Ν Ε Κ Τ Α Ρ Ι Ο Σ
ἐλέῳ Θεοῦ Μητροπολίτης
τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Πέτρας καί Χερρονήσου
παντί τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας χάριν, εἰρήνην καί ἔλεος
παρά τοῦ ἐν Βηθλεέμ τεχθέντος Σωτῆρος Χριστοῦ
Ἀγαπητοί μου,
Χριστούγεννα! Ἑορτή τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ. Ἑορτή ὑπερφυοῦς Μυστηρίου. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, πού ἀποκαλύφθηκε στήν Δημιουργία, πού φανερώνεται συνεχῶς στήν Θεία Πρόνοιά Του, ἀνοίγει τούς οὐρανούς καί κατέρχεται ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Μονογενής καί σαρκώνεται «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου», διά φιλανθρωπίαν.
Τά Χριστούγεννα δέν ἔρχονται γιά νά μᾶς θυμίσουν περασμένα γεγονότα. Δέν εἶναι ἑορτή μνήμης. Ἐν χρόνῳ, μέσα στό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι ἡ φάτνη τῆς νέας Βηθλεέμ, γεννᾶται ὁ Ἰησοῦς, ἀποκαλύπτεται ἡ ἀγάπη Του πρός τόν ἄνθρωπο.
Τά ἔργα τοῦ Θεοῦ δέν ἀπογίνονται. Δέν εἶναι ἐφήμερα, ἀλλά αἰώνια. Ἡ χριστιανική πίστη δέν καταφεύγει στήν μυθολογία. Στηρίζεται στήν ἱστορία. Δέν οἰκοδομεῖται μέ τήν φαντασία, ἀλλά θεμελιώνεται στό ἔργο τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ μέσα στό χῶρο καί στό χρόνο.
Ἑορτή σήμερα τῆς Θείας συγκαταβάσεως. Θεός ἐν σαρκί. Ὁ Ἀχώρητος Θεός στήν Χώρα τοῦ Ἀχωρήτου. Ὁ Ἀπερίγραπτος, γίνεται ἀγκαλοφορούμενος ὑπό Παρθένου Μητρός. Πῶς; Λαθών, ἐν ἐσχάτῃ πτωχείᾳ. Ψάλλει ἡ Ἐκκλησία: «Ἐν σπηλαίῳ διέλαμψεν ὁ τῆς Θεότητος πλοῦτος».
Τό Βρέφος τῆς Βηθλεέμ εἰσήγαγε στόν κόσμο τό φρόνημα τῆς ταπεινώσεως. Ὁ Θεός δέν ζητεῖ ἀπό τόν ἄνθρωπο τίποτε ἄλλο, ἐκτός ἀπό τήν ταπείνωσή του, γιά νά τόν θεραπεύσει ἀπό τήν τραγωδία, στήν ὁποία τόν ὁδήγησε ἡ ἀλαζονεία. Δέν θέλει τίποτε περισσότερο, ἀπό μία ταπεινή καρδιά γιά νά γεννηθεῖ μέσα σ’ αὐτήν, ὅπως στήν φάτνη τῆς Βηθλεέμ.
Ἐκεῖνος θά καθαρίσει τήν ἀλογία τῶν παθῶν της. Δικά Του τά ἔξοδα. Ἕνα πράγμα ζητεῖ ἀπό μᾶς. Νά μήν τόν ἐμποδίσουμε, μέ τόν μεσότοιχο τοῦ φραγμοῦ, τόν ἐγωισμό μας, νά μᾶς ὁδηγήσει στόν ἐξαίσιο δρόμο, πού καταυγάζεται ἀπό τόν Ἀστέρα τῆς χάριτος.
Ἡ ἐν Χριστῷ Οἰκονομία τῶν Χριστουγέννων δημιουργεῖ τήν ἀπαρχή τῆς νέας ζωῆς τοῦ κόσμου. Αὐτή πού φανερώνεται στό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, κατ’ ἐξοχήν δέ στήν Θεία Εὐχαριστία. Μέ τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ παρέρχεται ἡ σκιά τοῦ Νόμου. Ὁ Νόμος γίνεται Λόγος, Πρόσωπο, πού καλεῖ τόν ἄνθρωπο νά καταστεῖ μέτοχος τῆς θείας ζωῆς, νά παλινδρομήσει στό πρωτόκτιστο κάλλος.
Ἡ μεγάλη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων μᾶς ὑπενθυμίζει, ὅτι ὁ σκοπός τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως δέν βρίσκεται στό Χριστό, ἀλλά στόν ἄνθρωπο, στήν ἀναγέννησή του. Ὅσο ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης δέν ἀνατέλλει στίς ψυχές τῶν ἀποδήμων τῆς χάριτός Του, μάταια ἀναζητοῦν νά βροῦν μέσα στόν κόσμο τόν τεχθέντα Βασιλέα τοῦ ὁράματος τῶν Προφητειῶν καί τῆς βεβαιότητος τῶν Γραφῶν.
Οἱ πάγοι δέν συντρίβονται μέ τά σφυριά τοῦ μίσους, μέ τίς ὀβίδες τοῦ πολέμου, δέν διαλύονται μέ τά σκοτάδια τῶν τοκογλύφων. Λιώνουν εὔκολα μέ τό φῶς τῆς ἀγάπης τοῦ νηπιάσαντος Χριστοῦ. Βηθλεεμικό προσανατολισμό ἔχει ἀνάγκη ὁ κόσμος.
Τά Χριστούγεννα, λοιπόν, εἶναι πρόκληση ἀναζήτησης τοῦ Χριστοῦ καί προσωπικῆς συνάντησης μαζί Του. Ἡ προσέγγιση αὐτή πρέπει νά ἀκολουθεῖ τό σχῆμα καί τήν ὁδό τῆς ἀποκάλυψής τους. Ἔτσι ὑπερβαίνουμε τίς κρίσεις, τίς φρεναπάτες μας καί μαθαίνουμε τόν τρόπο τῆς ὑπέρβασής τους.
Τά ἐφετινά Χριστούγεννα εἶναι δύσκολα γιά τόν λαό μας, γιά τήν ἀγαπημένη μας Πατρίδα. Ξανάρθαν χρόνια, πού δέν τό ‘βαζε ὁ νοῦς μας. Ὅμως πόσο πιό κοντά σέ μᾶς εἶναι ὁ ταπεινός Χριστός! Καί ἔτσι ταπεινωμένοι πού εἴμαστε, φθάνουμε νά τόν προσκυνήσουμε. Νά ἀκούσουμε τήν εὐδοκία τῆς ἀγγελικῆς ὑμνωδίας καί νά γίνει ἡ ὀδύνη μας ὠδή. Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ! Ἄσατε τῷ Κυρίῳ πάσα ἡ γῆ.
Χριστούγεννα 2012
Μετά πατρικῶν εὐχῶν ἐν Χριστῷ τεχθέντι
+ Ὁ Πέτρας καί Χερρονήσου Νεκτάριος
