Ταξιδεύοντας στην Ισπανία Hola*…καλά!!!
οι μαθητές στην Sagrada Familia

Ο αληθινός Ισπανός έχει ακόμα μέσα του βαθιά τη νομαδική νοσταλγία, πολεμούσε κι αλήτευε, γιατί τέτοια η φύση του λαχταρούσε τις περιπέτειες, αγωνίζουνταν να γλιτώσει από τη μέτρια ζωή και να προφτάσει να τελέψει ένα μεγάλο έργο, πριν πεθάνει. Έτσι ξηγιέται η μεγάλη, φαινομενικά, αντινομία της ισπανικής ψυχής, που τόσοι σοφοί δεν μπόρεσαν με τη λογική να τη νιώσουν:

Πάθος και τίποτα! Αυτοί είναι οι δυο πόλοι, και γύρα τους περιστρέφεται η ισπανική ψυχή: το πάθος, η λαχτάρα, ο θερμός εναγκαλισμός της ζωής και συνάμα το συναίστημα πως όλα αυτά είναι τίποτα, είναι το Τίποτα, και πως ο θάνατος είναι ο μέγας μας κληρονόμος. Μα όσο περισσότερο έχει μια δυνατή ψυχή το συναίστημα του Τίποτα, τόσο εντονότερα ζει την κάθε πρόσκαιρη, μάταιη στιγμή», έγραφε ο Ν. Καζαντζάκης το 1937, εντυπώνοντας τις ταξιδιωτικές του εντυπώσεις από τα ταξίδια του στην Ισπανία.

Το ΓΕ.Λ Νεάπολης, λοιπόν, φέτος αποφάσισε να ταξιδέψει με τη δυνατή του ψυχή στη Βαρκελώνη, ζώντας έντονα στιγμές χαλάρωσης και συγκίνησης στην περιβόητη πενθήμερη εκδρομή της Γ Λυκείου.

 Η επιλογή, βέβαια, δεν ήταν τυχαία! Η Βαρκελώνη είναι μια από τις πιο κοσμοπολίτικες πόλεις της Ισπανίας. Ισπανική; Πρωτεύουσα της Καταλονίας καλύτερα, καθώς οι ντόπιοι θεωρούν την περιφέρεια ξεχωριστή χώρα και μιλούν τη δική τους γλώσσα. Αλλάζοντας τελείως πρόσωπο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1992, η πόλη είναι ταυτόχρονα παραδοσιακή και σύγχρονη, νεανική και κλασική.

Κινείται και αναπνέει μέσα σε μεσαιωνικά παλάτια, καθεδρικούς ναούς, καλντερίμια αλλά και σε φαρδιούς, πολυσύχναστους δρόμους και καταπληκτικά κτήρια. Ωστόσο το καλό φαγητό και οι βόλτες για  paellas και tapas  αποτελούν εξίσου σημαντικό κομμάτι της ταξιδιωτικής εμπειρίας στη Βαρκελώνη. Συναρπαστική γαστρονομία αλλά και μοναδική αρχιτεκτονική, ιστορικά μνημεία, καλλιτεχνική κληρονομιά, ποδόσφαιρο, ζωντανές γειτονιές για βόλτες…

Χαρακτηριστική προσωπικότητα της πόλης ο Άντονι Γκαουντί (Antoni Gaudí), που διαμορφώθηκε επαγγελματικά και πνευματικά στο κοσμοπολίτικο περιβάλλον της Βαρκελώνης. Μελέτησε τα καλλιτεχνικά ρεύματα του παρελθόντος, την ισλαμική και τη γοτθική αρχιτεκτονική, η οποία μάλιστα εκείνη την εποχή αναβίωνε, και μέσα από το έργο του θέλησε να ανανεώσει την τοπική αρχιτεκτονική έκφραση επεξεργαζόμενος νέες φόρμες.

Ένα από τα πιο σημαντικά του έργα είναι το  Πάρκο Γκουέλ (Parc Güell), ένα δημόσιο πάρκο με κήπους και αρχιτεκτονικά στοιχεία στο άνω μέρος της Βαρκελώνης. Δημιουργήθηκε ως μέρος της αστικοποίησης της περιοχής και σχεδιάστηκε από τον Άντονι Γκαουντί, ύστερα από παραγγελία του επιχειρηματία Εουσέμπι Γκουέλ. Κατασκευάστηκε ανάμεσα στο 1900 και το 1914 και άνοιξε σαν δημόσιο πάρκο το 1926. Το 1984 η UNESCO ανακήρυξε το Πάρκο Γκουέλ σε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, ως μέρος του συνόλου «Έργα του Άντονι Γκαουντί».

