Το Ίδρυμα Ανταλλαγέντων Λωζάννης στο Λαογραφικό Μουσείο Νεάπολης
όλοι μαζί έξω από το μουσείο Νεάπολης

Είναι βαρύς ο πόνος της προσφυγιάς και της ξενιτειάς έτσι όπως εκφράζεται, άλλοτε άμεσα και δυνατά και άλλοτε μέσα από μια λεπτή «πεθυμιά» της πατρίδας και της εκεί ζωής. Μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης, η Κρήτη (και όχι μόνο), στάθηκε για κάποιους “Ξένος τόπος, ξένος και ο καιρός κι οι άνθρωποι όλοι ξένοι”.

Τη Δευτέρα 5/9/2016, δόθηκε η ευκαιρία στα μέλη της χορωδίας και σε φίλους του Ιδρύματος Ανταλλαγέντων Λωζάννης με έδρα την Κωνσταντινούπολη, να ξεναγηθούν στο Λαογραφικό & Ιστορικό Μουσείο Νεάπολης. Τα μέλη του Ιδρύματος, υποδέχθηκαν τα μέλη του Δ.Σ της ΠΛΕΑΜ, περιηγήθηκαν στο χώρο και στη συνέχεια ξεναγήθηκαν στο Μουσείο από την Πρόεδρο του Δ.Σ. κ. Μ. Κωστάκη.

Ίδρυμα Ανταλλαγέντων Λωζάννης, μνήμες

Για τους επισκέπτες η ξενάγηση στις αίθουσες του μουσείου ήταν μια αληθινή διαδρομή στην ιστορία της Νεάπολης και στον τρόπο ζωής των Μεραμπελλιωτών που σε αρκετά σημεία φάνηκε ότι ήταν κοινός. Μνήμες των αφηγήσεων των γονιών τους, των γιαγιάδων τους, κοινές λέξεις, κοινά αντικείμενα. Το μαγκάλι, ο σοφράς, ο τζισβές, το τεζιάκι και άλλα εκθέματα, μαρτυρούσαν και ταυτόχρονα επιβεβαίωναν τον κοινό τρόπο ζωής.

Η έκφραση: «Ίσως να κάθονταν σ’ αυτόν το σοφρά οι πρόγονοί μου» ή «σ’ αυτόν τον τζισβέ μπορεί να έψησε καφέ η προγιαγιά μου», ακούστηκε αρκετές φορές. «Ο τόπος στον οποίο γεννήθηκαν οι γονείς μου, ήταν για μένα μια παραμυθένια χώρα την οποία κατάφερα να επισκεφθώ για άλλη μία φορά σήμερα», μας είπε ο Γενικός Γραμματέας του Ιδρύματος κ. Sefer Güvenç, προσφέροντας στο Λαογραφικό Μουσείο το βιβλίου του Ιδρύματος:  «Cekilen acilar bir daha yasanmasin – Να μην ξαναζήσουμε τον ίδιο πόνο»,  ένα διακοσμητικό πιάτο με το λογότυπο του βιβλίου και τα καθιερωμένα για τους Κωνσταντινουπολίτες λουκούμια από τον Hacı Bekir, τα οποία ύμνησε στη Λωξάντρα της η Μαρία Ιορδανίδο: «Μουχαλεμπί και γκιουλ σερμπέτ ο αναστεναγμός σου και του Χατζή Μπεκίρ λοκούμ ο τρυφερός λαιμός σου».

Πρωταγωνιστής της όλης πρωτοβουλίας ήταν ο κ. Θανάσης Τσίμπης, Κωνσταντινουπολίτης στην καταγωγή, ο οποίος ζει μεταξύ Πόλης και Αγίου Νικολάου.

Μετά το πέρα της ξενάγησης στο μουσείο, μια φωτογραφία και ένα κοινό τραγούδι σφράγισαν την επίσκεψη τους: Ο μισεμός είναι καημός, το έχε γεια είναι ζάλη και το καλώς ορίσατε, είναι χαρά μεγάλη. Mübadeleler acı yaşatır  Güle güle demek baş ağrıtır Fakat hoş geldin demek sevince boğar!

Από το Δ.Σ της ΠΛΕΑΜ

Print Friendly, PDF & Email

Από giorgos