ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ
Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Πέτρας καί Χερρονήσου
παντί τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας χάριν, εἰρήνην καί ἔλεος
παρά τοῦ ἐν Βηθλεέμ τεχθέντος Σωτῆρος Χριστοῦ
Σήμερον ὁ Χριστός ἐν Βηθλεέμ γεννᾶται ἐκ Παρθένου.
Σήμερον ὁ ἄναρχος ἄρχεται καί ὁ Λόγος σαρκοῦται.
Αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν ἀγάλλονται.
Καί ἡ γῆ σύν τοῖς ἀνθρώποις εὐφραίνεται.
Οἱ Μάγοι τά δῶρα προσφέρουσιν.
Οἱ Ποιμένες τό θαῦμα κηρύττουσιν.
Ἡμεῖς δέ ἀκαταπαύστως βοῶμεν,
δόξα ἐν Ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.
Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἄς εἶναι εὐλογημένον τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ Πατρός, πού μᾶς ἀξιώνει καί ἐφέτος νά ὑποδεχθοῦμε καί νά ἑορτάσουμε τήν Ἁγία, μεγάλη καί χαρμόσυνη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, ἡ ὁποία μᾶς ἀποκαλύπτει τό μεγάλο μυστήριο τῆς Πίστεως: «ὅτι Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί…» καί μᾶς ὁδηγεῖ πνευματικῶς μπροστά στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ.
Μέσα σέ ἀτμόσφαιρα χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως πανηγυρίζομε πάλι τή Σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου, ψάλλοντες τούς θεσπεσίους ὕμνους τῆς Ἐκκλησίας μας πρός τόν ἐνανθρωπήσαντα καί ἀναπλάσαντα τήν φθαρμένη ἀνθρώπινη φύση Κύριο.
Ἡ Ὀρθόδοξη ὑμνογραφία καί Θεολογία ἐξαίρουν τή μεγάλη σημασία τῆς Θείας Σαρκώσεως γιά τόν ἄνθρωπο. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, πού παίρνει σάρκα καί ὀστά διά τοῦ προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, σώζει τόν ἄνθρωπο ἀπό τή φθορά καί τόν θάνατο, τόν ἐλευθερώνει ἀπό τά πάθη καί τόν ζυγό τῆς ἁμαρτίας, τοῦ χαρίζει τήν ἐλευθερία τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, τόν ὁδηγεῖ στό «ἀρχαῖον κάλλος», μέ μία λέξη τόν θεώνει.
«Αὐτός γάρ ἐνηνθρώπησεν ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν» (Μέγας Ἀθανάσιος). Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ προσέλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση, καταδέχεται τήν «κένωσιν» αὐτή γιά νά δείξει τή μεγάλη Του ἀγάπη πρός τόν ἄνθρωπο καί νά φωτίσει τήν κτίση ὁλόκληρη μέ τό φῶς «τό τῆς γνώσεως».
Τό φῶς πού φωτίζει «πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον», πού καθαίρει τόν ἀνθρώπινον νοῦν, πού ἐνισχύει τήν ἀνθρώπινη συνείδηση καί καρδιά πρός τό ἀγαθόν, πού ἀποκαλύπτει τήν ἀγάπη καί τή δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς.
Τό φῶς πού διαλύει κάθε σύνδεσμο ἀδικίας καί καταδυνάστευσης τοῦ ἀνθρώπου, τῆς ζωῆς καί τῆς ἀξιοπρέπειάς του καί ἐπαγγέλλεται τήν εἰρήνη περιορίζοντας τήν παραφροσύνη τῶν ἰσχυρῶν.
Μέ συνοχή καρδίας ὅμως καί θλίψεως πολλῆς διαπιστώνουμε ὅλοι ὅτι ἐνῶ ὁ Χριστός γεννήθηκε γιά νά φωτίσει τούς ἀνθρώπους καί νά τούς σώσει ἀπό τή φθορά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου, οἱ ἄνθρωποι καθημερινῶς φθείρονται, καταστρέφονται καί ὁδηγοῦν στήν ἀπώλεια τούς ἄλλους. Καί ἐνῶ οἱ ἄγγελοι ψάλλουν τό χαρμόσυνο μήνυμα ὅτι «ἐτέχθη ὁ Σωτήρ» καί ἦλθε ἐπί γῆς εἰρήνη, παράλληλα τά μέσα ἐπικοινωνίας καί ἐνημερώσεως μᾶς μεταφέρουν θλιβερές εἰδήσεις πολέμων καί καταστροφῶν, εἰκόνες φρίκης καί ἀλλοφροσύνης σέ ὅλα τά πλάτη καί μήκη τῆς γῆς.
