Ο Ταράσιος κατάγεται από την Ουκρανία. Ήρθε όμως σε πολύ μικρή ηλικία στον ¶γιο Νικόλαο. Μεγάλωσε στην ίδια κοινωνία και φοίτησε στα ίδια σχολεία – δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο – με τα υπόλοιπα παιδιά της πόλης μας, παίρνοντας το απολυτήριό του από το ελληνικό σχολείο. Μπορεί να μην αποτελεί γέννμα, αλλά σίγουρα αποτελεί θρέμμα αυτού του τόπου και δεν πρέπει να τον εγκαταλείψουμε σε αυτήν την πολύ δύσκολη στιγμή.
Τον γνωρίσαμε σα συμμαθητή αλλά και σα φίλο. Μπορεί ο καθένας να ακολούθησε τη δική του πορεία τελειώνοντας το σχολείο, όμως γνωρίζουμε τον χαρακτήρα του κι τον τρόπο σκέψης του και θεωρούμε πως ο ισχυρισμός του σχετικά με τη μη ευστάθεια των κατηγοριών είναι αληθής και πως έχει μετατραπεί σε εξιλαστήριο θύμα. Αυτή η άποψη ενισχύεται από την προκλητική συμπεριφορά της αστυνομίας, η οποία στα πλαίσια της καταστολής που εφαρμόζει σ όλες τις κινητοποιήσεις και στην προσπάθειά της να παρουσιάσει έργο ξεπερνάει συχνά τα όρια και εκβιάζει καταστάσεις. Τέτοια παραδείγματα δυστυχώς φτάνουν στη δημοσιότητα μόνο αν τύχει να έχουν καταγραφεί από κάποια κάμερα, όπως συνέβη στην περίπτωση με τη σιδηρογροθιά στα χέρια του αστυνομικού και με τον αδικαιολόγητο, απρόκλητο και απερίγραπτα βίαιο ξυλοδαρμό του Κύπριου φοιτητή στη Θεσσαλονίκη στην επέτειο του Πολυτεχνείου.
Πρέπει να τονιστεί, ότι ο Ταράσιος δεν είναι αλλά και ούτε έδρασε σαν εγκληματίας, ακόμα και αν στα πλαίσια των διαδηλώσεων παρέβη κάποιους νόμους – υποθετικά μιλώντας, δε γνωρίζουμε αν πράγματι συνέβη κάτι τέτοιο – και δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί ως τέτοιος. Βέβαια, σε καμιά περίπτωση δεν επιδιώκουμε να νομιμοποιήσουμε πράξεις βανδαλισμού, οι οποίες μπορεί να συμβούν στα πλαίσια μιας διαδήλωσης. Διαφωνούμε με τέτοιες τακτικές. Όμως είναι εξαιρετικά σημαντικό να γίνει ξεκάθαρο και να ληφθεί υπΆ όψιν ότι η οποιαδήποτε δράση του δεν αποσκοπούσε στο κέρδος και στο προσωπικό όφελος, αλλά εντασσόταν στα πλαίσια ενός κοινωνικού πολιτικού αγώνα για το γενικότερο καλό, σύμφωνα με τα πιστεύω του. Και αυτό οφείλει να του αναγνωριστεί από όλους, ανεξάρτητα με το αν συμμεριζόμαστε τα συγκεκριμένα πιστεύω ή όχι.
Πρέπει ακόμα να μας προβληματίσει όλους το γεγονός ότι χρειάστηκε να μεσολαβήσουν οχτώ μήνες κράτησης και ένας μήνας απεργίας πείνας για να νημερωθούμε σαν κοινωνία για το συγκεκριμένο περιστατικό.
O Ταράσιος αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε απεργία πείνας εδώ και 56 ημέρες. Αρχικά νοσηλεύθηκε στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού και από τις 9 Ιανουαρίου έχει μεταφερθεί στο Κρατικό Νοσοκομείο της Νίκαιας.
Όπως αναφέρουν οι θεράποντες γιατροί Αθανάσιος Καραμπέλης (αναπληρωτής διευθυντής στο Νοσοκομείο Μεταξά) και Όλγα Κοσμοπούλου (επιμελήτρια Β΄ στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νικαίας) στο δελτίο τύπου τους:
«Με την ευκαιρία αυτή επισημαίνεται ότι και σε αυτήν την περίπτωση, όπως και σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις όπου εξετάζονται κρατούμενοι στη χώρα μας, καταστρατηγούνται βασικά δικαιώματα των ασθενών ως κρατουμένων, όπως αυτά έχουν περιγραφεί από διεθνείς οργανισμούς (World Medical Association Declaration on Hunger Strikers, 2006), με κυριότερο εκείνο της εικοινωνίας του ασθενούς με τον γιατρό χωρίς την παρουσία τρίτου ατόμου (φρουρά). Δυστυχώς, φαίνεται για μια ακόμα φορά ότι στη χώρα μας, η έννοια του ιατρικού απορρήτου και του απαραβίαστου της προσωπικότητας δεν ισχύει το ίδιο για όλους, όπως θα έπρεπε. Επιπλέον, είναι ακατανόητη η συνεχής στέρηση τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον έξω κόσμο κατά την διάρκεια της νοσηλείας τους, δικαίωμα που το είχαν ενόσω βρίσκονταν στο νοσοκομείο κρατουμένων. Όπως είναι φυσικό, η παραπάνω κατάσταση γίνεται από τους κρατούμενους αντιληπτή σαν μια επιπλέον προσπάθεια για την ηθική τους εξάντληση.»
