Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 31 Αυγούστου 2014, ώρα 11.00, το ετήσιο μνημόσυνο του εθνομάρτυρα Ρούσσου Α. Κούνδουρου, στον ανδριάντα του στην οδό 28ης Οκτωβρίου,
σε κλίμα έντονης συγκίνησης, αφού φέτος συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από την εκτέλεσή του, στις 29 Αυγούστου 1944 στην Αγυιά Χανίων. Παρόντες στη σεμνή τελετή, ο Βουλευτής Λασιθίου κ. Κωστής Δερμιτζάκης, ο Δήμαρχος κ. Δημήτρης Κουνενάκης, ο πρώην Δήμαρχος κ. Γιώργος Μενεγάκης, ο πρώην Δήμαρχος και πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ Αγίου Νικολάου κ. Γιώργος Χατζηδάκης, ο κ. Τίτος Κούνδουρος, ο κ. Νίκος Κούνδουρος, ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, ο πρώην εισαγγελέας Λασιθίου κ. Φωτάκης, ο πρώην Αστυνομικός Δ/ντής Λασιθίου, ο πρόεδρος ΠΕΑΕΑ Ιεράπετρας, εκπρόσωπος ΠΕΑΕΑ Νεάπολης, ο αντιδήμαρχος κ. Νίκος Αφορδακός, ο Δημοτικός Σύμβουλος κ. Πάγκαλος, ο πρόεδρος Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμου, οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι κ. Θραψανιώτης και Κλώντζας, αντιστασιακοί και ικανός αριθμός πολιτών ένθεν και ένθεν του μνημείου.
Μετά την κατάθεση στεφάνων, η φιλόλογος κ. Κωστάκη Μαρία μίλησε με θέμα «70 χρόνια μνήμης για ‘κείνους που αντιπάλεψαν το φασισμό». Η κ. Κωστάκη περιέγραψε αδρά την προσωπικότητα του Ρ. Κούνδουρου «Ο Ρούσσος Κούνδουρος ήταν, όπως όλοι γνωρίζουμε, μια εξέχουσα κοινωνική και πολιτική προσωπικότητα και διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στην κοινωνική, πολιτισμική και πολιτική κατάσταση του τόπου μας, με ιδέες, οράματα και πράξεις. Βαθειά δημοκρατικός άνθρωπος, υποστήριξε με πάθος τη λειτουργία των θεσμών, τοποθετήθηκε υπέρ των αδυνάτων δημοσίως, πρωταγωνίστησε στον εκσυγχρονισμό των πόλεων Αγίου Νικολάου και Νεάπολης και φυσικά αντιτάχθηκε στο φασισμό και τα παράγωγά του, οργανώνοντας την εαμική αντίσταση με το Μιλτιάδη Πορφυρογένη απέναντι στον κατακτητή στη Νεάπολη, που τότε αποτελούσε το κέντρο της περιοχής» και στη συνέχεια προέβη σε μια ιστορική αναδρομή στην ιδεολογία του φασισμού- ναζισμού την περίοδο του Μεσοπολέμου και στα δεινά που επισώρευσαν στον τόπο μας κατά την Κατοχή, αναφέροντας ενδεικτικά μαζικές καταστροφές χωριών και πόλεων και εκτελέσεις ανδρών και αμάχων, επισημαίνοντας την απώλεια προσωπικοτήτων που δολοφονήθηκαν όπως το Ναπολέοντα Σουκατζίδη, την Ηρώ Κωνσταντοπούλου, τη Λέλα Καραγιάννη, το Ρ. Κούνδουρο κ.α. μη παραλείποντας και την αναφορά στους συνεργάτες των Γερμανών Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλο, Ράλλη και ταγματασφαλίτες. Τελειώνοντας συνέδεσε το παρελθόν με το παρόν «Ο φασισμός τελείωσε το 1945;Δυστυχώς όχι. Το σύγχρονο πρόσωπο του φασισμού, όμως, όπως παντού στην Ευρώπη έτσι και στην Ελλάδα φαίνεται να έχει ενταχθεί πλήρως στη «μεταμοντέρνα συνθήκη», εγκαταλείποντας τις μεγάλες ιδεολογικές αφηγήσεις του ευρωπαϊκού φασισμού του Μεσοπολέμου, διατηρώντας όμως και μεταλλάσσοντας πολιτικά την αμφισβήτηση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, τη λειτουργία των θεσμών και την αξιοποίηση ιδεών και αρχών.
