Μητροπολίτης Ιεραπύτνης†ΕΥΓΕΝΙΟΣ

ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΙΕΡΑΠΥΤΝΗΣ ΚΑΙ ΣΗΤΕΙΑΣ
ΤΩ ΙΕΡΩ ΚΛΗΡΩ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΟΦΡΟΥΡΗΤΩ ΛΑΩ
ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΑΠΥΤΝΗΣ ΚΑΙ ΣΗΤΕΙΑΣ ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΤΕΧΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ.

«Ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του Κυρίου λέγοντος·
εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου» (Ματθ. 2,16).

 

Αγαπητοί μου Αδελφοί,

Το από αιώνων σεσιγημένο μυστήριο της πανανθρώπινης σωτηρίας αποκαλύπτεται και πάλι σήμερα με τη Μητρόπολη των εορτών, τα Χριστούγεννα, για να ξαναζήσουμε τη θεία Γέννηση. Όλες οι Προφητείες πραγματοποιούνται στο πρόσωπο του Υιού και Λόγου του Θεού, του Ιησού Χριστού, που είναι ο Μεσσίας, ο Σωτήρας του ανθρώπου.

Οκτακόσια χρόνια πριν, ο Προφήτης Ωσηέ, ο προφήτης της αγάπης, ως άλλος Πρόδρομος της Παλαιάς Διαθήκης, προφητεύει, προμηνύει και εξαγγέλει: «είδε» ως νήπιο τον Χριστό στην αγκαλιά της Μητέρας Του να επιστρέφει στον τόπο της γεννήσεως και καταγωγής Του. Επιστρέφει για να πληρωθούν όλες οι Προφητείες και να αποδεχθούν όλοι ότι είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας. Τον καλεί η αγαπητική φωνή του ουράνιου Πατέρα Του, η προαιώνια βουλή Του, που κράζει και καλεί το παιδί Του από την Αίγυπτο. Η Αίγυπτος ήταν η προσφυγιά, που του επέβαλλε η μανία του Ηρώδη, ο φθόνος και η κακία της εξουσιομανίας. Εκείνος είχε προορισμό να κατοικήσει στη Ναζαρέτ, την πτωχή και ασήμαντη πόλη, που Του χάρισε και την επωνυμία «Ναζωραίος». Να γίνει ο προστάτης των πτωχών, των μικρών και ανίσχυρων, των αδικουμένων και κατατρεγμένων, τους οποίους και Αδελφούς δικούς Του ονόμασε. «Εφ᾽ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. 25,40).

Η Αίγυπτος ήταν συχνά τόπος καταφυγής και απομάκρυνσης από την τυραννική εξουσία του Ηρώδη. Ήταν η γειτνιάζουσα προς νότο της Ιουδαίας χώρα. Στην Αίγυπτο, σημειώνει ο ιερός Χρυσόστομος, δοκιμάζεται η πίστη του Ιωσήφ στον Άγγελο, που τον διατάσσει να φύγει με το παιδί και τη Μητέρα Του. Δεν διαμαρτύρεται, ούτε ρωτά για τον χρόνο της αποδημίας. Είχε πλέον πεισθεί, ότι όλα είναι στο σχέδιο της θείας οικονομίας. «Έως αν είπω σοι…». Του είναι αρκετό, πείθεται και υπακούει στο θέλημα του Θεού· «Θεού γαρ εστιν το κυηθέν». Με πίστη μόνο τούτο ενεργείται το μυστήριο και τη μεγάλη χαρά της γεννήσεως διαδέχεται η λύπη της αποδημίας, η υπομονή στη δοκιμασία και στη θλίψη.

Ο Ιωσήφ υπομένει αγγόγυστα και αδιαμαρτύρητα τους πειρασμούς, γιατί γνωρίζει ότι ο Θεός θα τον δικαιώσει. Και πράγματι! Έμεινε στην ιστορία ως ο δίκαιος Ιωσήφ, γιατί προστάτευσε και διακόνησε το μυστήριο της θείας Γέννησης.

