mitropolitis_ierapitnis2†ΕΥΓΕΝΙΟΣ

ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΙΕΡΑΠΥΤΝΗΣ ΚΑΙ ΣΗΤΕΙΑΣ

ΤΩ ΙΕΡΩ ΚΛΗΡΩ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΟΦΡΟΥΡΗΤΩ ΛΑΩ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΑΠΥΤΝΗΣ ΚΑΙ ΣΗΤΕΙΑΣ ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΤΕΧΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ.

 

«Διο σοι προσφέρομεν και ημείς , υπέρ την χρηματικήν φορολογίαν,

ορθοδόξου πλουτισμόν θεολογίας»

(Δοξαστικόν των Αίνων της εορτής των Χριστουγέννων)

Έφθασε και φέτος ο πλούτος της χρηστότητος του Κυρίου με τη Μητρόπολη των εορτών τα Χριστούγεννα να διακηρύξει σε όλους μας την παρουσία Του ο Ίδιος ο Θεός, που γίνεται άνθρωπος . Από τη θεία Γέννηση μέχρι και σήμερα παραμένει σε όλους τους πιστούς ως παγκόσμια ελπίδα μιας προσωπικής συνάντησης και γνωριμίας με τον Ι . Χριστό. Έλαβε την ανθρώπινη φύση για να μεταδώσει την εαυτού θεότητα. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος « ίνα τον άνθρωπον Θεόν απεργάσηται », γιατί σύμφωνα με τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο «το γαρ απρόσληπτον και αθεράπευτον ».

Έτσι ο Γεννηθείς Σωτήρας Χριστός αποτελεί μοναδικό σταθμό στην ιστορία του κόσμου και αρχή της σωτηρίας του ανθρώπου και της κτίσεως.

Η σεβαστική προσκύνηση του Θείου Βρέφους είναι η αναγνώριση του Ιησού Χριστού, ως Κυρίου και βασιλέως στη ζωή μας. Η προσωπική πορεία και συνάντηση μαζί Του μας εξασφαλίζει την κάθαρση και τον αγιασμό του νοός και τη θεία γνώση.

Αυτό που ζητούσαν οι Μάγοι να επιτύχουν εξωτερικά και γνωσιολογικά με την προσκύνησή τους εμείς το έχουμε ήδη έτοιμο μέσα στην Αγία του Χριστού Εκκλησία . Η λογική λατρεία της Εκκλησίας μας εμπεριέχει «τον θησαυρόν της πίστεως εν οστρακίνοις σκεύεσιν» (Β ´ Κορ. 4,7) και προσφέρομεν όχι «χρηματικήν φορολογίαν», αλλά «πλουτισμόν θεολογίας» που είναι η σεβαστική προσκύνηση του Θεού από κάθε πιστό!

Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι το θεανθρώπινο σώμα του Χριστού, αυτό που κυοφορήθηκε μέσα στη γαστέρα της Θεοτόκου, αυτό που γεννήθηκε, αυτό που μεταμορφώθηκε, αναστήθηκε και αναλήφθηκε στους ουρανούς.

Και πάλι βρίσκεται ανάμεσά μας με τη θεία Λειτουργία που τελούμε για να τελεσιουργείται- ενεργείται αυτό το μυστήριο της προσωπικής συνάντησης και σωτηρίας του καθενός μας με τον Ιησού Χριστό, τον Σωτήρα μας.

Η Θεία Λειτουργία δεν είναι μια απλή παράσταση γεγονότων της ζωής του Χριστού για να έχομε ιερές αναμνήσεις και αισθήματα αυτοϊκανοποιήσεως. Είναι ο παράδεισος, η σύμπασα οικουμένη, είναι τα όρη που σκιρτούν «Χριστού γεννηθέντος». Είναι η θεία Επιφάνεια , που εγκαινιάζει ένα άλλο τρόπο ζωής για να βρούμε τη σωρηρία μας.

