Μεγάλο πρόβλημα αναμένεται να δημιουργηθεί και σε ολόκληρο το Λασίθι…
Χαριστική βολή για χιλιάδες αγροτεμάχια σε ολόκληρη την Ελλάδα αποτελεί η τελευταία ερμηνευτική εγκύκλιος του Ν. 998/79 που εκδόθηκε στις 23.11.2010 από τη Γενική Διεύθυνση Ανάπτυξης, Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (Υ.ΠΕ.Κ.Α.) και που υπογράφεται από τον υφυπουργό Α. Μωραΐτη.
Σύμφωνα μ’ αυτήν δίνονται οδηγίες εφαρμογής των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 3 του Ν. 998/1979, που αφορά στις πράξεις χαρακτηρισμού των αγροτεμαχίων από το Δασαρχείο. Στην εγκύκλιο αναφέρεται ποια είναι η «αναγκαία επιφάνεια του εδάφους» για την ύπαρξη δάσους ή δασικής έκτασης που νοείται η ελάχιστη εδαφική έκταση που καλύπτεται από δασική βλάστηση (υψηλή ή θαμνώδη), έχει τα οικολογικά χαρακτηριστικά της δασοβιοκοινότητας και του ιδιαίτερου δασογενούς περιβάλλοντος και αποτελεί, κατά τους κανόνες της δασολογικής επιστήμης, λειτουργική διαχειριστική μονάδα που συμβάλλει στην οικολογική ισορροπία του περιβάλλοντος ορισμένης περιοχής. Τέτοια επιφάνεια θεωρείται η έχουσα μέγεθος λόχμης με ελάχιστο εμβαδόν επτακόσια τετραγωνικά μέτρα (700 τμ.)
Για το χαρακτηρισμό μιας εκτάσεως ως δασικής ορίζεται ως βαθμός συγκόμωσης το 15%, κάτω από το οποίο η έκταση χαρακτηρίζεται χορτολιβαδική. Από 15% έως 25% η έκταση θα χαρακτηρίζεται ως δασική και με ποσοστό άνω του 25% θα χαρακτηρίζεται ως δάσος.
Η εγκύκλιος αυτή αναμένεται να δημιουργήσει προβλήματα σε χιλιάδες ανύποπτους ιδιοκτήτες γεωτεμαχίων σε ολόκληρη την Ελλάδα, των οποίων οι εκτάσεις κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν δάση ή δασικές εκτάσεις!
Εξαιρετικό πρόβλημα αναμένεται να δημιουργηθεί και στην περιοχή του Μεραμπέλλου και ολόκληρου του νομού Λασιθίου αφού η βλάστηση με θάμνους και ασπαλάθους λόγω της εγκατάλειψης των καλλιεργειών οδηγεί στο χαρακτηρισμό τους ως δασικές εκτάσεις ή δάση. Υπενθυμίζεται ότι η υπαγωγή μιας έκτασης σε αυτό τον χαρακτηρισμό, σημαίνει και την αυτοδίκαιη μεταβίβασή της στην ιδιοκτησία του κράτους, αφού σύμφωνα με το Σύνταγμα τα δάση και οι δασικές εκτάσεις ανήκουν στο Δημόσιο και “αποτελούν κοινόν κτήμα”. Η προσπάθεια αυτή της κυβέρνησης ερμηνεύεται από πολλούς ως ένας τρόπος για τη σταδιακή (έως και οριστική) εξάλειψη της εκτός σχεδίου δόμησης όπως άλλωστε ρητά αναφέρεται στο Εθνικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης.
