1η Δεκεμβρίου 1913. Ήταν η ημέρα που και επίσημα η Κρήτη, με την έπαρση της σημαίας στο φρούριο του Φιρκά στα Χανιά, έγινε μέρος της Ελλάδας, μετά από προσπάθειες, μάχες και αίμα δεκαετιών. Είχε προηγηθεί η παραίτηση του Σουλτάνου Μοχάμεντ του δεύτερου, από τα δικαιώματα της πύλης στη Κρήτη. Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε όλοι, ο αρχηγός της επανάστασης Ελευθέριος Βενιζέλος, θα γίνει αργότερα πρωθυπουργός της χώρας. Όλα αυτά εν είδει περίληψης, με αφορμή τις εκδηλώσεις που γίνονται κάθε χρόνο, παρουσία και του προέδρου της Δημοκρατίας.
Παρένθεση:
Στο τεύχος Νοεμβρίου 2008 του περιοδικού ΠΤΗΣΗ, ο Κώστας Καββαθάς, αναρωτιέται: τι θα μπορούσε να προκύψει από έναν υποθετικό πόλεμο ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Τουρκία; Ένα μόρφωμα που θα περιλαμβάνει την Ευρωπαϊκή πλευρά της Τουρκίας, τις δύο Μακεδονίες, ανατολική και δυτική Θράκη. Μια σκέψη που φαντάζει εξωπραγματική, αλλά εάν κάποιος συνδυάσει φαινομενικά άσχετες και ασύνδετες μεταξύ τους ειδήσεις, θα κατανοήσει ότι κάποιοι εδώ και καιρό, απεργάζονται τη διάλυση της χώρας. Προφανώς για να κάνουν τα δικά τους. Άλλωστε κάποιες πληροφορίες που θέλουν κάποιους να λειτουργούν προς ίδιον όφελος και έξω από κάθε κανόνα, σεβασμό, αλλά και έλεγχο από το κράτος, έχουν αρχίσει να ψιθυρίζονται δειλά – δειλά.
Και εμείς; Τι παριστάνουμε; Ότι δεν γνωρίζουμε; Ή ότι δεν καταλαβαίνουμε; Ή δεν μας νοιάζει. Μέχρι πότε; Μέχρι να μας αγγίξει στη τσέπη η όποια αλλαγή; Διότι εάν δεν μας αγγίξει στη τσέπη δεν μας νοιάζει….
Γιώργος Τουτουδάκης
Διαβάστε επίσης:
Τα “αστεία” περί ανεξάρτητης Κρήτης