Η Θεία Λειτουργία είναι το «ουδείς άξιος των συνδεδεμένων ταις σαρκικαίς επιθυμίαις και ηδοναίς προσέρχεσθαι η προσεγγίζειν η λειτουργείν σοι, βασιλεύ της δόξης· το γαρ διακονείν σοι μέγα και φοβερόν και αυταίς ταις επουρανίοις δυνάμεσιν», που αναφέρεται στην ευχή του Χερουβικού ύμνου .

Και επειδή είναι μέγα και φοβερόν στις Αγγελικές δυνάμεις να διακονούν τον Άγιο Θεό, συνειδητοποιούμε την απροσμέτρητη αναξιότητά μας και το αγεφύρωτο χάσμα και την απροσπέλαστη απόσταση που μας χωρίζει από τον Θεό. Πριν όμως απογοητευθούμε από την αναξιότητά μας και την ανθρώπινη ευτέλεια, η λειτουργική αυτή ευχή προσθέτει ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο « αλλ᾽ όμως » που είναι η πεμπτουσία της γεννήσεως και αναγεννήσεως πάντων. « Αλλ᾽ όμως δια την άφατον και αμέτρητον σου φιλανθρωπία ατρέπτως και αναλλοιώτως γέγονας άνθρωπος ». Τη δική μας αδυναμία υπερνικά η άφατος (= απερίγραπτος ) και αμέτρητη φιλανθρωπία του Θεού Λόγου.

Και όμως γίνεται άνθρωπος με τα στοιχεία του άρτου και του οίνου, με τη συγκατάβαση και ενσάρκωση , για να μας σώσει με θεϊκό τρόπο δωρεάν, αντάξιο όμως της μεγαλόπρεπης θεϊκής αγάπης Του. Με τη θεία Λειτουργία δεν μας επισκέπτεται απλά , δεν μας κηρύττει την αλήθεια των λόγων Του, δεν μας παρηγορεί με τις νουθεσίες Του. Μας μοιράζει το ίδιο το Πανάχραντο Σώμα Του και το πανάγιο Αίμα Του «εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον». Με τη διαβεβαίωση ότι « ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ» ( Ιω . 6,56).

Είναι η θεοκοινωνία, που είναι τροφή, είναι φως και ζωή. Είναι θεραπεία ψυχής και σώματος, είναι παράκληση και παρηγοριά μόνιμη στην ανθρώπινη ευτέλεια και αδυναμία .

Αγαπητοί μου αδελφοί . Όλο το μυστήριο της θείας Γέννησης είναι η ορατή πλέον και ουχί δια συμβόλων φανέρωση της ανερμήνευτης θεϊκής αγάπης και φιλανθρωπίας του Θεού προς το πλάσμα Του, τον άνθρωπο . Είναι η υπέρβαση του νόμου και της δικαιοκρισίας. Είναι η νίκη και η δεσποτεία Κυρίου, δηλ. η πολλή και άμετρος φιλανθρωπία και ευσπλαχνία Του.

Γι ᾽ αυτό ο αββάς Ισαάκ μας υπογραμμίζει εμφαντικά : «Μην ονομάσης τον Θεόν δίκαιον. Εάν ήτο δίκαιος, θα μας κατεδίκαζεν όλους , συμφώνως προς τας πράξεις ημών . Είναι φοβερός ο Θεός όχι δια την δύναμίν Του, αλλά δια την αγάπην και την ελεημοσύνην Του».

Γι ᾽ αυτό συνεχώς ψάλλομε «Χριστός γεννάται δοξάσατε! Χριστός εξ ουρανού απαντήσατε ». Μην αμφιβάλλετε για την αγάπη Του. Μη μεμψιμοιρείτε για τη δοκιμασία σας, μη φοβάσθε τις αρρώστιες και τα παθήματά σας. Μόνον δοξάσατε, υμνήσατε , υπαντήσατε , ευχαριστήσατε, σκιρτήσατε με αγαλλίαση και ευφροσύνη μαζί με όλη την Εκκλησία του Χριστού, με όλη τη δημιουργία. Η θεϊκή αυτή επίσκεψη , αυτή η πρόσληψη της αδύνατης φύσεώς μας, χαροποιεί ολόκληρη την κτίση, γιατί με τη γέννηση του Χριστού μας αποκατέστησε και μας αναγνώρισε όλους δικούς Του Αδελφούς . Μας κατέστησε εικόνες της θείας δόξης και σε οποιαδήποτε κατάσταση βρισκόμαστε μπορούμε να πετύχουμε τη σωτηρία μας.

