Απαράδεκτη επίθεση κατά του δημοσιογράφου Στρατή Μπαλάσκα
ο Στρατής Μπαλάσκας

Το θέμα της απαράδεκτης επίθεσης που δέχτηκε ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Στρατής Μπαλάσκας με αφορμή ιστορικό χρονογράφημα του, έθεσε με ερώτηση του προς τους Υπουργούς  Εσωτερικών και Εθνικής Άμυνας, ο βουλευτής Ηρακλείου με Το Ποτάμι, Σπύρος Δανέλλης.

Συγκεκριμένα, το χρονογράφημα  αναφερόταν σε ένα παρεκκλήσι της Παναγιάς ανάμεσα στους οίκους ανοχής της Μυτιλήνης, που το χρησιμοποιούσαν για τις λατρευτικές τους ανάγκες οι εργαζόμενες σε αυτά.

Τα Υβριστικά σχόλια, οι  διαδικτυακές απειλές που καλούσαν στην ηθική και φυσική εξόντωση του δημοσιογράφου, αλλά και οι προπηλακισμοί που ακολούθησαν, στους οποίους μάλιστα έδιναν τον τόνο αστυνομικοί, καθώς και ένας στρατιωτικός του νησιού, θυμίζουν έντονα μέρες του 1960.

Είναι σαφές πως τέτοιου είδους αντιδημοκρατικές ακρότητες ακροδεξιών στοιχείων, που στρέφονται κατά της ελευθερίας της έκφρασης και της απρόσκοπτης ενημέρωσης των πολιτών, μέσα από τη στοχοποίηση δημοσιογράφων, δεν μπορούν να είναι ανεκτές.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ερώτησης:

Προς τους κ.κ. Υπουργούς 1) Εσωτερικών και 2) Εθνικής Άμυνας

Θέμα: Απαράδεκτη επίθεση κατά του δημοσιογράφου Στρατή Μπαλάσκα

O γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας Στρατής Μπαλάσκας, δέχτηκε πρόσφατα μια πρωτοφανή και αποκρουστική επίθεση, με αφορμή κείμενο του, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ» και στη συνέχεια αναδημοσιεύτηκε στη σελίδα του στο facebook.

Συγκεκριμένα, το χρονογράφημά του αναφερόταν σε ένα παρεκκλήσι της Παναγιάς ανάμεσα στους οίκους ανοχής της Μυτιλήνης, που το χρησιμοποιούσαν για τις λατρευτικές τους ανάγκες οι εργαζόμενες σε αυτά. Είναι χαρακτηριστικό πως το εν λόγω κείμενο αποτελεί προϊόν ιστορικής έρευνας, καθώς ο δημοσιογράφος ενεργά ασχολείται με θέματα τοπικής ιστορίας και ιδιαίτερα με την ιστορία των Μικρασιατών προσφύγων στη Λέσβο.

Τα όσα ακολούθησαν θυμίζουν μέρες του 1960. Υβριστικά σχόλια και διαδικτυακές απειλές που καλούσαν στην ηθική και φυσική εξόντωση του δημοσιογράφου. Προπηλακισμοί, στους οποίους μάλιστα έδιναν τον τόνο αστυνομικοί, καθώς και ένας στρατιωτικός του νησιού, που συμμετείχαν στην υποστολή της σημαίας στο λιμάνι της Μυτιλήνης. Τελετή που το τελευταίο διάστημα αποτελεί ευκαιρία συνάθροισης ακροδεξιών και υπερεθνικιστικών στοιχείων, με έντονη ξενοφοβική έκφραση.

Δεν είναι τυχαίο πως στα παραπάνω αντέδρασαν άμεσα το Συμβούλιο της Ευρώπης, η Ένωση Ευρωπαίων Δημοσιογράφων και η ΕΣΗΕΠΗΝ, καλώντας τις Δικαστικές και τις Εισαγγελικές Αρχές να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να εφαρμόσουν χωρίς καμία εξαίρεση, τα όσα ορίζει το Σύνταγμα της Ελλάδας και οι νόμοι της χώρας.

Δεδομένου ότι τέτοιου είδους αντιδημοκρατικές ακρότητες ακροδεξιών στοιχείων, που στρέφονται κατά της ελευθερίας της έκφρασης και της απρόσκοπτης ενημέρωσης των πολιτών, μέσα από τη στοχοποίηση δημοσιογράφων, δεν μπορούν να είναι ανεκτές.

Δεδομένου ότι η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης συνιστά αναγκαία συνθήκη για τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Δεδομένου ότι οι αντιπαραθέσεις που προκύπτουν από την ιστορική έρευνα ή τις πολλαπλές αναγνώσεις της ιστορίας είναι απολύτως θεμιτές και απαραίτητες, αλλά οφείλουν να λύνονται στο πεδίο του επιστημονικά τεκμηριωμένου διαλόγου.

Δεδομένου ότι στην επίθεση κατά του δημοσιογράφου εμπλέκονται τρεις αστυνομικοί και ένας στρατιωτικός, στελέχη που εντέλλονται στη διατήρηση της έννομης τάξης και όχι στην καταστρατήγησή της.

Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:

  1. Πως προβλέπεται να αντιμετωπιστεί πειθαρχικά η απαράδεκτη επίθεση των συγκεκριμένων ένστολων κατά του δημοσιογράφου Στρατή Μπαλάσκα;
  2. Πως σκοπεύετε να θωρακίσετε επιτέλους από ακροδεξιά και φασιστικά στοιχεία τα ευαίσθητα για τη λειτουργία της Δημοκρατίας σώματα της Αστυνομίας και του Στρατού, ώστε στο μέλλον να αποφευχθούν παρόμοια περιστατικά;

Ο ερωτών Βουλευτής

Σπύρος Δανέλλης – Ηρακλείου

το επίμαχο κείμενο του Στρατή Μπαλάσκα

Η Παναγιά η πουτανιάρα στο κάτω κάστρο της Μυτιλήνης

Πάνε πολλά χρόνια από τότε. Οι μουσουλμάνοι της πόλης βαφτιστήκαν Τούρκοι και εις εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάννης φύγαν από το νησί. Τα σπίτια τους εκεί στο κάτω κάστρο ρημάξαν. Ώσπου, μέσα με τέλη της δεκαετίας του 1920 εκεί στο κάτω κάστρο, μέσα από τα τείχη και μακριά από τα αδιάκριτα μάτια μαζευτήκαν από το κράτος οι πουτάνες που μέχρι τότε στεγάζονταν σε μια καρπέτα και μια κουβέρτα. Εκεί γύρω από το γενί τζαμί, πίσω από το τσαρσί χαμάμ, σε κάποια χαλάσματα στα αποκαϊδια του σαραγιού του Μιντάτ πασά που το κάψαν οι πρόσφυγες σαν πήραν χαμπάρι πως το είχαν μοσχοπουλήσει σε έναν άρχοντα Μυτιληνιό, κάποιοι που το χαν πάρει κοψοχρονιά από το μακαρίτη το Μιντάτ σαν μάθαν πως θα έφευγε και ξεπουλούσε ότι είχε και δεν είχε.

Μα η κουβέντα μας σήμερα δεν έχει να κάνει με το Μιντάτ και τα σαράγια του. Μα για τις πουτάνες που τις μαζέψαν στο κάτω κάστρο, να μη φαίνονται… Πονεμένες γυναίκες οι πιο πολλές, ορφανές και χήρες από το μέτωπο της Μεγάλης Ελλάδας που κάηκε και δαύτη σαν το αρχοντικό του Μιντάτ. Ανθρώπινα αποκαίδια που πουλούσαν το κορμί τους για να ζήσουν. Γιατί το κράτος ηθικό μεν αλλά πέραν τούτου, μη τα θέλουμε κι όλα…

Μπήκαν το λοιπόν οι παστρικιές Μικρασιάτισες σε ετούτα τα σπίτια που γενήκαν μπουρδέλα μια κι οι αφεντάδες τους γενήκαν πρόσφυγες. Μόνες κι έρημες μα προπάντων πονεμένες σε ετούτη την αλλιώτικη Σπιναλόγκα.

Πόνος αβάσταχτος και που να τον ακουμπήσεις;
Μα που αλλού από την Παναγιά που πόνεσε πολύ σαν και δαύτες;
Ναι αλλά πού… Οι εκκλησιές ήταν για τις ηθικές γυναίκες. Όχι για ετούτες…

Ψάχνοντας το λοιπόν εκεί ανάμεσα στα μπουρδέλα βρήκαν μια κιστέρνα. Μια υπόγεια δεξαμενή νερού από τα χρόνια των Γατελούζων. Στάλαζε ο βράχος νερό, σταγόνα σταγόνα σαν τα δάκρυα τους. Στορήσαν και το κόνισμα Της. Αλλιώτικο… Μια Παναγιά σαν και δαύτες. Με το βυζί γυμνό, εκεί ανάμεσα στα μπουρδέλα, μια Παναγιά μοναχά για δαύτες, τις πουτάνες. Μια Παναγιά πουτανιάρα σαν που τη λέγαν οι απόξω…

Περάσαν τα χρόνια, τα μπουρδέλα κλείσαν, χρόνια μετά αναστηλώθηκαν, γίναν εργαστήρια συντήρησης αρχαιοτήτων, αίθουσες εκδηλώσεων, έρχονται όπου να ναι και άλλες σύγχρονες χρήσεις…

Κι η Παναγιά μοναχιά της στην υπόγεια κιστέρνα χωρίς τα δάκρυα και τον πόνο των γυναικών που τόσο την αγαπήσαν. Μετονομάστηκε και σε Παναγιά η Γαλατούσα γιατί όπως πάντα η ηθική τους, η δική τους ηθική, η ηθική των σταυροτήδων του γιού της νικά…

Και του χρόνου σα σήμερα…

Παραμονή Παναγιάς, 14 Αυγούστου 2015

Print Friendly, PDF & Email

Από giorgos