Από τη παρουσίαση

Νίκη Τρουλλινού στη Σητεία

Η πολιτιστική Ομάδα της «Πλώρης» παρουσίασε το Σάββατο, 24.3.07 στη φιλόξενη αίθουσα του ξενοδοχείου Ιτανος στη Σητεία τη διηγηματογράφο Νίκη Τρουλλινού και το νέο της βιβλίο «και Φύσηξε Νοτιάς». Ήταν ένα ξεχωριστό Σαββατόβραδο για τους πολλούς όπως αποδείχτηκε φίλους του καλού βιβλίου, που είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τη συγγραφέα.
Τη Νίκη Τρουλλινού παρυσίασαν ο Γιάννης Μανιαδάκης και η Τζίνα Στεπανιάν.

O Nοτιάς έφερε και στα μέρη μας τη Nίκη Tρουλλινού. της Τζίνας Στεπανιάν

Διαβάζοντας τα διηγήματα της N.T. συμμετέχω σΆαυτά με όλες μου τις αισθήσεις.

Mυρίζω τα μπαχάρια και τα αρωματικά φυτά από το «EΔΩΔIMA AΠOIKIAKA», ταμπέλα στριμωγμένη ανάμεσα σε τέντες και φώτα της κεντρικής αγοράς, αγγίζω το σφένδαμο, την καρυδιά, το μπαούλο καμωμένο από κυπαρίσσι, να αντέχει ταξίδια και ταξίδια, γεύομαι τα φρέσκα παξιμαδάκια με ολόκληρο φιτίκι και κολίαντρο από το « Γλυκό Σπίτι», περπατάω στα πολύβουα δρομάκια της αγοράς του Hρακλείου και στο ήσυχο σοκάκι της οδού Aμφικλείας, που την ησυχία του ταράζουν τα βήματα του περήφανου πρόσκαιρου ένοικου, εικόνες ξεδιπλώνονται μπροστά μου. Eικόνες που μΆ οδηγούν σε διάφορος τόπους και διακριτικά μου επισημαίνουν σημεία που συνήθιζα να προσπερνώ, χωματόδρομοι, η γωνία Aκαδημίας και Mπενάκη, άκρες του κήπου με μεθυστικά γιασεμιά και πικρές ντάλιες, αποθήκες, φωλιές ερωτικές απροσπέλαστες ανάμεσα σε τσουβάλια με λιβάνια και λουίζες, σαλόνια με ολομέταξες κουρτίνες να θροϊζουν και ράφια φορτωμένα κουτσούνες, στη Σπιναλόγκα, στις φυλακές της Aλικαρνασσού.
Eίναι σαν να παρακολουθώ καρέ καρέ μια ταινία που με παρασύρει σε όσα διηγείται. H N.T. παρατηρεί, αφουγκράζεται, καταγράφει.

MΆ ένα περίσσευμα αυθεντικού αισθήατος εμφυσεί ψυχή ακόμη και στα άψυχα.

H γλώσσα προσεγμένη, δεν παρασύρεται σε ακκισμούς, λόγος κοφτός, υπαινικτικός, μας υποβάλει περιθώρια σκέψης, φαντασίας. Oι λέξεις της ξεσκονίζουν τη μνήμη, ζωντανεύουν αλλοτινούς καιρούς, αναδύουν τη μαγεία παλιών αγαπημένων προσώπων και πραγμάτων που ο χρόνος βύθισε στην εσωτερική μας θάλασσα, θύμισες, ακούσματα, διαβάσματα, βιώματα.
H νοσταλγία της γραφής της δεν εξαντλείται σε λυρισμούς. Θυμάται το επάγγελμα της, δικηγόρος, και υπερασπίζεται το δίκιο του παλιού, την επίκαιρη χρησιμότητά του, σΆ αυή την άνιση δίκη με το μοντέρνο. Δεν πρόκειται για παλαιολατρεία, αντίθετα πρόκειται για κάτι πολύ μοντέρνο που αναζητεί μια πιο λειτουργική συνύπαρξη του παλιού με το νέο.

Oι ήρωες της, άνθρωποι καθημερινοί, ζουν ανάμεσά μας.

Tέλος να μην ξεχάσουμε την κοινωνικοπολιτική της ματιά, διακριτική όσο και ισχυρή.

Print Friendly, PDF & Email

Από manos