Είμαστε λοιπόν χρεώστες όλοι σ ᾽ αυτή τη θεϊκή αγάπη και οφείλομε να Του προσφέρομε τον πλουτισμό της λογικής λατρείας μας, δηλ. να υψωθούμε πνευματικά και να ταπεινωθούμε, όπως κι Εκείνος . Να βιώσομε το μυστήριο της θείας συγκαταβάσεως και ενανθρωπήσεως μέσα στη Θεία Λειτουργία. Να κενωθούμε, δηλ. να αδειάσουμε τους εαυτούς μας από την ψευδαίσθηση ότι είμαστε «κάποιόν τι», δηλ. κάτι το σπουδαίο, όπως λέγει ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας. Όταν νεκρωθούν τα μέλη μας τα επί της γης, τότε αναζωογονείται ο εσωτερικός της καρδίας μας άνθρωπος , αναγεννάται και τρέφεται από τη θεία αγάπη , τη συντριβή και την ευγνωμοσύνη.

Όταν εξέλθομε από τη θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων ας γίνομε πιο ευσπλαχνικοί, πιο επιεικείς , πιο ανεξίκακοι , πιο συγκαταβατικοί και συγχωρητικοί προς τον συνάνθρωπό μας. Το χαρμόσυνο μήνυμα των Χριστουγέννων είναι η ευσπλαχνία και η ανοχή , η συγκατάβαση και η υψοποιός ταπείνωση του σαρκωθέντος Σωτήρος Χριστού.

Έτσι θα γίνομε αφορμή και αιτία να ζούμε τη χριστιανική πίστη και ελπίδα , που βασίζεται στο λυτρωτικό σχέδιο του Θεού και εγκαινιάζει απ᾽ αυτή τη ζωή την αιώνια Βασιλεία Του.

Μπροστά στα αξιέξοδα , μέσα στις δοκιμασίες και τις θλίψεις και σήμερα οι Χριστιανοί όλου του κόσμου μπορούν να γιορτάσουν. Γιορτάζουν, γιατί πιστεύουν στον Ιησού Χριστό και γι ᾽ αυτό μπορούν να καυχώνται ακόμα και για τις θλίψεις τους, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος, «Ου μόνον καυχώμεθα εν ταις θλίψεσι ειδότες, ότι η θλίψις υπομονήν κατεργάζεται, η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή, ελπίδα » (Ρωμ. 5, 3-4). Με την υπομονή και την ελπίδα παραμένει ανάμεσά μας ήσυχα και ταπεινά ο Ι . Χριστός σε κάθε Θεία Λειτουργία γι ᾽ αυτό μπορούμε να Του ψάλλομε «Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί και άνθος εξ αυτής, Χριστέ, εκ της Παρθένου ανεβλάστησας , εξ όρους ο αινετός κατασκίου δασέος, ήλθες σαρκωθείς εξ απειράνδρου , ο άϋλος και Θεός, δόξα τη δυνάμει σου, Κύριε».

Αδελφοί , Χριστός Ετέχθη !

Ἀ ληθ ῶ ς Ετέχθη !

Χριστούγεννα 2011

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 

† Ο Ιεραπύτνης και Σητείας ΕΥΓΕΝΙΟΣ

Διάπυρος προς τον Ενανθρωπήσαντα Σωτήρα Ευχέτης πάντων υμών

{youtube}RX-HTBgzJig{/youtube}

Print Friendly, PDF & Email

Από manos