Τις τελευταίες μέρες λόγω των συχνών διακοπών ρεύματος είχαμε, εξ ανάγκης, την “ευτυχία” να προσπαθήσουμε να επικοινωνήσουμε με το 1050, το κέντρο βλαβών του ΔΕΔΔΗΕ.
Το Κέντρο Βλαβών βρίσκεται πλέον στην Αθήνα, όπου καταγράφεται η βλάβη, η οποία στη συνέχεια δρομολογείται στα κατά τόπους συνεργεία μέσω υπολογιστών (ταμπλέτας).
Μέχρις εδώ, καλά. Όταν όμως καλείς το 1050, αφού ακουστεί το μήνυμα ότι η κλήση ηχογραφείται και ότι το κόστος της κλήσης εξαρτάται από τον εκάστοτε τηλεπικοινωνιακό πάροχο, έρχεται το ουσιώδες:
ο εκτιμώμενος χρόνος αναμονής είναι …..
παραδείγματος χάριν, 15 λεπτά !!!
Κάνεις τη καρδιά πέτρα και περιμένεις. Και ο χρόνος γίνεται λάστιχο. Το σύστημα σε πληροφορεί τη μια ότι ο χρόνος αναμονής είναι 12 λεπτά, την άλλη και την άλλη 16.
Το βράδυ της διακοπής ρεύματος στη περιοχή του Αγίου Νικολάου, επιχειρήσαμε να μιλήσουμε με την υπηρεσία. Με “εκτιμώμενο χρόνο αναμονής” τα 15 λεπτά, τελικά δώσαμε τη βλάβη μετά από 24 λεπτά.
Και έτσι ανακύπτουν τα ερωτήματα σχετικά με το 1050:
- Ο μεγάλος χρόνος αναμονής, ως τηλεπικοινωνιακός χρόνος βαρύνει τον καλούντα (πελάτη). Δηλ. η αδυναμία έγκαιρης εξυπηρέτησης, βαρύνει τον καταναλωτή, το οποίο ζήτημα προκαλεί και άλλα.
- Με τις νέες τεχνολογίες που έχει εφαρμόσει ο ΟΤΕ και οι άλλοι πάροχοι τηλεφωνικών υπηρεσιών (Forthnet, Vodafon, Wind κλπ), όταν κόβεται το ρεύμα, δεν λειτουργούν τα σταθερά τηλέφωνα, ούτε το Internet. Άρα η μόνη διέξοδος προς το 1050 είναι το κινητό τηλέφωνο. Με τι κόστος όμως για 24 λεπτά (π.χ.) αναμονή;
- Σε κάποιο βαθμό, ειδικά στα απομακρυσμένα χωριά, όπου ζει πληθυσμός μεγάλης ηλικίας είναι αμφίβολο εάν υπάρχει πιθανότητα σωστής και ουσιώδους επικοινωνίας.
Όλα αυτά συν το γεγονός ότι τα δίκτυα του ΔΕΔΔΗΕ πονούν λόγω παλαιότητας και τεχνολογίας. Όπως και να ΄ναι, απ’ όπου και αν προμηθευόμαστε το ρεύμα που καταναλώνουμε, ο τελικός παρονομαστής στην εξίσωση είναι ο ΔΕΔΔΗΕ, δηλ. τα δίκτυα, δηλ. τα καλώδια. Και κάτι πρέπει να γίνει μ’ αυτά……
