«Έχει φουρτούνες στεριανές , έχει και του πελάγου» .
Οι Δυσκολίες της Πρώτης Φοράς Λίπασμα για τη Συνέχεια
Αγαπητοί συμπατριώτες, (άγνωστοι) φίλοι
Ήθελα να απευθυνθώ στους κατοίκους της Σητείας και, κυρίως, στα μέλη του συνεταιρισμού της Ζάκρου. Είμαι ο Γιάννης Κεμανίδης, δάσκαλος από τα Τρίκαλα. Είμαι αντιπρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Τρικάλων, του δήμου Τρικκαίων Θεσσαλίας.
Λόγω της κακής οικονομικής συγκυρίας για τη χώρα μας, αποφασίσαμε να συστήσουμε ένα τοπικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, (μια εθελοντική ομάδα δράσης), της οποίας έργο θα έπρεπε να είναι κάθε είδους παρεμβάσεις που θα ανακούφιζαν τους συμπολίτες μας. Αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε με προμήθεια πατάτας απευθείας από παραγωγούς του Κάτω Νευροκοπίου Δράμας. Φέραμε τρεις νταλίκες, (περίπου 75 τόνους), με 30 λεπτά το κιλό. Θελήσαμε να συνεχίσουμε με λάδι. Εδώ, εμπλέκομαι περισσότερο εγώ: Ρώτησα τον καλό μου φίλο Αντώνη Ανηψητάκη και αυτός με παρέπεμψε στο συνεταιρισμό Ζάκρου. Ήλθα σε τηλεφωνική επαφή με τον αντιπρόεδρο, Κωστή Κεκερίδη και παραγγείλαμε μια μικρή ποσότητα, 11 τόνων.
Θεωρώ σκόπιμο να αναφερθώ στα προβλήματα και τις αδυναμίες μας. Ξεκινώ από τις τελευταίες: Εμείς δεν είμαστε ούτε παραγωγοί, ούτε έμποροι. Ταυτόχρονα, αδαείς, «ερασιτέχνες». Δε γνωρίζαμε τις λεπτομέρειες και τις δυσκολίες του εγχειρήματος. Μόνη μας «δύναμη», η απόφασή μας να παρέμβουμε στο κύκλωμα διακίνησης αγροτικών προϊόντων, οι τιμές των οποίων από τον παραγωγό στον καταναλωτή τριπλασιάζονται, περίπου. Αμέσως, άρχισαν οι «προσφορές» από εμπόρους και εταιρείες τυποποίησης λαδιού. Εταιρεία τυποποίησης, π.χ., από Κρήτη μας προσέφερε 1,5 ευρώ φθηνότερο το πεντόλιτρο και … «μια παλέτα δώρο», για κάθε 27 παλέτες που θα παραγγέλναμε. Την ίδια τιμή μας πρόσφερε και έμπορος με «όνομα» από την Κρήτη και φίλους στα Τρίκαλα. Αυτοί αντέδρασαν στην απόφασή μας να επιλέξουμε τη συνεργασία με το συνεταιρισμό, υπονόμευσαν ή τουλάχιστον, δε στήριξαν την προσπάθεια.
Ο συνεταιρισμός παρήγγειλε από την περιοχή μας ζωοτροφές. Ξεκινήσαμε με τριφύλλι. Πέσαμε, όμως, «θύματα» λανθασμένης πληροφόρησης σε ό,τι αφορά το κόστος μεταφοράς, με αποτέλεσμα να εκτεθούμε: Υπολογίσαμε, λοιπόν, ότι κάθε νταλίκα θα μπορούσε να φορτώσει 20 τόνους τριφύλλι, κάτι που ανακαλύψαμε ότι ήταν αδύνατον. Μόνον νταλίκα με συρόμενη καρότσα τύπου jumbo, μπορεί να φορτώσει περίπου 18 τόνους. Τα επικαλυμμένα φορτηγά χωράνε κάτω από 15 τόνους. Υπολογίζαμε να αγοράσουμε τριφύλλι με 17 – 18 λεπτά το κιλό, αλλά, δεν υπολογίσαμε ότι υπάρχει και το κόστος της φόρτωσης. Κυρίως, όμως, πέσαμε έξω στο κόστος μεταφοράς: Θεωρούσαμε ότι με κόστος μεταφοράς 2.000 ευρώ ανά φορτίο, θα μπορούσαμε να προσφέρουμε φθηνό τριφύλλι στους κτηνοτρόφους της Ζάκρου.
