Ένα μνημόσυνο για τον αείμνηστο συνάδελφο και καθηγητή στο σχολείο μας Γιάννη Χατζηιωαννίδη.
Το σχολείο μας πραγματοποίησε, σήμερα 3 Δεκεμβρίου, μια σεμνή τελετή ως μνημόσυνο για τον αείμνηστο Γιάννη Χατζηιωαννίδη. Στην αρχή μίλησε η συνάδελφος Πόπη Μαστοράκη,στη συνέχεια παρουσιάστηκαν φωτογραφίες και ένα βίντεο για την Ενδοσχολική βία που ο ίδιος τότε είχε επιμεληθεί ως υπεύθυνος της Ομάδας Φιλίας του σχολείου μας. Πάνω στο βίντεο αυτό ξεδιπλώθηκαν οι σκέψεις των συναδέλφων και των μαθητών για το ήθος την εργατικότητα και πολλά άλλα προτερήματα που είχε ο Γιάννης . Ακολουθεί η ομιλία της κ. Μαστοράκη.
« Νεάπολη, 3 Δεκεμβρίου 2018
Κύριε Διευθυντά, αγαπητοί συνάδελφοι και αγαπημένα μας παιδιά,
Τρία χρόνια πριν, στις 2 Δεκεμβρίου 2015 η μικρή μας κοινότητασυγκλονιζόταν από το χαμό ενός αγαπημένου συναδέλφου και φίλου, του ΓιάννηΧατζηιωαννίδη, καθώς έφευγε από κοντά μας για το ‘μεγάλο ταξίδι’ ένας εξαίρετοςΔάσκαλος, ένας πολιτισμένος, διακριτικός και ευγενής άνθρωπος αφήνοντας πίσωαπαρηγόρητους συγγενείς, φίλους, συναδέλφους και μαθητές.
Ο Γιάννης Χατζηιωαννίδης ήταν καθηγητής Φυσικής Αγωγής στο σχολείο μας από το 2005 έως το 2015 με ειδικότητα στο βόλεϊ. Με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη και καταγεγραμμένο στο DNA του τον αγώνα της προσφυγιάς υπήρξε ένας μαχητής της ζωής, ένας ακούραστος και ενεργητικός δάσκαλος που αγάπησε τον τόπο μας, όπου δημιούργησε οικογένεια και προσπάθησε να μεταφέρει και να υλοποιήσει το όραμά του για τη ζωή και την παιδεία.
Η προσφορά του στο σχολείο μας συνεχής και ανεκτίμητη: υπεύθυνος τμημάτων, εμψυχωτής-προπονητής των ομάδων βόλεϊ των κοριτσιών στο σχολείο μας, ακάματος διαιτητής στο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Αγοριών, συντονιστής της ομάδας διανομής βιβλίων, υπεύθυνος των Μαθητικών Κοινοτήτων και των ερμαρίων του σχολείου μας, συντονιστής της Ομάδας Φιλίας του σχολείου, Υπεύθυνος δράσεων κατά της Ενδοσχολικής βίας αλλά και της Περιβαλλοντικής Ομάδας Ανακύκλωσης– είναι κάποιες μόνο από τις δραστηριότητες με τις οποίες καταπιανόταν καθημερινά με ξεχωριστό ζήλο και ήθος προσπαθώντας να βοηθήσει συναδέλφους και παιδιά στα θέματα και προβλήματα της δύσκολης, πολλές φορές, σχολικής πραγματικότητας.
Ανήσυχος καιευχάριστος συζητητής, με περίσσεια ειλικρίνεια, ευθύτητα χαρακτήρα και λόγουαπέναντι στα πράγματα υπηρέτησε με αξιοπρέπεια, πολλή δουλειά και αγάπη για ταπαιδιά την ελληνική εκπαίδευση. Ακόμα και τις τελευταίες μέρες που ήταν κοντάμας αγωνία του ήταν να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του νιώθοντας στον ύψιστοβαθμό το χρέος και την ευθύνη του Δασκάλου.
Αγαπημένε μας Γιάννη, είμαι σίγουρη πως για τους νέους συναδέλφους ή για εκείνους που δεν είχαν την τύχη να σε γνωρίσουν, ίσως είναι περίεργο ή ακόμα και μακάβριο το γεγονός ότι έχουμε ακόμα τη φωτογραφία σου στο γραφείο μας ή ότι ποτίζουμε το λουλούδι σου έξω από την αίθουσα που φέρει πια το όνομά σου από το Μάιο του 2017, οπότε και πραγματοποιήσαμε την τελετή ονοματοδοσίας της αίθουσας εκδηλώσεων προς τιμήν σου και στη μνήμη σου. Είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής για το έργο σου στο σχολείο μας, αλλά και για πολλούς από μας μια βαθειά εσωτερική ανάγκη να επικοινωνούμε σιωπηρά μαζί σου, καθώς σε νιώθουμε σαν άγγελο που σκέπει τα παιδιά αλλά και εμάς που προσπαθούμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμά σου.
Στην αγαπημένη σου σύζυγο, Μαρία, στις λατρευτές σου κόρες, Κική και Νικολέτα, στους συγγενείς και τους φίλους σου, αλλά και σε όλους εμάς που σε γνωρίσαμε και σε αγαπήσαμε, αφήνεις παρακαταθήκη την καλοσύνη σου, την αγάπη σου, την ευπρέπειά σου, το χιούμορ σου, τον καλό σου λόγο για όλους, την αντικειμενικότητα, την ευθυκρισία και τη δικαιοσύνη σου. Σ’ ευχαριστώ πολύ για την άψογη συνεργασία και τη φιλία με την οποία με τίμησες στα χρόνια της γνωριμίας μας. Έχεις ριζώσει στην καρδιά μας και θα φωλιάζεις για πάντα στη σκέψη μας.
Γιάννη, σε ευχαριστούμε για όλα! »
