Ο ποιητής Νίκος Τυπάλδος, με καταγωγή από την Κεφαλονιά, γεννήθηκε το 1913 στην Χαλκίδα, σπούδασε Νομικά και έζησε όλα τα χρόνια του στην Αθήνα, ως την ημέρα της κοιμήσεώς του 9 οεμβρίου 2003. Υπήρξε βασικό ιδρυτικό μέλος και για αρκετά χρόνια Πρόεδρος της «Χριστιανικής Λογοτεχνικής Συντροφιάς». Κυκλοφόρησε περί τα 25 βιβλία με ποίηση, δοκίμια και μελέτες. Από τα πλέον αξιόλογα έργα του είναι η «Ανθολογία Χριστιανικού ποιητικού Λόγου» (1972), η μελέτη του «Τ Ελληνορθόδοξα Γράμματα» (1993), οι ποιητικές του Συλλογές «Μικρή Οδύσσεια», «Ένδυμα για τη Γυμνή Στιγμή» (1969), «Μυστική Θύρα», «Το Δωδεκάορτον» (1983), από τα παιδικά «Στης χαράς το περιβόλι», «Το δικαστήριο των πουλιών» κ.π.ά.

Ο Ν. Τυπάλδος αγάπησε την Κήτη και  ιδιαίτερα τον ¶γιο Νικόλαο, στον οποίο έζησε από το Καλοκαίρι του 1971 ως το Φθινόπωρο του 1985. Συνδέθηκε με τους απλούς ανθρώπους της πόλης και κυρίως τους ψαράδες. Επισκέφθηκε ως ταπεινός προσκυνητής τα μοναστήρια και τα ερημητήρια του νησιού και έγραψε τα καλύτερα ποιματά του στο βραβευμένο (1983) ποιητικό του έργο «ΟΙ ΠΑΝΑΓΙΕΣ  ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ».

Η ποίηση του Ν. Τυπάλδου είναι ανθρώπινη, δυναμική, ανυψωτική. Διακατέχεται από πλούσιο και πηγαίο λυρισμό, χωρίς να στερείται και του δραματικού στοιχείου του πόνου, που, όμως, πεθαρχεί στην ανυψωτική δύναμή του, με τη μεταμορφωτική δύναμη της χαρμολύπης του Σταυρού και το φως της Αναστάσεως.
Ηχητικό Απόσπασμα