Πραγματοποιήθηκε τη Τρίτη (21/9), στα πλαίσια της Συνόδου Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, συζήτηση με θέμα την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη των ορεινών, νησιωτικών και αραιοκατοικημένων περιοχών. Η συζήτηση επικεντρώθηκε στις ιδιαίτερες αναπτυξιακές δυσκολίες αυτών των περιοχών λόγω των ιδιαίτερων γεωγραφικών και δημογραφικών τους χαρακτηριστικών. Τονίστηκε επίσης η ανάγκη για διαμόρφωση ειδικού Ευρωπαϊκού πολιτικού πλαισίου και προγραμμάτων προσαρμοσμένων στις ιδιαίτερες ανάγκες αυτών των περιοχών.
Ο Σπύρος Δανέλλης , Μέλος της Επιτροπής Μεταφορών και Τουρισμού στην παρέμβασή του υπογράμμισε μεταξύ άλλων ότι :” Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν μιας περιοχής δεν δίνει πραγματική εικόνα αυτής της διαφορετικότητας. Υπάρχουν φαινομενικά πλούσια νησιά και ορεινές περιοχές οικονομικά εγκλωβισμένες σε παραπαίοντες κλάδους υπηρεσιών, χωρίς παραγωγική βάση, που επομένως χρειάζονται επενδύσεις. Επιπλέον, οι μέσοι όροι μεταξύ άνισα ανεπτυγμένων νησιών δημιουργούν αδικίες. Άλλοι σημαντικοί παράγοντες, όπως η αγορά εργασίας ή η προσβασιμότητα μιας περιοχής και τα αυξημένα κόστη μετακινήσεων και μεταφορών, αλλά και οι αναγκαίες υποδομές και δίκτυα, πρέπει να προστεθούν σε μία συνολικότερη προσέγγιση των περιοχών – τόσο για την περιφερειακή πολιτική, όσο και γενικότερα”.
Ο Γιώργος Σταυρακάκης, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στην παρέμβασή του κατά την συζήτηση τόνισε μεταξύ άλλων ότι “Το σύνολο αυτών των νησιώτικων και ορεινών περιοχών αποτελεί το κατεξοχήν πεδίο όπου αποδεικνύεται η ζωτική σημασία του συντονισμού τόσο σε επίπεδο πολιτικού σχεδιασμού όσο και σε επίπεδο υλοποίησης προγραμμάτων. Σήμερα διαφορετικές πολιτικές -αγροτική, περιφερειακή, μεταφορών, περιβάλλοντος, αλιείας, απασχόλησης- καλούνται να δώσουν λύσεις σε συνδυασμένα πολύπλευρα προβλήματα αυτών των περιοχών. Για μία χώρα όπως η Ελλάδα για παράδειγμα, όπου το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους είναι ορεινό ενώ τα κατοικήσιμα νησιά της ξεπερνούν τα 200, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η ενίσχυση της κοινωνικής και οικονομικής συνοχής δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν υπάρξει συντονισμός σε όλα τα επίπεδα. “.