Στη χώρα μας υπάρχει ο φασισμός που δεν προσπαθεί να κρυφτεί. Εκφράζεται από πολιτικές οργανώσεις και κόμματα, όπως η Χ.Α. Μια ναζιστική οργάνωση που δολοφονεί μετανάστες και αντιφασίστες, που προσπαθεί να μας πείσει ότι πολεμάει το σύστημα ,που δεν ανέχεται ομοφυλόφιλους, ρομά, ανθρώπους με αναπηρίες, που διατυμπανίζει την Ελληνική Φυλή ως τη μόνη καθαρή, που επαναφέρει τον παγανισμό ως θρησκεία, που οπλοφορεί, που υβρίζει και που-τι κρίμα!- ψηφίστηκε από ένα ικανό αριθμό πολιτών στις τελευταίες εκλογές.
Υπάρχουν όμως και πολλοί καθημερινοί μικροφασισμοί. Ένα κομμάτι της κοινωνίας, που χρόνια εκμεταλλεύεται τη φτηνή εργασία των μεταναστών, αλλά τελικά δεν τους θέλει μέσα στα πόδια της, δικαστές που αθωώνουν τους βασανιστές των μεταναστών, εργοδότες που εκμεταλλεύονται τους φτωχούς εργαζόμενους, που καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και καταρρακώνουν την αξιοπρέπειά τους με μισθούς πείνας, τύποι που ρίχνουν βιτριόλι στο πρόσωπο της Κούνεβα, χτυπούν πισώπλατα καθαρίστριες απεργούς, πολιτικές που διασπαθίζουν το δημόσιο χρήμα, που οδηγούν ανθρώπους στην αυτοκτονία, που δημιουργούν χιλιάδες ανέργους, που κατευθύνουν τους νέους στην ξενιτιά, που αποδυναμώνουν τα σχολεία, που διαχωρίζουν τους ανθρώπους και επιθυμούν να τους χειραγωγήσουν δια μέσου του φόβου.
Και οι πολίτες τι κάνουν; Είναι αμέτοχοι και ανεύθυνοι;
Γράφει ο Ουμπέρτο Εκο σχολιάζοντας το Μπερλουσκόνι.« Η ιστορία είναι γεμάτη με τυχοδιώκτες, που δεν στερούνται χαρισμάτων, έχουν μια κακή αίσθηση του κράτους, αλλά μια πολύ ανεπτυγμένη αίσθηση των δικών τους συμφερόντων, οι οποίοι θέλησαν να εγκαθιδρύσουν μια προσωπική εξουσία, παρακάμπτοντας τα κοινοβούλια, τους δικαστές και τους θεσμούς. Όταν η κοινωνία τους το επιτρέπει, γιατί να τα βάζουμε μαζί τους κι όχι με την κοινωνία που τους επέτρεψε να το πράξουν;»
Η κοινωνία λοιπόν, δηλαδή εμείς, είμαστε αυτοί που θα αποτελέσουμε το ανάχωμα σ’ αυτή την επανεμφάνιση του φασισμού και αυτό είναι το πραγματικό μνημόσυνο στους αγωνιστές – σύμβολα, σαν το Ρούσσο Κούνδουρο.»
Και έκλεισε την ομιλία με το λόγο του Μπέρτολτ Μπρέχτ,
«Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει»
Ο κ. Τίτος Κούνδουρος εμφανώς συγκινημένος ευχαρίστησε όλους όσους συνέβαλαν στην πραγματοποίηση αυτής της εκδήλωσης αναφέροντας ονομαστικά όλους τους συντελεστές.
Το συντονισμό της εκδήλωσης είχε, ως τελετάρχης, ο κ. Γιώργος Ξένος, Δημοτικός Σύμβουλος.
από τον Π.Α.Ο.Δ.Α.Ν.