Το «εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον Υιόν μου» κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας σημαίνει την πρόσκληση του Ισραήλ για τη χώρα της γης Χαναάν, της γης της Επαγγελίας. Της γης όπου θα εκπληρωθούν οι Προφητείες, η αληθινή λατρεία του Θεού και η προσωπική σωτηρία. Ο στίχος στον Προφήτη Ωσηέ στο εβραϊκό πρωτότυπο κείμενο, αναφέρεται στον πληθυντικό αριθμό, «εξ Αιγύπτου εκάλεσα τα τέκνα αυτού». Η οδοιπορία από την Αίγυπτο στη γη της επαγγελίας είναι προοδευτική και αναγεννητική πορεία του νέου Ισραήλ, «τον της ανόδου ταύτης τύπον επλήρουν». Αλλά και πάλι η διαμονή του Χριστού στην Αίγυπτο ήταν το άγγελμα και το προοίμιο του εκχριστιανισμού της χώρας εκείνης. Και ως γνωστό κατά τους πρώτους αιώνες μεγαλούργησε και καρποφόρησε δια του χριστιανισμού η Αιγυπτιακή Εκκλησία και κηρύττει Ιησού Χριστό γεννηθέντα, παθόντα και αναστάντα έως τις μέρες μας.

Αγαπητοί μου Αδελφοί, Και μεις σήμερα, ύστερα από αιώνες μακράς ιστορίας και εκκλησιαστικής παραδόσεως, δυστυχώς προτιμούμε την αυτοεξορία από τον  οίκο του αιωνίου Πατρός, από την αληθινή διδασκαλία του Ιησού Χριστού και από το σωτηριώδες έργο του αγίου Πνεύματος. Πεισματικά επιμένουμε και παραμένουμε σε κάποια ξένη «Αίγυπτο» με ψεύτικους θεούς και ψεύτικες ελπίδες.

Οφείλουμε, όμως, να ενσκύψουμε μέσα μας και να διαπιστώνουμε κατά πόσο πιστεύομε στον αναμενόμενο Μεσσία και Λυτρωτή Ιησού. Κατά πόσο προσμένομε τη θεία γέννηση μέσα στο σπήλαιο της ψυχής μας. Από εμάς εξαρτάται να αποβάλλομε τις ψευδαισθήσεις της αυτοεξορίας της βασανιστικής εγωπάθειας, του αισθησιασμού και της αρχομανίας των υποσχέσεων και προσδοκιών. Ας μείνουμε πιστοί, ψύχραιμοι και υπάκοοι στο θέλημα του Θεού, όπως ο δίκαιος Ιωσήφ, για να μετέχουμε και να διακονούμε τη δική μας σωτηρία και των συνανθρώπων μας.

Η αυτοεξορία, η αυτονόμηση του ανθρώπου και η μακράν του Θεού ζωή σε κάποια «ξένη Αίγυπτο» γίνεται αυθυπέρβαση και διαστροφή, πορεία θανάτου και καταστροφής. Ο αιώνιος Θεός έγινε άνθρωπος για να αγιάζει τη φύση μας, χωρίς εκβιασμό και επιβολή, xωρίς προσωπική χρηστικότητα και σκοπιμότητα, αλλά μόνο για να πραγματοποιήσει τη θεία βουλή. Πάντα Αυτός από τη δική Του φύση μας πλουτίζει. Εκείνος έγινε φτωχός για να πλουτίσουμε την εαυτού θεότητα. Σεβάστηκε και σέβεται το δημιούργημά Του, τον άνθρωπο, σ᾽ όποια κατάσταση και αν βρίσκεται. Ζήτησε, επίσης, τη συγκατάβαση της ανθρώπινης φύσεως από τη θεληματική και ελεύθερη αυτοπροσφορά της Θεοτόκου, που είπε «Ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου» (Λουκ. 1,38). Έτσι ταυτίστηκε η θέληση του Θεού με τη θέληση του ανθρώπου. Δια μέσου της Θεοτόκου Παρθένου Μαρίας ενωθήκαμε με το θείο και προαιώνιο Θεό και ζούμε από τότε μέχρι σήμερα την προσωπική γέννηση του Θεανθρώπου ως προσωπική αναγέννηση, ως ανάπλαση και αναδημιουργία, ως επιστροφή στην αιώνια γη της επαγγελίας, στην Εκκλησία του ζώντος Θεού.

