Η ΠαναγίαΠρος τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναχικές Αδελφότητες και τον ευσεβή λαό της Θεοσώστου Ιεράς Μητροπόλεως Ιεραπύτνης και Σητείας.

ΕΥΓΕΝΙΟΣ
Ελέω Θεού Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας
«Η πανάμωμος νύμφη, και Μήτηρ της ευδοκίας του Πατρός, η Θεώ προορισθείσα εις εαυτού κατοίκησιν, της ασυγχύτου ενώσεως, σήμερον την άχραντον ψυχήν, τω Ποιητή και Θεώ παρατίθεται, ην Ασωμάτων δυνάμεις, θεοπρεπώς υποδέχονται, και προς ζωήν μετατίθεται, η όντως μήτηρ της ζωής, η λαμπάς του απροσίτου φωτός, η σωτηρία των πιστών, και ελπίς των ψυχών ημών» (τροπάριον της Λιτής της Ακολουθίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου).

Με τους λόγους αυτούς εξιστορεί ο ιερός υμνογράφος το μεγάλο γεγονός της Κοιμήσεως της Παναγίας μας και την ονομάζει «όντως μητέρα της ζωής». Η Παναγία είναι η σωτηρία μας, είναι η ελπίς των ψυχών ημών, είναι η Κιβωτός της σωτηρίας, όπως η Κιβωτός του Νώε της Παλαιάς Διαθήκης που έσωσε τον άνθρωπο και κάθε είδος ζωής από τον κατακλυσμό, έτσι η Κιβωτός της Νέας Διαθήκης, η Παναγία μας, σώζει όλους που καταφεύγουν σ᾽ Αυτή από τον κατακλυσμό της αμαρτίας, της απογνώσεως και της αυτοκαταστροφής. Γιατί υπάρχει ανωτέρα πάντων, δηλαδή πάνω κι από όλους τους αγίους, καθώς μαρτυρεί και το όνομά της, Παν-αγία.
Και τούτο γιατί, όπως γράφει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης βασιζόμενος στη διδασκαλία των Οικουμενικών Συνόδων περί ενώσεως κτιστού και ακτίστου, ότι τα κτίσματα του ορατού και αοράτου κόσμου, που δημιούργησε ο Θεός μετείχαν μόνον της δημιουργικής ενεργείας και δυνάμεως του Θεού.
Η Θεοτόκος όμως δια της Ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού «έλαβεν σχέσιν κοινωνίας καθ᾽ υπόστασιν μετά του Θεού και γι᾽ αυτό και το σώμα της κατέστη ζωαρχικόν, αφού δέχθηκε το πλήρωμα της ζωαρχικής θεότητος».
Ο άναρχος και αιώνιος Θεός δανείστηκε το ανθρώπινο σώμα απ᾽ την Παναγία και γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός και από τότε μέχρι και σήμερα ονομάζεται Θεοτόκος ως έχουσα ουσιαστική υποστατική ένωση με τον Θεό.
Αυτή την ένωση του ανθρώπου με τον Θεό πέτυχαν στη ζωή τους και οι άγιοι όχι υποστατικώς, αλλά χαρισματικώς, δηλ. με τη χάρη του Θεού, που χαρίζει τον αγιασμό και τη λύτρωση στους ανθρώπους.
Η Παναγία κατά τον αγ. Νικόδημο «αφού σαν δάνειο έχει δώσει το ιερό σώμα της στον Υιό της Χριστό, απαιτεί χρεωστικώς, ούτως ειπείν, να την ακούει και να εκπληρώνει ο,τιδήποτε του ζητήσει».
Απ᾽ αυτή τη δογματική διδασκαλία των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας απορρέει η βαθειά αγάπη, ο πολύς σεβασμός και η απόλυτη εμπιστοσύνη στο ιερό πρόσωπο της Παναγίας και στις αδιάκοπες μητρικές πρεσβείες της.
«Ουδείς προστρέχων επί Σοι, κατησχυμένος από Σου εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε, αλλ᾽ αιτείται την χάριν και λαμβάνει το δώρημα προς το συμφέρον της αιτήσεως».
Πάντα το συμφέρον της ψυχής μας ενεργεί η Θεοτόκος και ακούει τα αιτήματά μας ακόμη και σήμερα. Ούτε ο θάνατος -η ιερή κοίμησή της- δεν έγινε εμπόδιο, γιατί «τάφος και νέκρωσις ουκ εκράτησεν• ως γαρ ζωής μητέρα προς την ζωήν μετέστησεν ο μήτραν οικήσας αειπάρθενον».
Κι εκεί στην ατελείωτη και αιώνια δόξα και βασιλεία του Θεού μας περιμένει όλους για να ζήσουμε με τον Θεό Πατέρα, τον Ιησού Χριστό και Υιό της, με όλους τους Αγγέλους και τους Αγίους της πίστεώς μας.
Σχετικά μ᾽ αυτά ο Φώτης Κόντογλου γράφοντας για την Παναγία και την Κοίμησή της λέει τα εξής: «Ο θρήνος γίνεται ύμνος πλημμυρισμένος από αγιασμένη χαρά, το εξόδι γίνεται πανηγύρι. Οι πιστοί, που ψέλνουνε μαζί με τον Υμνωδό στην αρχή απορρούν, πως ‘‘η πηγή της ζωής σε μνημείο τίθεται’’, αλλά αμέσως ενθουσιάζονται και παρηγορούνται γιατί νιώθουνε πως κηδεύουνε την Αθάνατη Παναγία. Τι θαυμαστό πράγμα είναι αυτή η μεταστροφή του πόνου σε χαρά, τις θλίψης σε αγαλλίαση!».
Είναι μεγάλη τιμή και προνόμιο ξεχωριστό εμείς οι Ορθόδοξοι να μπορούμε να καταφεύγομε στην Παναγία, στην Κιβωτό της σωτηρίας μας, στη μητρική της αγκαλιά. Και αυτό γιατί γνωρίζουμε, ότι όχι μόνο η θλίψη και ο πόνος μεταβάλλονται με τη χάρη της, αλλά και Εκείνη θα μείνει σταθερά κοντά μας και δεν θα μας προδώσει ποτέ.
Με συγκίνηση και με ελπίδα βλέπουμε νέους ανθρώπους και παιδιά να οδοιπορούν ώρες, να κουράζονται, να προσπαθούν να φέρουν το κερί και τους άρτους πάνω στους ώμους τους για να εκπληρώσουν το τάξιμό τους και να ευχαριστήσουν την Παναγία μας για την άμεση και γρήγορη βοήθειά της. Ιδιαίτερα οι νέοι και οι νέες που εύκολα ενθουσιάζονται και εύκολα απογοητεύονται πρέπει να πιστέψουν ότι η Παναγία θα παρηγορήσει και θα φωτίσει κάθε αδιέξοδο στη ζωή τους, αρκεί να της χαρίσουν τη γνησιότητα και τον αυθορμητισμό της ψυχής τους στην ελκυστική και ουράνια αυθεντικότητα και καθαρότητά της. Βιώνοντας τον καθοριστικό και λυτρωτικό ρόλο της Παναγίας μέσα στη ζωή της Εκκλησίας πιστεύουμε και ευελπιστούμε, ότι τον ίδιο καθοριστικό και λυτρωτικό ρόλο θα παίξει και στη ζωή μας, στα προβλήματα και τις δοκιμασίες μας, γι᾽ αυτό την καλούμε συνειδητά η ασυνείδητα, την παρακαλούμε, την περιμένουμε.
Έτσι ερμηνεύονται τα πάμπολλα ονόματα και προσωνύμια, που αποδίδουμε σ᾽ Αυτήν και στις τόσες Εκκλησίες και ιερές Μονές που αφιερώνονται στο ιερό όνομά της.