Σύμφωνα με την τελευταία ιατρική γνωμάτευση (23/01) των ειδικών παθολόγων:
«Κατά την σημερινή εξέταση εμφανίζει σημαντική απίσχνανση (απώλεια πάνω από 16 Kg σωματικού βάρους κατά το ως άνω διάστημα) και συνοδό ατροφία μών, ιδιαίτερα εμφανή στις μυϊκές ομάδες άνω και κάτω άκρων. Επί πλέον τις τελευταίες ημέρες εμφανίζει συνεχή έντονη υπνηλία, σημείο επηρεασμού ήδη των εγκεφαλικών του λειτουργιών. Στο σημείο αυτό της απεργίας πείνας που διεξάγει συνειδητά (έχει εξετασθεί από ψυχίατρο στο Νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού αλλά και πρόσφατα στο Νοσοκομείο Νικαίας), ο ασθενής διατρέχει άμεσο κίνδυνο: Είναι γνωστό ότι επαναλαμβανόμενα υπογλυκαιμικά επεισόδια συνοδεύονται αναπόφευκτα από αλλεπάλληλες βλάβες στον εγκέφαλο και σε άλλα κρίσιμα όργανα (νεφροί, μυοκάρδιο, ήπρ) σε ασθενείς που δεν κάνουν απεργία πείνας. Στον συγκεκριμένο ασθενή ο κίνδυνος μεγεθύνεται εξαιτίας των πολλαπλών ελλειμμάτων (έλλειψη γλυκόζης, απαραίτητων αμινοξέων, βιταμινών και ιχνοστοιχείων, ανοσολογική έκπτωση) λόγω της παρατεινόμενης ασιτίας. Συνεπεία των ανωτέρω, πικρέμαται πλέον συνεχώς για τον ασθενή ο κίνδυνος είτε μόνιμης βλάβης του εγκεφάλου και του υπόλοιπου νευρικού συστήματος (διανοητική έκπτωση και εγκεφαλοπάθεια τύπου Wernicke, τύφλωση, μόνιμη πολυνευροπάθεια), είτε βλάβης του μυοκαρδίου (μυοκαρδιοπάθεια, επικίνδυνες για την ζωή καρδιακές αρρυθμίες), ή καταστροφής κρίσιμων οργάνων όπως νεφρών, ήπατος κλπ, με άμεσο κίνδυνο σοβαρής αναπηρίας, ενώ πλέον τίθεται σε κίνδυνο η ίδια η επιβίωσή του.»
Σε όλο αυτό το διάστημα της προφυλάκισης και της απεργίας πείνας έχουν γίνει και εξακολουθούν και γίννται πολλές δράσεις συμπαράστασης (ψηφίσματα, πορείες, συμβολικές καταλήψεις κλπ) σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, καθώς και σε χώρες του εξωτερικού.
Περισσότερο βέβαια πρέπει να προβληματιστούμε για το τι μπορούμε να κάνουμε από εδώ και πέρα για να βοηθήσουμε. Το παραπάω γεγονός φανερώνει πόσο δύσκολο είναι για κάποιον στην κατάσταση του Ταράσιου να κάνει γνωστό το πρόβλημά του και συνεπώς πόση ανάγκη έχει από τη δική μας φωνή, τη δική μας συμπαράσταση, τη βοήθειά μας.
Είναι ένας νέος άνθρωπος που έχει ήδη περάσει οχτώ μήνες από τη ζωή του στη φυλακή, χωρίς να έχει καν δικαστεί, γεγονός το οποίο ακόμα και αν στηρίζεται νομικά, είναι απάνθρωπο και κατακριτέο. H αυστηρότητα των μηχανισμών καταστολής δεν θα πρέπει να εξαντλείται σε καμία περίπτωση και σίγουρα όχι στην περίπτωση προφυλακισμένων, κατά τεκμήριο αθώων, πολιτών. Πιστεύουμε στην αθωότητά του και ζητάμε το αυτονόητο, μια δίκαιη δίκη εδώ και τώρα, ώστε να λήξει αυτή η θλιβερή ιστορία.
Ζερβού Αγγελική
Περάκης Νίκος
Περακάκης Γιώργος
Συσκάκη Γεωργία
