Αγαπητοί μου αδελφοί,
Με λύπη παρακολουθούμε τον φόβο και την οδύνη που έχει προκαλέσει ο κορωνοιός παγκοσμίως. Οι άνθρωποι κάθε ηλικίας και εθνικότητας, ίσως όσο ποτέ άλλοτε, έχουν δημιουργήσει ένα ισχυρότατο αντιστασιακό σύνδεσμο που δίδει την μεγαλύτερη μάχη εναντίον ενός ύπουλου εχθρού, που κατάφερε σε ελάχιστο χρόνο να αλλάξει εντελώς τις συνήθειές μας και να ανατρέψει την καθημερινότητά μας.
Εξαιτίας της εύκολης μετάδοσης της νόσου η Ελληνική Πολιτεία, καθ’ υπαγόρευσιν της ιατρικής κοινότητας, λαμβάνει ολοένα και αυστηρότερα περιοριστικά μέτρα κυκλοφορίας και υγιεινής του πληθυσμού τα οποία ναι μεν μας δυσκολεύουν, αλλά όμως όλοι ανεξαιρέτως έχουμε ευθύνη να τα τηρούμε ώστε να γευθούμε, το ταχύτερο δυνατό, την χαρά της ίασης και της επανόδου μας στην φυσιολογική ζωή.
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι, αυτές τις δύσκολες ώρες του παραπικρασμού μας, δοκιμάζονται τα όριά μας, η υπομονή μας, οι σωματικές αντοχές μας, οι πνευματικές αξίες μας, ολόκληρος ο πολιτισμός μας. Όμως στην καρδιά μας δεν πρέπει να επιτρέψουμε ούτε μία στιγμή να φωλιάσει η απελπισία, η απαισιοδοξία, ο τρόμος και η αβεβαιότητα, γιατί έχουμε όπλο ακαταμάχητο την Πίστη μας στον Χριστό, την εμπιστοσύνη μας στην Εκκλησία. Όλοι μας μπορούμε να επιδείξουμε γενναίο φρόνημα για να νικήσουμε τις αρνητικές επιρροές της πανδημίας, αντλώντας αισιοδοξία από την αγάπη και το έλεος του Χριστού μας για το ανθρώπινο γένος, την χάρη της Παναγίας και των Αγίων. Γι’ αυτό μην αισθανόμαστε μοναξιά στην μόνωση του σπιτιού μας. Έχουμε συντροφιά τον πνευματικό κόσμο του Ουρανού, που μας προστατεύει και μας φροντίζει.
Αυτό που θέλω ως Επίσκοπός σας να επισημάνω είναι, όπως επιώ-τάσσει η διδασκαλία της Εκκλησίας, να μην επιτρέψουμε να μας καταβάλλουν οι δυσκολίες της ασθένειας, αλλά να τις μετατρέψουμε σε εφαλτήριο εσωτερικού μας ανακαινισμού, επανεκτιμώντας τον πλούτο των αξιών, που είχαμε περιφρονήσει.
Μας δίνεται η χρονική ευκαιρία να εκτιμήσουμε την ησυχία, η οποία θα μας βοηθήσει να «ενδοσκοπήσουμε» δηλαδή να εξετάσουμε λεπτομερώς τα σφάλματα της ζωής και τις αδυναμίες μας, αφού ο «κανονικός τρόπος ζωής» λόγω της ταχύτητας των υποχρεώσεων και του άγχους που δημιουργεί δεν μας επιτρέπει να το πράττουμε, με αποτέλεσμα να περιθωριοποιούμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας αποκλείοντας τον από την καλλιέργεια των αρετών, την φιλαδέλφεια και την αλληλεγγύη.
