Εντατική καλλιέργεια

Θερμοκήπια στην Ιεράπετρα

Ανοιχτή επιστολή προς το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, τη Διεύθυνση Αγροτικής Ανάπτυξης Λασιθίου, το ΥΠΕΧΩ ΔΕ, με κοινοποίηση στον επίτροπο υγείας Σταύρο Δήμα, αλλά και τοπικούς φορείς, έδωσε στη δημοσιότητα ο Γεωπόνος Γιώργος Γενειατάκης, που αφορά στις επιπτώσεις των απολυμαντικών  σε περιοχές με εντατικές καλλιέργειες, όπως η Ιεράπετρα.

Η επιστολή:

Ιεράπετρα 10/05/07

Κύριοι
Σας διαβιβάζω την ιστορία των απολυμάνσεων στην Ιεράπετρα, μια προσπάθεια ενημερωτικής καταγραφής, αυτών που συνέβησαν τις τελευταίες δεκαετίες και παράλληλα ένα άρθρο μου για το Βρωμιούχο μεθύλιο, που δημοσιεύθηκε στον Γεραπετρίτικο τύπο, αρχές του 2000. Σήμερα χωρίς βρωμιούχο και με όλα τα υποκαπνιστικά εδάφους υπό διωγμόν, ερχόμαστε να βρούμε λύσεις, για τις απολυμάνσεις των εδαφών των θερμοκηπίων.
Γιατί ψιθυρίζεται ότι το 1,3 D, που σήμερα σΆ αυτό στηριζόμαστε, δεν θα πάρει επανέγκριση και για την χλωροπικρίνη υπάρχει ερωτηματικό. Δηλαδή τι μας μένει; Η χρήση απαγορευμένων εντομοκτόνων εδάφους, ή η λαθραία εισαγωγή βρωμιούχου μεθυλίου. Συνειδητοποιήσαμε ότι δεν έχομε σοβαρά όπλα καταπολέμησης των νηματωδών, από τους οποίους υποφέρουν οι καλλιέργειες των θερμοκηπίων μας και ιδιαίτερα στην Ιεράπετρα;
Οι υπηρεσίες φυτοπροστασίας του νομού μας, αλλά και οι κεντρικές του ΥΠ.Α.Α.Τ., πόσο γνωρίζουν το πραγματικό πρόβλημα που προκύπτει; Καταλαβαίνουν ότι καταδικάζουν σε μαρασμό τις καλλιέργειες θερμοκηπίων, που είναι από τις λίγες στη φυτική παραγωγή , που στέκοντι κάπως ακόμη και έχουν και εξαγωγικό προσανατολισμό;
Ή ο κάθε κάφρος – καρεκλοβολεψάκιας, για να μην δουλέψει, ή για να μην φανεί ότι δεν ξέρει και ο πολιτικός προϊστάμενός του, στο βωμό των σκοπιμοτήτων καταστρέφει χωρίς περιορισμούς; Γιατί υπήρχε αίτημα εξαίρεσης, πό 16/01/06 του ΥΠ.Α.Α.Τ. για 113.081 κιλά βρωμιούχο.
Ήταν τόσο καλά στοιχειοθετημένο και τόσο μεγάλη η πολιτική πίεση, που πέρασε όλο το 2006 χωρίς να συζητηθεί το Ελληνικό αίτημα; Μα επίτροπος περιβάλλοντος στην Ε.Ε. στην αρμοδιότητα του οποίου εμπίπτει το βρωμιούχο μεθύλιο είναι ο κος Δήμας; Δεν γνωρίζει το πρόβλημα, ή δεν τον απασχολεί. Και τι είναι αυτή η κοροϊδία, για αναδρομική έγκριση στις 26/02/2007, για χρήση στο 2006 του Κου Δήμα.
