπου έχω μάθει την σοφία του, που είχα την τύχη να συμμεριστώ το βλέμμα του στον κόσμο. Μου έλεγε: «Όπως οι Μούσες που χύνουν στο πνεύμα των ποιητών μας μια σταγόνα δροσιάς για να μας γοητέψουν, να βάλεις κι εσύ κάθε μέρα στην γλώσσα σου ένα κουτάλι μέλι για να είναι γλυκά τα λόγια σου». Σ’ όλη του τη ζωή ήταν ένας ακούραστος και μαχητικός άνθρωπος για να ξέρει ο κόσμος τι έχουν τραβήξει όλοι οι χανσενικοί, να τους βλέπει ο κόσμος όχι σαν περίεργα φαινόμενα, αλλά σαν κανονικούς ανθρώπους που είχαν μια ατυχία. Να κοιτάξει ο κόσμος, πίσω από τα στίγματά τους ότι έχουν αξιοπρέπεια, ότι αξίζουν σεβασμό και αγάπη. Είχε παλέψει με πείσμα κατά της προκατάληψης, της διάκρισης και της απόρριψης. Αυτό το κουράγιο το είχε χάρη στην αμέριστη στήριξη όλης του της οικογένειας. Η πόρτα του, τα χέρια του, η καρδιά του ήταν πάντα ανοιχτά. Η απίστευτη μεγάλη του δύναμη έχει ακτινοβολήσει το δρόμο του, το δρόμο μας».

Η Λεοντίνη Φουντουλάκη, αναφέρθηκε στη βιβλιοθήκη «Μανώλης Φουντουλάκης» και στην  επανέκδοση της διδακτορικής διατριβής του Julien Grivel  «η νόσος του Hansen στην Ελλάδα και στη Κρήτη», όσο και στο έργο της βιβλιοθήκης αυτό καθευατό.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με απονομή των τιμητικών τίτλων από τον Οδοντιατρικό Σύλλογο στον Julien Grivel, αλλά και αναμνηστικών δώρων από τη Περιφερειακή Ενότητα Λασιθίου και το Δήμο Αγίου Νικολάου.

Ακούστε την ομιλία του Julien Grivel

{divshare}14968497-7cb{/divshare}

Δείτε τον δικτυακό τόπο της βιβλιοθήκης Μανώλης Φουντουλάκης

Print Friendly, PDF & Email

Από manos