Εάν κανείς αναζητήσει την εξήγηση της έννοιας “λεξικογράφος” θα εισπράξει κάτι σαν “κάποιος που ασχολείται με τη σύνταξη λεξικών“. Μια εξήγηση επιεικώς απλοϊκή για κάποιους λίγους ανθρώπους που αφιερώνουν όλη τους της ζωή στη καταγραφή των λέξεων του τόπου τους, άρα και στην ιστορία και στην εξέλιξη της γλώσσας μέσα στο χρόνο. Μια ενασχόληση που απαιτεί και χρόνο και υπομονή και επιμονή και σίγουρα θυσίες.
Στους εργάτες αυτούς της ντόπιας μας καθημερινής ιστορίας μέσα από τις λέξεις που χρησιμοποιούσαμε και χρησιμοποιούμε, ήταν αφιερωμένη η εκδήλωση του Πολιτιστικού Αθλητικού Οργανισμού του Δήμου Αγίου Νικολάου, που έγινε το Σάββατο (9/11) στο κινηματοθέατρο REX. Γεώργιος Πάγκαλος, Μανώλης Πυτικάκης, Σοφία Κοκολάκη, Νίκος Γαρεφαλάκης, Γιάννης Κριτσωτάκης, Ιωάννης Καραβέλας, ονόματα που ούτε διάσημα είναι, ούτε καν τους ήξερε ο γείτονας, όμως εάν είχαμε πραγματική, ουσιαστική παιδεία σ’ αυτό το τόπο, η δουλειά τους έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία. Αλλά……….
Μέσα από τις θέσεις των καθηγητών γλωσσολογίας Χ. Χαραλαμπάκη και Γ. Κατσιμαλή, των φιλολόγων Κ. Μουτζούρη, Μ. Κοκολάκη, Α. Λενακάκη και του Δικηγόρου Γ. Μαρκόπουλου, φάνηκε ότι η δουλειά, η επιστήμη του λεξικογράφου, είναι μια επίπονη υπόθεση, στάση ζωής, που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στην απομόνωση. Ειδικά δε εάν κάποιος λεξικογράφος βουτήξει και στην ετυμολογία των λέξεων, έμπλεξε…..μπορεί να χάσει και τα λογικά του.
Οι συνάνθρωποι μας αυτοί, αφιέρωσαν ή έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στη καταγραφή των ντόπιων λέξεων και εννοιών, με το όνειρο να αφήσουν καταγεγραμμένο όλο τον πλούτο της εξέλιξης της ντόπιας διαλέκτου. Και πιστέψτε με, όσο απλό είναι να το περιγράφει κανείς, άλλο τόσο δεν είναι ούτε απλό ούτε εύκολο να ασχοληθεί κανείς με αυτή την υψηλή τέχνη, επιστήμη, εξέλιξη……
Ελπίζουμε και ευχόμαστε, κάποια στιγμή να εκδοθεί όλη αυτή η δουλειά των Λασιθιωτών λεξικογράφων, αλλά το κυριότερο, να μπει στα σχολεία ει δυνατόν από το δημοτικό. Το παράδειγμα της Κύπρου είναι ζωντανό…..και δείχνει το δρόμο. Εμείς, αντίθετα στην Ελλάδα, συνηθίσαμε να ντρεπόμαστε για τη ντοπιολαλιά μας.
Καιρός να αλλάξουμε λογική ή όπως θα έλεγε και κάποιος παλαιότερος ημών, καιρός να αλλάξουμε κεφαλή !!!
