Ποιος δεν θέλει το Κέντρο Αποκατάστασης Λασιθίου;

Όταν μας κάλεσαν τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου “οι φίλοι του παιδιού της Κρήτης” για συνέντευξη το βράδυ της Τρίτης (12/8), έχοντας διαβάσει κάποια κείμενα πρόσφατα στην εφημερίδα Ανατολή, υποθέσαμε ότι ήθελαν να μοιραστούν θετικές ειδήσεις.

Αντ’ αυτού πληροφορηθήκαμε ότι μετά από 12 χρόνια προσπαθειών, το όραμα ίδρυσης του μοναδικού στη Κρήτη Κέντρου Αποκατάστασης Λασιθίου στη Νεάπολη, βρίσκεται όχι στο μηδέν, αλλά κάτω του μηδενός. Και τα μέλη του Σωματείου αναρωτήθηκαν: το οικόπεδο υπάρχει, χρήματα έχει το νοσοκομείο Νεάπολης για την ανέργερση του κέντρου, τι παίζεται πλέον, μετά τόσα χρόνια προσπαθειών;

Στην επιστολή τους που έδωσαν στη δημοσιότητα αναφέρουν:

΄Εχει παρέλθει ένα περίπου έτος, από την τελευταία προσπάθεια μας να ενημερωθούμε από τους αρμόδιους για την πορεία του Κέντρου Αποκατάστασης και Αποθεραπείας. Οι αρμόδιοι της Περιφέρειας Κρήτης και της 7ης ΥΠΕ Κρήτης, απαξίωσαν να προσέλθουν και η αιτούμενη ενημέρωση μας εκφυλίστηκε στις συνήθεις δωρεάν υποσχέσεις από μέρους του κ. Πλακιωτάκη και της Υποδιοικήτριας του Νοσοκομείου Νεάπολης.

Από την αλληλογραφία μεταξύ Τεχνικής Υπηρεσίας Υπουργείου Υγείας – Γενικού Γραμματέα του ίδιου Υπουργείου – Περιφέρειας Κρήτης και ΔΥΠΕ,πληροφορηθήκαμε ότι, μέχρι σήμερα δεν έχουν καν ορισθεί, εκείνοι οι οποίοι κατά το το νόμο θα διαχειρισθούν το έργο στο σύνολο τους. Τα εύλογα ερωτήματα, τα οποία προέκυψαν από την αλληλογραφία αυτή, διετυπώθηκαν σε πρόσφατη επιστολή μας, που απευθύνεται στον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Υγείας.

Κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Υφυπουργού Υγείας, πληφορηθήκαμε ότι δεν υπάρχει έγκριση σκοπιμότητας του έργου και συνεπώς δεν είναι καν βέβαιη η εκτέλεση του. Η δήλωση αυτή, βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με τις αισιόδοξες επιστολές του κ. Πλακιωτάκη και της Υποδιοικήτριας του Νοσοκομείου, όπως δημοσιεύθηκαν λίγο πριν στην εφημερίδα «ΑΝΑΤΟΛΗ» . Τα νέα τα οποία προσεκόμισαν οι επιστολές αυτές, όχι μόνο αισιοδοξία δεν μας ενέπνευσαν, αλλά ούτε καν πρόσκαιρη ψυχική ανακούφιση, καθώς η προθεσμία για την έναρξη του έργου εκπνέει τον Σεπτέμβριο του 2015.

Γνωρίζουμε επομένως ότι το έργο δεν προχώρησε, ούτε βήμα. Εκείνο που δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα, είναι αν η προκλητική αυτή αδιαφορία, οφείλεται σε έλλειψη διάθεσης για την πραγματοποίηση του, είτε είναι συνέπεια της πασίγνωστης και κοινά ομολογημένης ανεπάρκειας, της Δημόσιας Διοίκησης. Σε κάθε περίπτωση η ευθύνη βαρύνει την κυβέρνηση.

Ως προς την έγκριση σκοπιμότητας του έργου, ενημερώνουμε κάθε ενδιαφερόμενο, ότι – σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε και κατά τις εκτιμήσεις μας – τα αποθεματικά του Νοσοκομείου, είναι επαρκή για την κατασκευή του έργου και την προμήθεια του εξοπλισμού. Η περιουσία όμως του Νοσοκομείου, αξιοποιούμενη κατάλληλα, είναι επαρκής να χρηματοδοτήσει στο μέλλον και τη λειτουργία του. Το γεγονός, ότι τα αποθεματικά που διατίθενται δεν εγγυώνται προς το παρόν και τη λειτουργία του, οφείλεται μόνο στο γεγονός, ότι, η περιουσία αυτή παρέμεινε επί δεκαετίες αναξιοποίητη, ώστε να διατίθενται σήμερα μικρά ποσά, επαρκή μόνο για την εκτέλεση του έργου. Η ευθύνη αυτή βαρύνει τις επί δεκαετίες κομματικές διοικήσεις του Νοσοκομείου – με ελάχιστες εξαιρέσεις – και επομένως στο σύνολο του το πολιτικό σύστημα. Πρόσφατα σχετικά – το διάστημα 2002 – 2004 – ξεκίνησε η προσπάθεια αξιοποίησης και διασφάλισης της περιουσίας του Νοσοκομείου, ώστε ελπίζουμε βάσιμα με την ανάκαμψη της οικονομίας μας, το Νοσοκομείο ως νομικό πρόσωπο, να είναι σε θέση να εγγυηθεί τη λειτουργία του Κέντρου.