Οφείλομε στις μέρες μας να ξαναβρούμε τη χαμένη αισιοδοξία, τη χαρά που δεν φαίνεται ως ο «Ήλιος της δικαιοσύνης», για να γίνει η Γέννηση του Χριστού νέα ανατολή εξ ύψους και να απομακρυνθεί εντελώς ο πόνος και η σκια του θανάτου. Η μανία του σύγχρονου Ηρώδη είναι η σφαγή κάθε χριστιανικής ελπίδας, η μόνιμη άρνηση του Θεού, η εκδίωξη και η αποστασία. Ας βρούμε πάλι τον εξ Ανατολής Αστέρα, που θα μας καθοδηγήσει στον νεογέννητο Χριστό, για να ακολουθήσομε το παράδειγμα των Μάγων και να αποδράσουμε «δι᾽ άλλης οδού», της οδού της μετανοίας και της επιστροφής προς τον Πατέρα, στην έφορη και καρποφόρα γη της Μητρός Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας. Αυτή συνεχίζει μέχρι σήμερα να χαρίζει δώρα στους αγωνιστές και μάρτυρες της παρούσης ζωής, ως χρυσό τον ασύλληπτο θησαυρό της αμωμήτου-ανοθεύτου πίστεως και διδασκαλίας, ως λιβάνι την αγιασμένη και μυρισμένη αγνή ζωή και βιοτή, και ως σμύρνα την ανάγκη ταφής της εγωπάθειας και τελείας νέκρωσης της ανθρώπινης εμπάθειας και αδυναμίας.

«Ώρα ημάς ήδη εκ του ύπνου εγερθήναι» (Ρωμ. 13,11), λέγει ο Απόστολος των εθνών Παύλος. Τότε η κρίση μπορεί μαζί με τον Χριστό να γίνει αφύπνιση. Και η αφύπνιση θα νικήσει την παρακμή. Και η παρακμή θα γίνει επιστροφή στις πηγές της ιστορίας και του πολιτισμού μας. Θα ζωντανέψει η πίστη, θα αναστηθεί η ελπίδα, θα λάμψει το φως και η Αλήθεια. Θα απομακρυνθεί το σκοτάδι της απελπισίας. Θα σταματήσουν οι αυτοκτονίες, οι κλοπές και οι ληστείες, οι απειλές, οι κραυγές και η δυστυχία των αποψυχούντων ανθρώπων. Θα ξαναβρούμε την «πεσούσαν εικόνα του Αδάμ».

Αγαπητοί μου Αδελφοί, Πατρικά σας εύχομαι όλοι να ζήσουμε αληθινά Χριστούγεννα μαζί με τον πάντων Θεό, τον Εμμανουήλ, που ερμηνεύεται «μεθ᾽ ημών ο Θεός», ο Θεός μαζί μας. Και «ει ο Θεός μεθ᾽ ημών, ουδείς καθ᾽ ημών». Αν ο Θεός είναι μαζί μας, κανείς δεν μπορεί να μας βλάψει. Σ᾽ Αυτόν ανήκει η δόξα και η δύναμη, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες. Αμήν.

 

Αδελφοί, Χριστός Ετέχθη!

Aληθώς Ετέχθη!

Χριστούγεννα 2012

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο Ιεραπύτνης και Σητείας ΕΥΓΕΝΙΟΣ

Διάπυρος προς τον Ενανθρωπήσαντα Σωτήρα Ευχέτης πάντων υμών
Print Friendly, PDF & Email

Από manos