Δηλαδή το δικαίωμά μας αυτό το απεμπολήσαμε , επειδή ο Κος ΚΑΦΡΙΤΣΑΣ, κράτησε στο συρτάρι του το αίτημα όλο το χρόνο, για να μην κουραστεί και ερχόμαστε σήμερα να κοροϊδέψωμε ποιους; Επειδή εσείς στο ΥΠ.Α.Α.Τ. είστε γρήγοροι και στην ώρα σας, θα πρέπει να γυρίσωμε τον χρόνο πίσω ,να πάμε ξανά στο καλοκαίρι του 2006, για να πάρωμε αυτό το ελάχιστο βρωμιούχο και να λύσωμε το πρόβλημα μας; Δεν νομίζετε συνάδελφοι, ότι το παραξευτιλίσατε;
Ποιες σκοπιμότητες υπηρετείτε; Έχετε πολιτικούς προϊσταμένους; Καταλαβαίνουν ότι έχουν πολιτική ευθύνη, γι αυτό ή σκέφτονται άστους αυτούς,- είναι άκρα τόπος- και δεν είναι δικοί μας ψηφοφόροι. Με βάση τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής ένωσης από τος 1655 τόνους βρωμιούχου μεθυλίου που υπήρχαν εγκρίσεις για το 2006 έχουν διατεθεί οι 1129. Έτσι η Ισπανία από τους 550 εγκεκριμένους τόννους της έχει χρησιμοποιήσει τους 403 περίπου ενώ η Ιταλία από τους 915 τους 640.
Στην Ελλάδα από την εγκεκριμένη ποσότητα των 47.431 κιλών έχομε απορροφήσει 2240 κιλά για απεντομώσεις ενώ δεν μας δόθηκε το δικαίωμα να απορροφήσωμε ούτε ένα κιλό στις απολυμάνσεις θερμοκηπίων. Η όλη εξέλιξη του θέματος δείχνει πόσο το ΥΠ.Α.Α.Τ. υπολογίζει τους καλλιεργητές θερμοκηπίων σε σχέση με τους αλευροβιομήχανους ας πούμε. Και ο Κος Δήμας , τι ρόλο παίζει στο πόστο που του δόθηκε; Τον μόνο ρόλο που εμείς του αναγνωρίζουμε με τη συμπεριφορά αυτή, είναι ότι προσπαθεί να κοροϊδέψει καλά, τους καλλιεργητές των θερμοκηπίων.
Όλα τα άλλα, είναι μόνο λόγια για κάλυψη των σκοπιμοτήτων, που μας περιτριγυρίζουν. Γιατί κινδυεύουμε να μας επιβληθεί πρόστιμο, για τη ρύπανση του περιβάλλοντος από την Δ.Ε.Η., αφού απΆ ότι ακούγεται, οι συνολικές εκπομπές ρύπων, από τα εργοστάσια παραγωγής ρεύματος, υπερκαλύπτουν κατά πολύ το συνολικό μας δικαίωμα, για ατμοσφαιρική ρύπανση. Έτσι για να γλυτώσωμε κάποια τσουχτερά πρόστιμα ,θάψαμε το βρωμιούχο , βάζοντας στο περιθώριο τους καλλιεργητές θερμοκηπίων. ΕΙΔΕΣ Η Δ.Ε.Η………..

Κανείς δεν αναλογίστηκε, ότι αυτό το δικαίωμα χρήσης ανήκει στους θερμοκηπιάδες, ιδιαίτερα της Ιεράπετρας, κανείς δεν σκέφτηκε, ότι κάποιοι άνθρωποι, δημιούργησαν ακριβή υποδομή, πληρώνοντας αρκετά λεφτά, για σωστές εφαρμογές του βρωμιούχου και εσείς με τις ενέργειές σας ,τους εξολοθρεύετε.
Κανείς δεν βλέπει λίγο πιο πέρα, μόνο το προσωρινό το σήμερα, μας ενδιαφέρει. Πώς θα βολέψωμε τους δικούς μας, πως θα μπαλώσουμε τις τρύπες, πως θα καλύψωμε τα λάθη μας, πως θα ωραιοποιήσωμε μια τραγική κατάσταση, πως θα κοροϊδέψωμε τώρα που μας περνά.
Εν πάση περιπτώσει, ο μηχανισμός του ΥΠ.Α.Α.Τ., έδειξε με τη συμπεριφορά του, πόσο νοιάζεται για την Ιεράπετρα, πόσο ενδιαφέρεται για τα θερμοκήπια και τους καλλιεργητές τους. Το έδειξε περίτρανα, από το περασμένο καλοκαίρι με το συνέδριο, το δείχνει και τώρα με τη συμπεριφορά του.
Αλλά μήπως υπάρχουν ακόμη και κάποιοι συνάδελφοι που σκέφτονται λίγο περισσότερο , χωρίς σκοπιμότητες και διαχωρισμούς;
Λέω μήπως; Κύριοι Με τις ενέργειες αυτές καταδικάζετε μια περιοχή, που είναι ακόμη ζωντανή , παρά την λειψυδρία, παρά την ερημοποίηση που έρχεται με γρήγορους ρυθμούς, σε θάνατο. Γιατί το θερμοκήπιο στενάζει οικονομικά και το επαπειλούμενο κοινωνικό πρόβλημα εντονοποιείται μέρα με τη μέρα, παρασύροντας σε μαρασμό όλο τον οικονομικό ιστό της Ιεράπετρας (και όχι μόνο).
Μήπως πρέπει οι αρμόδιοι, να δουν το πρόβλημα απολυμάνσεις θερμοκηπίων, ή γενικότερα το θερμοκήπιο, λίγο πιο σοβαρά , προτού θαφτεί και αυτό ;

Λέω μήπως;….

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΝΕΙΑΤΑΚΗΣ
ΓΕΩΠΟΝΟΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΜΑΝΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ

Τα θερμοκήπια έκαναν την εμφνισή τους στην Ιεράπετρα, τη δεκαετία του 50, θερμοκήπια μικρής έκτασης, με πυκνό ξύλινο σκελετό και τζάμια. Το 1961, πρωτοχρησιμοποιήθηκε το πλαστικό σε θερμοκήπιο, από τον αξέχαστο οδοντογιατρό, ΓΙΩΡΓΟ ΓΑΡΕΦΑΛΑΚΗ και πρέπει να επισημάνομε, ότι αρχές της δεκαετίας του 60, τα λίγα θρμοκήπια που υπήρχαν, είχαν αρχίσει να εγκαταλείπονται, λόγω των ασθενειών του εδάφους και κυρίως των νηματωδών.
Αρχές της δεκαετίας του 1960, ιδρύεται ο πειραματικός σταθμός Ιεράπετρας και από τα πρώτα του χρόνια, καταπιάνεται με το πρόβλημα των απολυμάνσεων.
Τον Μάρτη του 1965, πρωτοέρχεται στην Ιεράπετρα ο αείμνηστος Ολλανδός ΠΑΥΛΟΣ ΚΟΥΠΕΡΣ και το 1966, εγκαθίσταται στην Ιεράπετρα και αρχίζει τη συνεργασία του με κάμποσους Γεραπετρίτες. Γνώριζε αρκετά καλά, τα μυστικά των ριζοποτισμάτων των φυτών και ιδιαίτερα τα τότε κυκλοφορούντα νηματωδοκτόνα, που ήταν το Φουμαζόν, το Νεμαγκόν και το Τερακούρ. Εχρησιμοποίησε ιδιαίτερα το πρώτο και τις εφαρμογές του τις περιέβαλε, με μια ιδιαίτερη-απόκρυφη μυστικότητα, που τον ανέδειξε και τον κατέστησε απαραίτητο σύμβουλο των καλλιεργητών, ενώ πρέπει να του αναγνωρίσωμε, ότι προσέφερε και αρκετές άλλες βελτιώσεις στο θερμοκήπιο.
Υπήρχε ανάγκη για την εφαρμογή απολυμάνσεων, ιδιαίτερα μετά το 1970. Αυτό γιατί από την περίοδο 1966-67, αρχίζει η μαζική κατασκευή των θερμοκηπίων τύπου Ιεράπετρας και Πρέβεζας (καλαμένιο) και εγκαταλείπονται σιγά-σιγά οι υαίθριες καλλιέργειες. Η γρήγορη αυτή ανάπτυξη των κατασκευών, συνεχίζεται όλα τα επόμενα χρόνια. Έτσι το 1970, έχομε πάνω από 1000 στρέμματα θερμοκήπια και αυτό σημαίνει ότι, καθίσταται επιτακτική η ανάγκη των απολυμάνσεων, γιατί πολλά θερμοκήπια, εγκαταστάθηκαν σε παλιά μποστανχώραφα υπαίθριας καλλιέργειας, που ήταν ήδη μολυσμένα.
Τα απολυμαντικά που τότε κυκλοφορούσαν, εκτός από τα προαναφερθέντα, ήταν το ΒΑΠΑΜ με δραστική ουσία το ΜΕΘΑΜ SODIUM 32,7%, το οποίο άρχισε να εφαρμόζεται, με το νερό του ποτίσματος. Έμπαινε σε μια βρύση, σαν αυτές που κρεούσαμε για να πλύνομε το πρόσωπό μας , όταν δεν υπήρχε ακόμη νερό στα σπίτια μας και άνοιγε η κάνουλά της μεταξύ του να τρέχει και να στάζει, και το φάρμακο έπεφτε μέσα στην ΄΄ κόψα΄΄, εκεί δηλαδή που έτρεχε το νερό που ποτίζαμε. Το πότισμα τότε ήταν συχώραφο, κατάκλιση όπως μας λέανε στη σχολή και ο εργάτης ήταν με γαλότσες μέσα στο νερό με το VAPAM και το ξεσκάλιζε για να προχωρεί, ενώ κάθε λίγο, γέμιζε τη βρύση. ¶λλα φάρμακα που τότε κυκλοφορούσαν, ήταν το D.D.SOIL FUMIGANT, που περιείχε διχλωροπροπένιο και το DITRAPEX, που περιείχε επίσης διχλωροπροπένιο και άλλους υρογονάνθρακες και ισοθειοκυανικό μεθύλιο, (σε ποσοστό 80-20). Και τα δύο φάρμακα, ήταν εξαιρετικά πτητικά, επειδή είχαν διαλύτες πετρελαιοειδή και το D.D.SOIL, το βάζαμε σε τριπλάσια από τη συνιστώμενη δόση. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, μια κουβέντα από τον μακαρίτη τον Σκαρβέλη, που ήταν ττε ένας εκ των τριών διευθυντών της SHELL (που το διακινούσε), που μου είπε ότι οι Αμερικάνοι, που το παρήγαγαν ,όχι μόνο δεν το χρέωναν, αλλά επιδοτούσαν και τη μεταφορά του, για να φύγει, επειδή είχαν μεγάλα αποθέματα. Το DITRAPEX, ήταν όμως ακριβό προϊόν και δεν μπορούσε να αυξηθεί η δόση του, ούτως ώστε όσο και να εξατμίσει, να μείνει και η απαραίτητη ποσότητα, για να κάμει δουλειά.
Και τα δύο φάρμακα έμπαιναν, ή με χειροκίνητο δοσομετρικό εγχυτήρα, ή με FUMINTRAK, που είναι ένα δοσομετρικό μηχάνημα, που το σύρνει το τρακτέρ και κάνει εγχύσεις , κατά αποστάσεις μέσα στο χώμα, ενώ ακολουθεί το κυλίνδρισμα του. Με τον ίδιο τρόπο, εφαρμοζόταν και το TELONE, που περιείχε 1,3 διχλωροπροπένιο και εμφανίστηκε λίγο αργότερα. Το πρόβλημα όλων αυτών των απολυμαντικών, ήταν η εξαιρετική πτητικότητά τους και τα τρακτέρ έπρεπε να τα ρίχνουν, πριν να ανατείλει ο ήλιος, με τη δροσιά, γιατί μετά που θα ανέβαινε λίγο η θερμοκρασία, η εξάτμιση τους ήταν πολύ γρήγορη και τα δάκρυα έτρεχαν ποταμός κι ας ήταν τα θερμοκήπια ξεσκέπαστα, αφού χρησιμοποιούσαμε τότε, μονοετές νάιλον.
Λίγο αργότερα, εμφανίζεται και το DASOMED, ΜΠΑΖΑΜΙΝΤ, όπως το ξέρομε, το οποίο επίσης, είχε το πρόβλημα της γρήγορης διάσπασης, παρά την κοκκώδη μορφή του. Ήθελε ειδικούς χειρισμούς, δηλαδή γρήγορο παράχωμα και κυλίνδρισμα αν ήταν δυνατόν και αμέσως κατάβρεγμα με νερό, για να δημιουργήσωμε μια αδιαπέραστη κρούστα, να δουλέψουν οι εκυόμενοι ατμοί.
Έτσι, αρχές της δεκαετίας του 80, έχομε στη διάθεσή μας το VAPAM, που έμπαινε με το νερό του ποτίσματος, το BASAMID, που ενσωματωνόταν στο έδαφος και έπεφτε υδρονέφωση, για να δημιουργήσωμε κρούστα, (αργότερα χρησιμοποιήθηκε και σκέπασμα με νάυλον). Επίσης τα D.D.SOIL, DITRAPEX και ΤΕΛΟΝ, που έμπαιναν με χειροκίνητους εγχυτήρες, αλλά κυρίως με το τρακτέρ με φούμιντρακ και κυλινδριζόταν αμέσως το έδαφος και έπεφτε και νερό για να δημιουργήσει κρούστα. Αργότερα εμφανίστηκε το ΒΡΩΜΙΟΥΧΟ ΜΕΘΥΛΙΟ και ο ΑΤΜΟΣ.
Ο Πειραματικός σταθμός, πρέπει να πύμε ότι συνέβαλε σημαντικά, στην διάδοση των απολυμαντικών εδάφους. Τότε υπήρχε η τάση, να χρησιμοποιούν για την απολύμανση του μείγματος των σπορείων, (κοπριά-άμμος-χώμα, δεν υπήρχαν ακόμη οι κομπόστες) , το βρωμιούχο μεθύλιο και όλα τα υπόλοιπα για τις απολυμάνσεις εδαφών.
Για το κόστος τους, το 1970-1980 στοίχιζαν απΆ ότι θυμάμαι, το VAPAM, το DD SOIL fumigant και το ΤΕΛΟΝ 500-700 δρχ/στρέμμα, ανάλογα με τη δόση που έμπαινε. Το Ντιτράπεξ, ήταν περίπου 4000 δρχ/στρέμμα, το Μπαζαμίντ εκεί κοντά,το βρωμιούχο πάνω από 5000 δρχ/στρέμμα (160κουτάκια της 1 lb) και ο ατμός για σύγριση, πάνω από 10000 δρχ, γι αυτό και εγκαταλείφθηκε αμέσως.
Το βρωμιούχο δηλαδή, ήταν γνωστό από το 1970 περίπου, αλλά το χρησιμοποιούσαν μόνο για απολυμάνσεις του μείγματος των σπορείων και σπάνια για τις απολυμάνσεις εδάφους.
Στις 31 Οκτωβρίου του 1984, βγαίνει η πρώτη υποργική απόφαση για το βρωμιούχο, που συμπληρώνεται στις 11 Ιουνίου του 85, με τα μέτρα προστασίας, ενώ στις 24 Ιουνίου του 1985, θεσπίζονται με την 172160 απόφαση του Υπουργείου Γεωργίας, η άδεια εργολαβικής εφαρμογής, με συνεργείο του βρωμιούχου μεθυλίου και η εγκύκλιος αυτή ισχύει και σήμερα για τα συνεργεία. Στις 19 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου, το Υ.Γ. υποχρεώνει όλους τους πωλητές βρωμιούχου μεθυλίου, για υποχρεωτική έκδοση τιμολογίου ή απόδειξης πώλησης, κατατάσσοντάς το μαζί με τα προϊόντα που εκλύουν φωσφίνη και υδροκυάνιο, στα παρακολουθούμενα προϊόντα, που τηρούν λεπτομερές βιβλίο αποθήκης και βιβλίο διακίνησής τους. Το 1975, ο Νομός μας έχει πάνω από 4000 στρέμματα θερμοκήπια και το 1990 πάνω από 8000, ενώ η Ιεράπετρα, έχει πάνω από 6500 στρέμματα.