Θεωρούμε απαράδεκτο, τέσσερα περίπου έτη από την παραχώρηση του οικοπέδου και δώδεκα χρόνια από τη σύνταξη της πρώτης οικονομοτεχνικής μελέτης του έργου, οι αρμόδιοι να μην γνωρίζουν ούτε καν, άν το έργο θα πραγματοποιηθεί είτε όχι. Καθώς αυτό συμβαίνει σε μια περίοδο ξηρασίας στο χώρο των δημοσίων επενδύσεων – όπως και των ιδιωτικών άλλωστε – η διαπίστωση αυτή, προκαλεί εύλογες ανησυχίες για τη γενικότερη πορεία του τόπου, αλλά και για την ικανότητα της κυβέρνησης να διαχειρισθεί τα προβλήματα του τόπου.

Θεωρούμε ως εμπαιγμό την κυβερνητική διγλωσσία, την οποία αποκαλύπτει η διάσταση ανάμεσα στις υποσχέσεις του κ. Πλακιωτάκη από τη μία και στις δηλώσεις του υφυπουργού Υγείας από την άλλη. Διγλωσσία η οποία παραπέμπει σε πρακτικές του πρόσφατου, αλλά και απώτερου παρελθόντος, εκείνες ακριβώς που οδήγησαν τον τόπο στη χρεοκοπία.

Δυστυχώς, πρέπει να ομολογήσουμε ότι και η εγχώρια Αυτοδιοίκηση, δεν εξάντλησε τις δυνατότητες πίεσης που διαθέτει προς την κεντρική εξουσία. Ακόμη και στον διάλογο μεταξύ των δημοτικών παρατάξεων της πρόσφατης εκλογικής αναμέτρησης, το θέμα του Κέντρου Αποκαταστάσεως, έλαμψε δια της αποσιώπησης, ως και άν επρόκειτο για ασήμαντο ζήτημα.

Σε ότι μας αφορά, ως διοίκηση του σωματείου, έχουμε πλήρη επίγνωση, ότι διαχειριζόμεθα δημόσια περιουσία και ότι συνεπώς διατρέχουμε τον κίνδυνο να κατηγορηθούμε για αμέλεια ή ακόμη και για απιστία. Δηλώνουμε ότι, δεν θα επιτρέψουμε τέτοιες κατηγορίες, ως συνέπεια της ανεπάρκειας Κυβέρνησης, Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης. Οι ευθύνες για το τέλμα στο οποίο οδηγήθηκε το έργο, τους ανήκουν στο σύνολο τους. Δικό μας χρέος είναι να πράξουμε ότι πρέπει, ώστε αυτές ν’ αποδοθούν ακριβοδίκαια.

Όσον αφορά στο ιστορικό της προσπάθειας:

Μετά από δώδεκα (12) χρόνια προσπαθειών το Κέντρο Αποθεραπείας και Αποκατάστασης ευρίσκεται ακόμα στο σημείο μηδέν. Δώδεκα χρόνια γίνεται ένα τροχάδην επί τόπου που παρουσιάζεται ως αγώνας ταχύτητας. Το οξύμωρο και τραγικό συγχρόνως είναι πως το φιλανθρωπικό σωματείο «Οι φίλοι του παιδιού της Κρήτης» έχει παραχωρήσει οικόπεδο εντός σχεδίου πόλης και το Νοσοκομείο ΚΥ Νεάπολης διαθέτει ταμιακό πλεόνασμα (από τις δωρεές Νεαπολιτών) ικανό να χρηματοδοτήσει την ανέγερση του. Σε καμιά άλλη χώρα της Ευρώπης, το κράτος, έχοντας επαρκές κεφάλαιο (οικόπεδο και χρηματικά ποσά) θα παρουσιαζόταν τόσο ανίκανο να υλοποιήσει ένα έργο που, αφενός είναι σημαντικό σε επίπεδο υγείας και αφετέρου αναγκαίο για την τόνωση της κατασκευαστικής αγοράς σε αυτές τις δύσκολες για τη χώρα στιγμές. Τα ερωτήματα που τίθενται είναι ποιοι ευθύνονται για το οικονομικό και κοινωνικό κόστος της μη υλοποίησης του έργου και αν το έργο αυτό μπορούν να το πραγματοποιήσουν αύριο όσοι ευθύνονται έως σήμερα για την αρνητική εξέλιξη και όσοι απέκρυπταν την πραγματικότητα.

Στη συνέχεια παρατίθεται ένα σύντομο ιστορικό που βασίζεται σε έγγραφα και στοιχεία, χωρίς σχόλια και υποκειμενικές κρίσεις, της όλης προσπάθειας ίδρυσης και λειτουργίας του Κέντρου Αποθεραπείας και Αποκατάστασης από το 2002 έως και το 2014, με σκοπό να πληροφορηθεί ο κόσμος (και ιδίως οι δημότες της Νεάπολης) τα γεγονότα και να βγάλει τα συμπεράσματά του.