Καί ὅλα αὐτά συμβαίνουν διότι δυστυχῶς καί σήμερα ἰσχύει ἡ διαπίστωση πού κάνει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης: ὁ Θεός Λόγος ἐνηνθρώπησε, ἀλλά αὐτοί γιά τούς ὁποίους ἦλθε, δέν τόν δέχθηκαν, «ὁ Λόγος εἰς τά ἴδια ἦλθε» καί οἱ δικοί Του «Αὐτόν οὐ παρέλαβον».
Ὅσο λοιπόν ἡ Γέννησις τοῦ Χριστοῦ μένει ἁπλῶς ἕνα σημαντικό ἀλλά μακρινό ἱστορικό γεγονός, μία συγκινητική ἑορτή τῆς Ἐκκλησίας καί δέν συντελεῖται στήν καρδιά τοῦ καθενός ἀπό ἐμᾶς, μάταια ἀναζητοῦμε τίς φανερές συνέπειές της.
Ὅσο ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης δέν ἀνατέλλει μέσα στήν ψυχή τοῦ κάθε ἀνθρώπου, ἄδικα περιμένουμε τόν φωτισμό ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος.
Ὅσο ἡ σωτηρία δέν γίνεται προσωπικό μας γεγονός, ἀδικαιολόγητη θά εἶναι ἡ ἀπορία καί διαμαρτυρία γιά τήν γενική ἐπικράτηση τοῦ μίσους, τοῦ ἐγκλήματος, τοῦ πολέμου.
Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ δέν σημαίνει ἀναγκαστική ἐπικράτηση τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης. Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ δυνατότητα ἀλλαγῆς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ἐάν ἀκούσει καί ἐνστερνισθεῖ τό Θεῖο μήνυμα θά ἀλλάξει ριζικῶς, θά βιώσει τήν ἀγάπη καί εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ τήν ὁποία θά μεταδώσει στόν πλησίον του, τόν κάθε πλησίον, πού καί γι’ αὐτόν ἐπίσης γεννήθηκε, σταυρώθηκε καί ἀναστήθηκε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ.
Ἀς ἀκούσουμε, ἀδελφοί, τόν οὐράνιον ἀγγελικόν ὕμνον πού ἀναγγέλλει τή Γέννηση τοῦ Κυρίου μας καί ἄς ἑτοιμάσουμε τόπο στό κατάλυμα τῆς καρδιᾶς μας γιά νά γεννηθεῖ σέ αὐτό ὁ Χριστός, γιατί μόνο ἔτσι θά μπορέσουμε νά Τόν γνωρίσουμε καί νά ἑορτάζουμε μαζί μέ τήν γενέθλια ἑορτή Του καί τά δικά μας σωτήρια γενέθλια, τή δική μας ἀναγέννηση.
Ἀς ἀφήσουμε τόν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης νά φωτίσει τίς καρδιές μας, γιά νά γίνουμε φῶς Χριστοῦ καί νά συμπεριφερόμαστε μέ τά ἔργα καί τά λόγια μας ὡς τέκνα φωτός, γιά νά διαλάμπει σέ ὅλους ἡ καινή ἐν Χριστῷ κτίσις.
Εὐχόμεθα πατρικῶς ὁ Χριστός νά γεννᾶται πάντοτε στίς καρδιές μας, στίς οἰκογένειές μας, ὥστε νά ἀνακαλύψουμε ξανά ὅλοι μαζί τόν δρόμο πού ὁδηγεῖ στήν ἀνακαίνιση τῶν καρδιῶν μας καί τήν ἀνασυγκρότηση τῆς ταλαιπωρημένης κοινωνίας μας.
Εὐφρόσυνο καί εὐλογημένο τό Ἅγιο Δωδεκαήμερο.
Μετά τῆς ἀγάπης τοῦ δι’ ἡμᾶς ἐνανθρωπήσαντος Σωτῆρος Χριστοῦ
†Ὁ Πέτρας καί Χερρονήσου