Στο Πάρκο Γκουέλ ο Γκαουντί ξεδίπλωσε όλη του την αρχιτεκτονική ιδιοφυΐα και εφάρμοσε πολλές από τις καινοτόμες του δομικές λύσεις που θα γινόντουσαν εμβληματικές της οργανικής τεχνοτροπίας του και θα έβρισκαν την κορύφωση τους στη Σαγράδα Φαμίλια. Η Σαγράδα Φαμίλια (Sagrada Familia) είναι το τελευταίο και ένα από τα χαρακτηριστικά έργα του Γκαουντί, η οποία ξεκίνησε το 1882,  έμεινε ημιτελής λόγω του θανάτου του αρχιτέκτονα και αναμένεται να τελειώσει το 2026. Πρόκειται για μια μεγάλη ρωμαιοκαθολική εκκλησία που αν και ημιτελής, αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Τα έργα του Γκαουντί δίνουν ιδιαίτερο χαρακτήρα στη Βαρκελώνη και αποτελούν πόλους έλξης για επισκέπτες και μελετητές. Χαρακτηριστική είναι η τεχνική όπου  χρησιμοποιούσε κομμάτια από κεραμικά πλακίδια για να διακοσμήσει και να χρωματίσει κάποια από τα έργα του. Σήμερα πολλά από τα διακοσμητικά αναμνηστικά που πωλούνται στη Βαρκελώνη χρησιμοποιούν την τεχνική αυτή.

Δε θα μπορούσαμε να φύγουμε από την πόλη χωρίς να επισκεφτούμε το Μουσείο Πικάσσο με πάνω από 4.000 έργα του ομώνυμου ζωγράφου, τοποθετημένα με χρονολογική σειρά, δίνοντας έτσι στον επισκέπτη την ευκαιρία να παρακολουθήσει την εξέλιξη του ζωγράφου.

Η Βαρκελώνη φημίζεται και για τα πάρκα της. Το Πάρκο Σιουταντέλα (Parc de la Ciutadella) αποτελεί ανάσα πράσινου στην καρδιά της πόλης! Ξεκίνησε ως φρούριο το 1714, με αίτημα του βασιλιά της Ισπανίας, Φιλίππου Ε’, όταν κατέλαβε την Βαρκελώνη, με σκοπό να αποτραπούν πιθανές επαναστάσεις των Καταλανών. Λειτουργεί ως πάρκο από το 1872 και μέσα υπάρχουν διάφοροι χώροι, όπως  ζωολογικός κήπος, το Καταλανικό Κοινοβούλιο και  το ιστορικό συντριβάνι που σχεδίασε ο Josep Fontserè καθώς και μια λίμνη!

Ξεχωριστή ήταν και η πανοραμική επίσκεψή μας στο λόφο Μονζουίκ (Montjuïc), στο ολυμπιακό χωριό, στο Camp Nou, ένα από τα ιστορικότερα γήπεδα ποδοσφαίρου της Ευρώπης και έδρα της ποδοσφαιρικής ομάδας της Μπαρτσελόνα, καθώς και στην κεντρική τους αγορά Λα Μποκερία (La Boqueria). Πρόκειται για μια αγορά τροφίμων η οποία βρίσκεται στην καρδιά της Βαρκελώνης, χρονολογείται από το 1217 και αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες και διασημότερες αγορές στον κόσμο με πανδαισία χρωμάτων και γεύσεων. Επίσης, στο Ενυδρείο της Βαρκελώνης, που είναι το μεγαλύτερο θαλάσσιο πάρκο της Μεσογείου και το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο και στεγάζεται σε ένα πολύ όμορφο κτίριο στο οποίο φιλοξενούνται τα πλέον αντιπροσωπευτικά είδη της θαλάσσιας ζωής.

Η διαμονή μας στη Βαρκελώνη είχε και μια μεγάλη έκπληξη. Τη βραδινή μας έξοδο στο Παλάτι της  Καταλανικής Μουσικής (Palau de la Música Catalana)  το οποίο σχεδιάστηκε σε καταλανικό ρυθμό μοντερνισμού από τον αρχιτέκτονας Λιουίς Ντομένεκι Μοντανέρ και το  1997 ανακηρύχθηκε κι αυτό  Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO. Ένα μοναδικό αρτ νουβό διαμάντι, ένα κτήριο σωστό κομψοτέχνημα! Ένας συναυλιακός χώρος που αποτελεί και βασικό αξιοθέατο της πόλης, όπου παρακολουθήσαμε μια συγκλονιστική συναυλία από τρεις κιθαρίστες πλαισιωμένους από δυο χορευτές Φλαμέγκο. Η παράσταση ήταν μοναδική, συγκλονιστική, αξέχαστη!