Ο Κωστής Κεκερίδης πήρε παραγγελίες και μάζεψε τα χρήματα, υπολογίζοντας να πάρουν οι κτηνοτρόφοι το τριφύλλι με 0,26 ευρώ το κιλό, πράγμα που με τους όρους που προανέφερα ήταν αδύνατον.
Για να μην εκτεθούμε και φανούμε αναξιόπιστοι, αρχίσαμε να παρακαλούμε και να υποχρεώνουμε φίλους και γνωστούς. Τη «νύφη την πλήρωσαν» ο φίλος, παραγωγός Βασίλης Γρούτσος, ο οποίος παράγει βιολογικό – πιστοποιημένο τριφύλλι, άριστης ποιότητας και δέχθηκε να μας «καλύψει» για όλη την παραγγελία, πουλώντας με 0,15 ευρώ/κιλό! Το πρώτο φορτίο μετέφερε, (με οικονομική ζημία), ο Μανώλης ο Σταυρακάκης, φίλος του Κωστή, από Κρήτη.
Το χειρότερο είναι αυτό που πληροφορήθηκα ότι γίνεται με τις ναυτιλιακές εταιρείες: Φαίνεται να έχουν «προτιμησιακές σχέσεις» με εμπόρους, (τριφυλλάδες), τους οποίους διευκολύνουν και σε χρόνο και σε τιμές, ενώ, αντίθετα, στους «ανεξάρτητους», τους κάνουν τη «ζωή, κόλαση»! Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να συνεχίζεται η εκμετάλλευση των κτηνοτρόφων από τους εμπόρους, («τριφυλλάδες») και να αγοράζουν – απ’ ότι πληροφορήθηκα 10 – 12 ευρώ τη μπάλα των 18 – 20 κιλών.
Θα πρότεινα, όλα αυτά να γίνουν αντικείμενο προβληματισμού, να υπάρξει αντίδραση απέναντι στις ναυτιλιακές εταιρείες, που δεν έχουν κανένα δικαίωμα να δημιουργούν προσκόμματα σε μέλη συνεταιρισμών. Αυτό είναι απαράδεκτο, αν όχι παράνομο. Ακόμη, θα έλεγα να συζητήσετε με λεπτομέρειες όλους τους όρους και τις συνθήκες για την προμήθεια τριφυλλιού και να αποφασίσετε αν θέλετε να συνεχιστεί η προσπάθεια. Νομίζω ότι υπάρχει σοβαρό περιθώριο οφέλους για τους κτηνοτρόφους της περιοχής. Μία πρώτη εκτίμηση, δική μου, είναι: Αν οι κτηνοτρόφοι αγόραζαν με 10 ευρώ τη μπάλα των 30 κιλών, τότε θα έβγαιναν τα έξοδα και θα ωφελούνταν δέκα κιλά στη μία μπάλα.
Τέλος, να είναι ξεκάθαρο ότι εμείς που εμπλεκόμαστε σ’ αυτή τη διαδικασία, δεν είμαστε έμποροι, δεν επιδιώκουμε το ελάχιστο προσωπικό κέρδος, είμαστε αποφασισμένοι να λειτουργήσουμε με απόλυτη διαφάνεια, με μόνο στόχο να ωφεληθούν οι παραγωγοί και οι καταναλωτές μέσα από την παράκαμψη των μεσαζόντων.
(Ακάτεχος τ’ ακάτεχου, ποτέ μην αρμηνεύγει .)
Αποφασιστικότητα και συνεννόηση χρειάζεται. Οι δυσκολίες της πρώτης φοράς, ας γίνουν λίπασμα για μια σταθερή, επωφελή συνεργασία.
(Απού’ χει την υπομονή, στο δίχτυ , ψάρι πιάνει .)
Φιλικά, από τα Τρίκαλα
Γιάννης Κεμανίδης
(δάσκαλος, αντιπρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας)
(τηλ.6972914897, mail: vkemanidis@gmail.com)
