Δανείστηκα παραφράζοντας τον το στίχο του Διονύση Σαββόπουλου από το Μακρύ Ζεϊμπέκικο για τον Νίκο (το δικαστήριο ήταν εκεί, η δικαιοσύνη ήταν απέξω), για να περιγράψω τα συναισθήματα που μου δημιούργησε η εμπειρία να παρακολουθεί κανείς το δημοτικό συμβούλιο Ιεράπετρας.
Στο Συμβούλιο βρέθηκα εξ αιτίας του θέματος που έθεσαν 254 κάτοικοι της Ιεράπετρας με επικεφαλής τον Μανώλη Λουτσέτη, για τους κινδύνους στους οποίους είναι εκτεθειμένοι οι κάτοικοι της περιοχής λόγω της κατάστασης του νερού ύδρευσης.
Τελικά ούτε αυτή τη φορά συζητήθηκε το θέμα, παραπέμφθηκε για τις επόμενες μέρες; εβδομάδες; με τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Νίκο Χριστοφακάκη να ερμηνεύει τους νόμους κατά το δοκούν και να έχει υψηλότερη όλων τη στάθμη του μικροφώνου του για να επιβάλλεται με αποτέλεσμα όποιος ήθελε να ακουστεί, να πρέπει να φωνάζει.
Ο Δήμαρχος αναλώθηκε στην ανάγνωση ενός κατεβατού έργων που ΘΑ γίνουν, αλλά τα λύματα ακόμα σε πολλά χωριά της περιοχής, ρίχνονται όπως είναι, σε παρακείμενα ρέματα, λίγο πριν τελειώσει το έτος και αρχίσει να μας επιβάλλει πρόστιμα με την ημέρα η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό βέβαια δεν φαίνεται να προβληματίζει ούτε τον κύριο Χριστοφακάκη, αλλά ούτε τον κύριο Αναστασάκη, άλλωστε το πρόστιμο δεν θα το πληρώσουν αυτοί, αλλά ο δήμος, δηλαδή όλοι μας.
Εν αναμονή λοιπόν για την ημερομηνία συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου Ιεράπετρας για το πόσιμο νερό.
Ακούστε ότι συζητήθηκε για το θέμα:
Ακούστε τι μας είπε ο Μανώλης Λουτσέτης:
