αμοραλισμός και παραλογισμός
Κι ερχόμαστε στην περίπτωση του αξιότιμου Αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος στη ΔΕΘ μας άφησε άναυδους

Τα δυο βασικά χαρακτηριστικά της εποχής μας είναι ο αμοραλισμός και  ο παραλογισμός. Όταν λέμε αμοραλισμό, δεν εννοούμε μόνο την ανηθικότητα με τη στενή της έννοια,

που συνδέεται με το υπογάστριο, ούτε ακόμη και την αδικία, που αποτελεί το επίκεντρο της κοινωνικής ανηθικότητας, αλλά πριν απ’ όλα την αλαζονεία, που είναι η αφετηρία πάσης ανηθικότητας. Με την έννοια ότι απ’ την αλαζονεία πηγάζουν όλα τα αδικήματα και κακουργήματα, που οδηγούν στον παραλογισμό της πολύμορφης εξουσίας η οποία  κάνει κόλαση τη ζωή των ανθρώπων.

Ή μήπως όλοι μας δεν συναντήσαμε στη ζωή μας ανθρωπάκια, που φαίνονταν άκακα και αθώα σαν αρνάκια, που όταν αναρριχήθηκαν σε θώκους εξουσίας, μεταμορφώθηκαν σε ανήμερα θηρία; Γεγονός, που είχε οδηγήσει και τους αρχαίους να αποφανθούν ότι «αρχή άνδρα δείκνυσι». Με την έννοια ότι ο καθένας δείχνει τον πραγματικό του εαυτό, όταν παίρνει στα χέρια του τα ηνία κάποιας εξουσίας. Οπότε και αποδεικνύεται, αν οι αρετές, που έδειχνε ως κοινός θνητός, ήταν αληθινές ή κάλπικες και υποκριτικές.

Κι ερχόμαστε στην  περίπτωση του αξιότιμου Αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος στη ΔΕΘ μας άφησε άναυδους με την ουρανομήκη αλαζονεία του, αποκαλύπτοντάς μας ότι η πίστη των ανθρώπων στην ισότητα είναι αυταπάτη. Που σημαίνει ότι ο ρατσισμός  και η κοινωνική διάκριση των αρχαίων σε ελεύθερους και δούλους ήταν φυσική συνέπεια και όχι κοινωνική διαστροφή. Και ότι πολύ κακώς ο απόστολος Παύλος  διακηρύσσει την κατάργηση των οποιωνδήποτε διακρίσεων (Γαλάτας, Γ΄, 28), όπως και οι Πατέρες της Εκκλησίας που υποστηρίζουν ότι η ισότητα είναι η πεμπτουσία της ανθρώπινης φύσης και η οποιαδήποτε εκτροπή απ’ αυτήν συνιστά αδικία. Και θεωρεί ο αξιότιμος Αρχηγός  όλους αυτούς εχθρούς της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων του ανθρώπου. Και πως  οι ποταμοί αίματος που χύθηκαν στους μακραίωνους  αγώνες των ανθρώπων απέναντι στα καθεστώτα καταπίεσης και αδικίας ήταν ματαιοπονία και ουτοπία. Και, σε τελική ανάλυση, ο άνθρωπος αυτός δεν θέλει να καταλάβει ότι η ισότητα των πολιτών αποτελεί πρωταρχική προτεραιότητα για την αληθινή δημοκρατία. Κι ύστερα υπάρχει ένα μέρος του λαού, που πιστεύει ότι μπορεί να  τους  σώσει και σύρονται τυφλά όπισθέν του. Αντί να ενεργοποιήσουν ν το περιεχόμενο της κρανιακής τους κάψας και να σκεφθούν ότι σωτηρία με την πίστη στην ανισότητα είναι αδύνατη…

Άλλωστε δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση ανάμεσα στο ζωικό περιβάλλον και την ανθρώπινη κοινωνία. Δεδομένου το ζωικό περιβάλλον διαθέτει τα δικά του μέτρα, που είναι τα ένστικτα. Ενώ η ανθρώπινη κοινωνία έχει τελείως διαφορετικά κριτήρια. Γι’ αυτό κάνουμε μεγάλο λάθος , όταν μιλάμε για κτηνωδία και θηριωδία των ανθρώπων. Γιατί τα κτήνη και τα θηρία είναι προικισμένα από τη φύση τους να συμπεριφέρονται με τον τρόπο, που συμπεριφέρονται. Και τα προσβάλλουμε βάναυσα, όταν τα παρομοιάζουμε με κάποιους ανθρώπους, που δείχνουν, όχι απλά παρόμοια αλλά ασύγκριτα χειρότερη συμπεριφορά.

Δεδομένου ότι ο άνθρωπος έχει ασύγκριτα μεγαλύτερες δυνατότητες απ’ τα οποιαδήποτε θηρία και κτήνη. Τα οποία μπορεί να είναι επικίνδυνα μόνο στα πλαίσια εξοικονόμησης της τροφής τους. Ενώ, όταν είναι χορτασμένα, είναι ακίνδυνα. Άντε όμως να χορτάσεις τα στομάχια και πολύ περισσότερο τις καρδιές των άπληστων ανθρώπων. Όταν κάποιοι αρπάζουν και την τελευταία μπουκιά απ’ το στόμα εκατομμυρίων ανθρώπων, για να δημιουργήσουν εξωφρενικά πλούτη, ωσάν να έχουν εκατομμύρια στομάχια. Ή εκείνων, που έχουν σαν όνειρό τους την κατάκτηση όσο γίνεται περισσοτέρων ανθρώπων ή και ολάκερης της ανθρωπότητας, προκειμένου να επιβάλλουν τον ετσιθελισμό τους. Και ύστερα νομίζουν οι αφελείς οπαδοί τους ότι κάποιοι τέτοιοι άνθρωποι θα μπορούσαν να συγκινηθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, για να λύσουν τα προβλήματά τους. Όταν η μόνη εκδοχή και το μόνο περιθώριο που μας επιτρέπουν να δεχτούμε είναι ότι θα κάμουν όσο περισσότερο μπορούν κακό και στο λαό και στην πατρίδα. Που σημαίνει ότι ανάλογα με τα μέτρα, που εκείνοι χρησιμοποιούν για μας, πρέπει να είναι και τα δικά μας γι’ αυτούς μέτρα. Να μην συγκινούμαστε, δηλαδή, και παρασυρόμαστε απ’ τις οποιεσδήποτε απατηλές ιδεολογίες και φανφάρες τους, αλλά να προσέχουμε το αν και πόσο είναι ωφέλιμοι για το λαό μας και την πατρίδα μας. Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν όχι μόνο με τις ουρανομήκεις ανοησίες που ξεφουρνίζουν μας προϊδεάζουν, αλλά και με το πρόσφατο οικογενειακό αλλά και προσωπικό τους παρελθόν…

Και ασφαλώς τα ίδια και χειρότερα ισχύουν, αν απ’ τους δικούς μας ανισόπεδους ρατσιστές περάσουμε στους διεθνείς. Που υποτίθεται ότι κρατούν στα χέρια τους τις τύχες του καθενός λαού και ολάκερης της ανθρωπότητας. Κι ας πάρουμε για παράδειγμα το θέμα της τρομοκρατίας, που βρίσκεται μόνιμα σχεδόν στην επικαιρότητα. Με αφορμή την οποία δίνουν τις «αντιρατσιστικές» θεατρικές τους παραστάσεις και εξαπολύουν εναντίον των τρομοκρατών τους βρυχηθμούς και τους λεκτικούς κεραυνούς  τους, προκειμένου να προετοιμάσουν το έδαφος για τους πολεμικούς κεραυνούς σε βάρος φτωχών λαών, ώστε να  εξασφαλίζουν τερατώδη κέρδη στις πάσης φύσεως βιομηχανίες θανάτου. Κι όταν πέραν των πολεμικών συρράξεων ασκούν εξοντωτική τρομοκρατία και με τη νομιμότητα, με την  οποία δήθεν υποστηρίζουν τα δίκαια των λαών, ενώ στην πραγματικότητα  υπονομεύουν κάθε έννοια δικαίου και δικαιωμάτων, και  προωθούν  της υποδούλωση και εξόντωσή τους.

Γιατί όλοι αυτοί οι πιστοί των ανισοτήτων δεν μπορούν ή δεν θέλουν να καταλάβουν ότι «όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και οι μόνοι κατώτεροι είναι αυτοί, που χωρίζουν τους ανθρώπους σε ανώτερους και κατώτερους»…

https://papailiasyfantis.wordpress.com

Print Friendly, PDF & Email

Από giorgos