Το διδαγμένο κείμενο από τον Πρωταγόρα του Πλάτωνα ,σχετικά με την πολιτική αρετή, κρίνεται βατό και κατά μία έννοια αναμενόμενο, καθώς το συγκεκριμένο έργο δεν έχει εξεταστεί αρκετά χρόνια τώρα.
Οι ερμηνευτικές ερωτήσεις, χωρίς δυσκολίες, απευθύνονταν σε καλά διαβασμένους μαθητές, ενώ η ερώτηση της εισαγωγής τίθεται για πρώτη φορά με τη μορφή του σωστού-λάθους. Επίσης πρώτη φορά δίδονται λέξεις της αρχαίας ελληνικής και ζητούνται ομόρριζές τους στο πρωτότυπο κείμενο.
Το αδίδακτο κείμενο από τον Θουκυδίδη, Ιστορίαι Α, 15. 1-2, Αρχαιολογία, σύντομη επισκόπηση των παλαιότερων γεγονότων, κρίνεται ιδιαίτερα απαιτητικό, χαρακτηριστικό όμως για την πυκνότητα λόγου και ύφους του συγκεκριμένου συγγραφέα. Χρειάζεται γνώση και του λεξιλογίου που απαντάται στο Θουκυδίδη καθώς και μεγάλη προσοχή στην απόδοσή του στη νέα ελληνική, καθώς σε κάποια σημεία η μετάφρασή του απαιτεί μια πιο ελεύθερη απόδοση. Οι γραμματικές και συντακτικές παρατηρήσεις που το συνοδεύουν καλύπτουν ευρύ φάσμα γνώσεων των εξεταζομένων.
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ ΛΑΣΙΘΙΟΥ-ΣΟΦΙΑ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ-ΠΑΠΑΔΑΚΗ