Εκτός από την στροφή προς τον εαυτό μας, ας αγκαλιάσουμε με περισσότερη αγάπη και ενδιαφέρον τα μέλη της οικογένειάς μας. Ας ισχυροποιήσουμε τους δεσμούς με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Ας συνομιλήσουμε περισσότερο με τα παιδιά μας. Να τα ακούσουμε. Να εισοδεύσουμε με διάκριση και σεβασμό στις αθώες ψυχές τους. Το έχουμε και το έχουν πολύ ανάγκη. Έχουν τόσα πολλά να μας πουν…
Επίσης, ας κάνουμε την προσευχή μας εντονότερη. Να προσευχηθούμε με συντριβή καρδίας και ταπείνωση και ειλικρίνεια στον Θεό, ώστε να συντμήσει τον χρόνο της δοκιμασίας μας. Στην αποστασιοποίηση των προσώπων που επιβάλλεται για το καλό μας, εμείς να αντιτάξουμε «την ενότητα της Πίστεως και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος». Να ενωθούμε μέσω του ασφαλέστερου δίαυλου επικοινωνίας μεταξύ του Θεού και των προσώπων, την προσευχή. Να συνοδεύσουμε από το σπίτι μας τις προσευχές και ικεσίες του ιερού κλήρου, ο οποίος βρίσκεται στις επάλξεις του ιερού χρέους χωρίς να μας εγκαταλείπει. Το προσευχητικό έργο των κληρικών δεν «αργεί», δεν σταματά ποτέ.
Οι Ναοί είναι άδειοι αυτή την περίοδο. Στενοχωρούμαστε που δεν αντικρίζουμε από την Ωραία Πύλη τα φωτεινά σας πρόσωπα. Η εικόνα όμως των εκκλησιαζομένων παραμένει νοερώς μπροστά μας. Σας ειρηνεύουμε και σας ευλογούμε ως αεί παρόντες, εντός της ενοριακής κιβωτού. Σας καλούμε κατ’ όνομα στις προσευχές μας, γιατί ο καθένας από εσάς κατοικεί ξεχωριστά στις καρδιές μας. Εσείς είστε τα πνευματικά μας παιδιά, ο στέφανός μας εν Κυρίω.
Είναι δύσκολο να ξεριζωθεί η Θεία Λατρεία, η ευλάβεια από την ζωή του χριστιανού. Στερείσθε τις Ιερές Ακολουθίες, την Θεία Λειτουργία, ιδιαιτέρως αυτές τις ημέρες της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Όμως μην λιποψυχείτε. «Η λύπη υμών εις χαράν γενήσεται». Ο Χριστός βλέπει πόσο τον αγαπάτε και θα ανταμείψει τον ένθερμο πόθο σας. Σύντομα θα μας ελευθερώσει από τον ιό, για να ξανασυναντηθούμε όλοι «εις οίκον Κυρίου, εν αυλαίς οίκου Θεού ημών».
Είναι αλήθεια ότι η απουσία σας από την Εκκλησία μας λυπεί και σας λυπεί βαθύτατα. Όμως, αδελφοί μου, μην γίνει αιτία δοκιμασίας της Πίστεώς σας. Αντιθέτως να ισχυροποιηθεί περισσότερο αυτή την περίοδο μέσα από την μετάνοια, την ταπείνωση και την υπακοή στο θέλημα του Θεού. «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε». «Έτι μικρόν όσον όσον, ο Κύριος ήξει και ου χρονιεί». Να αισθάνεστε την παραμυθητική παρουσία Του, όπου και αν βρίσκεστε. Η καμπάνα των Εκκλησιών μας θα συνεχίζει να ηχεί, όχι όμως για να σας συναθροίζει, αλλά για να ενώνει τις προσευχές σας με τις προσευχές των πνευματικών σας Πατέρων και να σας υπενθυμίζει την αναμετάδοση των Ιερών Ακολουθιών από το ραδιόφωνο.
Τέκνα αγαπητά κατά κοινήν Πίστιν,
Να είστε βέβαια ότι δεν θα δοκιμαστούμε περισσότερο από τις δυνάμεις μας. Ο Χριστός είναι μαζί μας. Με θάρρος θα διανύσουμε την καυτή έρημο και αυτής της δοκιμασίας, αλλά στο τέλος θα φτάσουμε χαίροντες στην γη της Επαγγελίας.
Παρακαλώ πολύ, να προσευχόμαστε όλοι, για τους ασθενούντες αδελφούς μας, για τους ιατρούς και νοσηλευτές και για όλους εκείνους που σηκώνουν το βάρος της ευθύνης στα νοσοκομεία, όπου δίδουν σκληρή μάχη για να σώσουν τους συνανθρώπους μας. Ο Χριστός με την Ανάστασή Του, να είστε βέβαιοι, ότι θα διασκορπίσει τα λυπηρά του παρόντος κόσμου χαρίζοντάς μας φως και ζωή.
