Αφίσσα της ταινίας

Solaris

Η Κινηματογραφική Λέσχη Αγ. Νικολάου προβάλει απόψε το βράδυ στο REX στον Άγιο Νικόλαο(9.30 μ.μ.) την περίφημη ταινία «Σολάρις» του διάσημου Ρώσου σκηνοθέτη Αντρέι Ταρκόφσκι.
Βασίζεται στο γνωστό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του Πολωνού συγγραφέα Στανισλάβ Λεμ και γυρίστηκε έπειτα από τον απαγορευμένο «Αντρέι Ρουμπλιώφ» του. Στην εποχή της είχε διαφημιστεί, τόσο από την εταιρία παραγωγής της, όσο και από τον Σοβιετικό τύπο, ως η Ρώσικη απάντηση στην «Οδύσσεια του διαστήματος» του Κιούμπρικ.

Όμως ο Ταρκόφσκι, με το πρόσχημα μιας διαστημικής υπερπαραγωγής, έκανε μια εξίσου προσωπική ταινία με το υπόλοιπο έργο του, μία ταινία λουσμένη από μια μεταφυσική αύρα, από ένα μυστικιστικό κλίμα, φορτισμένη και φορτωμένη με μεταφυσικές σημασίες.

Η ταινία αφηγείται την περιπέτεια του ψυχολόγου Κέλβιν που αποστέλλεται στο διαστημικό σταθμό που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον απομακρυσμένο πλανήτη Σολάρις, όπου έχουν πεθάνει τα 82 από τα 85 μέλη του πληρώματος. Όταν φθάνει στο σταθμό μαθαίνει ότι ένας φίλος του έχει αυτοκτονήσει, ενώ σύντομα αρχίζει και ο ίδιος να βλέπει παραισθήσεις παρόμοιες με αυτές των μελών του πληρώματος. Ο πλανήτης φαίνεται να είναι ζωντανός, ένα ανεξήγητο είδος εξωγήινης ύπαρξης. Στην πραγματικότητα ο πλανήτης είναι ένας ωκεανός με εικόνες από το μυαλό και τη μνήμη των ανθρώπων, που επηρεάζει το μυαλό των ηρώων, τις παραστάσεις και τα οράματά τους, τους υποσυνείδητους πόθους και τις ροπές τους και τα μετατρέπει σε «πραγματικά» πλάσματα και ολοζώντανες ανθρώπινες φιγούρες, που αντανακλούν και ενσαρκώνουν αυτούς τους πόθους.

Το «Σολάρις» θα μπορούσε να ονομαστεί ως «ταινία επιστημονικής φαντασίας, με υπαρξιακές και φιλοσοφικές προεκτάσεις». Όπως σε όλες τις ταινίες του, έτσι και σε αυτή εδώ, ο σκηνοθέτης καταγράφει μια μεγαλειώδη και συνάμα ταπεινή, περιπετειώδη, στοχαστική και μελαγχολική πορεία αναζήτησης. Αναζήτησης της αλήθειας, που αφορά στις αναμνήσεις, τις επιθυμίες, τα όνειρα, το υποσυνείδητο αλλά και τον ορίζοντα της συνείδησης του ανθρώπου, σε αναζήτηση της ταυτότητας και της υπαρξιακής διάστασής του.

Πρόκειται για μια οραματική και ενορατική, «φευγάτη» ταινία που προσεγγίζει με αξιοθαύμαστο τρόπο το θάνατο και την ανθρώπινη επιθυμία για αθανασία. Κι όπως πάντοτε με (και για) τον Ταρκόφσκι, το εξαντλητικό και επώδυνο ταξίδι προς την αυτοσυνείδηση, την ενορατική και μυστική γνώση του κόσμου και την αποκάλυψη του θαύματος της ζωής, αξίζει τον κόπο και με το παραπάνω!

Print Friendly, PDF & Email

Από manos