Τη Παρασκευή 12 Νοεμβρίου, μας άφησε και πήγε να συναντήσει τον Μουντάκη, τον Χάρχαλη, τον Μπαξεβάνη, τον Λαγό, τον Πεδουλάφτη και πολλούς άλλους μεγάλους της Κρητικής Μουσικής, ένας από τους τελευταίους μεγάλους, ο Λεωνίδας Κλάδος. Σε μας άφησε παρακαταθήκη μερικές χιλιάδες ηχογραφήσεις με τη λύρα του για να μην μας πιάνει το παράπονο από την απουσία του.
Γεννήθηκε στα 1925 στα Πλατάνια Αμαρίου. Ένα από τα 8 παιδιά του βοσκού Δημήτρη Κλάδου και της Χρυσής Λίτινα. Τις πρώτες νότες του στη λύρα τις άκουσαν τα βουνά του Ψηλορείτη μέσα στη κατοχή, αφού πέρασε μεγάλο διάστημα μαζί με τον θείο του. Άκουγε Κουρούπη και Καπαρό στη Λύρα, άρχισε δειλά – δειλά να παίζει σε καφενεία, έπαιζε κάποιες φορές με τον Ροδάμανθο τον Ανδρουλάκη, στη συνέχεια μέσα στο Ρέθυμνο, για ακολουθήσει η στρατιωτική του θητεία.
Παρά την αντίδραση των γονιών του, τελικά ο ίδιος γίνεται όπως ήθελε, επαγγελματίας λυράρης και η πρώτη του σύνθεση που τον κάνει γνωστό σε όλη τη Κρήτη μέσα από τα Ραδιόφωνα της εποχής και τους δίσκους 45 στροφών είναι το «όταν κοιμάται ο δυστυχής» το 1957. Συνολικά έχει ηχογραφήσει 27 ολοκληρωμένα δικά του έργα, χωρίς να λογαριάσουμε τις συμμετοχές και συνεργασίες. Πολλές φορές μέχρι πρόσφατα στο πάλκο βρισκόταν μαζί με τον Κακλή στο λαούτο.
Καθαρός οργανοπαίκτης, δεν τραγουδούσε, είχε έναν καθαρό, σαφή, απόλυτα ελεγχόμενο ήχο στη λύρα, μια δική του τεχνική, αναγνωρίσιμη από τους σοβαρούς λάτρεις της Κρητικής μουσικής.