Η περιήγηση μας στη Βαρκελώνη περιελάμβανε και το περίφημο Μουσείο Φυσικών Επιστημών Cosmo Caixa. Η «κάθοδός» μας στον εκθεσιακό χώρο μας προετοίμαζε για το  τι θα ακολουθήσει. Παρατήρηση φυσικών φαινομένων, εκκρεμές του Φουκώ, εξέλιξη του ανθρώπου, δεινόσαυροι, πειράματα, πετρώματα, ζώα σπονδυλωτά και ασπόνδυλα και ό,τι μπορούσε να φανταστεί το μυαλό, βρισκόταν μπροστά μας και είχαμε τη δυνατότητα να το αγγίξουμε και να πειραματιστούμε με αυτό. Και ξαφνικά στο βάθος της αίθουσας η προσομοίωση του τροπικού δάσους του Αμαζονίου ήταν μια πραγματικότητα! Μπορούσαμε να περιπλανηθούμε και να βιώσουμε τις συνθήκες που επικρατούν, να δούμε τα ζώα που ζουν στη γη αλλά και κάτω από αυτήν, όπως και μέσα στο νερό. Αξέχαστη, μοναδική εμπειρία!

Το ταξίδι μας στην Ισπανία συμπλήρωσε και μια μονοήμερη εκδρομή στο Figueres, μια μικρή πόλη που έγινε γνωστή χάρη στο διάσημο ζωγράφο Σαλβαντόρ Νταλί. Στο τέλος του ισπανικού εμφυλίου, το 1939, το θέατρο της πόλης κάηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου, έμεινε ερειπωμένο μέχρι το 1961, όταν ο Νταλί αποφάσισε να το αγοράσει και να αναγείρει το Θέατρο-Μουσείο Νταλί, το οποίο ολοκλήρωσε το 1974 και αποτελεί ταυτόχρονα  και το μαυσωλείο του. Ακολούθησε περιήγηση στη πόλη Girona, δίπλα στα ισπανογαλλικά σύνορα, που θεωρείται από τις ομορφότερες πόλεις της Καταλονίας, χάρις στο γεωγραφικό της ανάγλυφο, το πλούσιο ιστορικό της κέντρο, τα στενά δρομάκια της και το ποτάμι που τη διασχίζει  και την κάνει ξεχωριστή. Διαθέτει έναν επιβλητικό καθεδρικό ναό, της Σάντα Μαρία, που χτίστηκε το 1416 και είναι ο μεγαλύτερος ναός γοτθικού τύπου παγκοσμίως.

Ο Ν. Καζαντζάκης θεωρούσε τα ταξίδια σημαντικό εφαλτήριο για τη μετέπειτα λογοτεχνική του διαδρομή. Ο ίδιος ο συγγραφέας σημειώνει στον Πρόλογο του έργου: «Το ταξίδι κι η εξομολόγηση στάθηκαν οι δυο μεγαλύτερες χαρές της ζωής μου. Να γυρίζεις τη γης, να βλέπεις –να βλέπεις και να μη χορταίνεις– καινούρια χώματα και θάλασσες κι ανθρώπους κι ιδέες, και να τα βλέπεις όλα σα για πρώτη φορά, να τα βλέπεις όλα σα για τελευταία φορά…». Έτσι νιώσαμε κι εμείς… Το ταξίδι μάς αποκάλυψε ένα νέο κόσμο πολιτισμού και ιστορίας. Ευχόμαστε στους μαθητές μας να ταξιδεύουν πάντα σε καινούριους τόπους, να κάνουν τις εμπειρίες τους αναμνήσεις και «κάποιες νύχτες, ατέλειωτες, από τα πέλαγα , όλως ακούραστα, τα παλαιά τους οράματα να τα φέρνουν  πίσω», όπως έλεγε η αγαπημένη μας Κική Δημουλά.

Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως για την πραγματοποίηση αυτού του ταξιδιού – σταθμό για τους μαθητές της τρίτης λυκείου, τη διευθύντρια μας, κα Μαρία Κωστάκη για τη στήριξή της στον προγραμματισμό του και το δραστήριο σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων για τη υλική και ηθική του συμπαράσταση. Τα μεγαλύτερα,  ωστόσο, συγχαρητήρια ανήκουν στους μαθητές μας για την ωριμότητα, την υπευθυνότητα και την εξαιρετική συμπεριφορά που υπέδειξαν καθ΄ όλη τη διάρκεια της εκδρομής.

 Hola…

Οι συνοδοί καθηγητές

Γουλιδάκης Γιάννης

Κυπριωτάκη Αντωνία

Μουτσιούδης Γιώργος

            * Hola = γεια (στα ισπανικά)

Print Friendly, PDF & Email

Από giorgos