Αγαπητοί μου αδελφοί,
Οι χαρές και οι λύπες της παρούσης ζωής είναι για όλους, ακόμα και ο θάνατος είναι κοινός και αναπόφευκτος. Αξιοποιείται όμως και εκτιμάται, όπως και στην Παναγία μας από την βιωματική, προσευχητική και οντολογική σχέση που έχομε με την «όντως μητέρα της ζωής», την Παναγία μας, και με τον Αρχηγό της ζωής και σωτηρίας μας, τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Σε μια εποχή διαφθοράς, σκανδάλων, αποϊεροποιήσεως και υποτίμησης του ανθρωπίνου προσώπου, το πρότυπο είναι η Παναγία. Είναι ο,τι πιο άγιο, πιο ιερό, πιο ευγενές και τέλειο έχει να παρουσιάσει η ανθρώπινη φύση και ο κόσμος ολόκληρος. Αυτό να διδάξομε στα παιδιά μας και να συνειδητοποιήσουμε και εμείς οι μεγαλύτεροι και υπεύθυνοι το λυτρωτικό έργο και την ανεπανάληπτη ευεργεσία της Παναγίας για την πνευματική αναγέννηση και ανακαίνιση του εαυτού μας.
Σ᾽ αυτό συμβάλλει και η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών, έστω και ολιγόωρο και περιορισμένο, όπως είναι σήμερα, διότι μπορεί να διδάξει για το ιερό αυτό πρότυπο, την Παναγία, να βοηθήσει στην αναβάθμιση της ανθρωπιστικής παιδείας και να γίνει μέσο ηθικοποίησης και κοινωνικοποίησης των παιδιών μας. Να διδάξει αξίες και αρχές, για μια κοινωνία με δημοκρατικό και ελεύθερο πνεύμα, με παραδοσιακό ήθος, με πρότυπα απ᾽ την αρχαία εποχή, την Ιστορία και τον Πολιτισμό μας, και να μας μιλήσει για τον ανθρωπισμό, την αλληλεγγύη, τον αλτρουϊσμό και την αυτοθυσία.
Όλοι εμείς οφείλουμε να στηρίζουμε την ιστορική μας συνείδηση, να διαφυλάξομε την Εκκλησιαστική μας κληρονομιά και την οικογενειακή και πολιτισμική μας παράδοση. Τότε και οι πρεσβείες της Θεοτόκου θα είναι σωστικές και σωτήριες και θα μας λυτρώσει από το βέβαιο θάνατο της άγνοιας, της αυτοκαταστροφής και του αποχρωματισμού της παραδόσεώς μας. Έτσι θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως οντότητες και ως έθνος με συνέπεια ιστορική και συνέχεια αγιοπνευματική. Τότε θα σώζει πάντοτε, συνεχώς και αδιαλείπτως την κληρονομία της, εμάς τα πιστά παιδιά της, η Παναγία Μητέρα μας.

Αυτό ευχόμαστε πατρικώς: «Σώζεις, αεί Θεοτόκε, την κληρονομίαν Σου»!!!. Αμήν.
Ιεράπετρα, Εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου 2008
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο Ιεραπύτνης και Σητείας ΕΥΓΕΝΙΟΣ,

της Υπεράγνου Μητρός υπέρ πάντων υμών δεόμενος

Print Friendly, PDF & Email

Από manos