Προσωπικά, ασχολούμαι με τις απολυμάνσεις βρωμιούχου, από τότε που ξεκίνησα την επαγελματική μου καριέρα, δηλαδή το 1976. Τα πρώτα χρόνια, κάναμε ψυχρές εφαρμογές με συνεργείο. Δηλαδή, σηκώναμε τη φιάλη δύο άτομα και την μεταφέραμε μέσα στο θερμοκήπιο, σιγά-σιγά πάνω στα νάιλον. Τότε εφαρμοζόταν ολική κάλυψη, δεν είχαμε δηλαδή αλιτάνες. Τοποθετούσαμε τη φιάλη στ έδαφος, πάνω σε ένα παχύ φύλλο αφρολέξ, για να μην σκίζεται το νάιλον και μετρούσε ο ένας τη δόση που θέλαμε στο δοσομετρητή και ο άλλος σε κάποια απόσταση από το σωληνάκι, άνοιγε την κάνουλα και έφευγε το βρωμιούχο σε ένα πιατάκι, που συνήθως το δημιουργούσε, ένα κομμάτι νάιλον σε ένα λακουδάκι και μια πέτρα στη μέση. Περπατούσαμε προσεχτικά και ξυπόλυτοι, για να μην σκίζομε τα νάιλον και ξεκινούσαμε πρωί – πρωί, γιατί το καταμεσήμερο μαλάκωνε το νάιλον και πατώντας το σκίζαμε. Οι τρύπες και τα σκισίματα, έκλειναν προσεκτικά με ταινία και η δουλειά συνεχιζόταν μέχρι αργά το βράδυ πολλές φορές και με το φακό, αφού το καταμεσήμερο δεν μπορούσαμε να δουλέψουμε.
Την πρώτη χρονιά, είχα δύο συνεργεία και τα μετακινούσα με ένα πράσινο Γκολφάκι, από το ένα χωράφι στο άλλο. Κάποια φορά που καθυστέρησα να πάω για τη μεταφορά, ένς από τους εργάτες –φίλος , για να μην κάθεται στην πέτρα που ήταν σκληρή, έβαλε το μαξιλάρι του αφρολέξ- που βάζαμε επάνω τη φιάλη – και έκατσε, χωρίς να υπολογίζει ότι είχε ποτιστεί με βρωμιούχο και αυτό έπιασε τον πισινό του. Όταν μετά από ώρες παρουσιάστηκαν τα εγκαύματα, πο ήταν σοβαρά, πήγε στο σπίτι και αναγκάστηκε για κάμποσες μέρες, να πηγαινοέρχεται γυμνός και ποδιασκελωτά μέσα στο σπίτι, χωρίς να μπορεί να κάτσει (μόνο μπρούμυτα ξάπλωνε) κι έτσι του βγήκε ξινή η μαλακάδα στον πισινό του. Πρέπει να επισημάνομε βέβαια, ότι τα εγκαύματα στα γυμά χέρια ή στα πόδια (ξυπόλυτοι), ήταν σύνηθες φαινόμενο και σαν αρχή είχαμε πάντα εκεί που δουλεύαμε, ένα κουβά γεμάτο νερό, για οποιαδήποτε ανάγκη. Γιατί όλα τα φάρμακα και τα αντιδραστήρια εφΆ όσον ξεπλυθούν άμεσα ,δεν κάνουν σημαντική ζημιά.
Λίγο πριν το 1980, έφεραν στην Ιεράπετρα, ο πρώην συνεταίρος μου και ο Μιχάλης ο Κεχαγιαδάκης, δύο Ολλανδικά μηχανήματα εφαρμογής θερμής μεθόδου στο Βρωμιούχο Μεθύλιο, τα οποία περιέρχονται στην AGRO A.E., με την ίδρυση της το 1981. Τα αμέσως προηγούμενα χρόνια, έχομε κάνει την κοινοπραξία απολυμάνσεων Ιεράπετρας, μ διαχειριστή το Μαχαιρά και ο Μιχάλης ο Κοκολάκης κάνει θερμές βρωμιούχου, ενώ ο Κορνηλάκης και άλλοι, κάνουν ψυχρές εφαρμογές, για λογαριασμό της Κοινοπραξίας. Η AGRO ασχολείται ανελλιπώς με τις απολυμάνσεις βρωμιούχου μεθυλίου, από την ίδρυσή της (1981).
Το 1986 η Διεύθυνση Γεωργίας Λασιθίου, οργανώνει μαθήματα εφαρμογής βρωμιούχου μεθυλίου στο έδαφος. Στη συνέχεια, εκδίδεται η πρώτη άδεια εφαρμογής βρωμιούχου μεθυλίου με συνεργείο στο έδαφος, στις 4 Νοεμβρίου του 1986. Η άδεια αυτή, είναι η πρώτη που εκδόθηκε πανελλαδικά στο όνομα της AGRO A.E.
Σγά-σιγά αποκτούμε μια τεχνογνωσία και εμπειρία, που μεταφέρεται σε όλη την Ελλάδα και αρχίζουν να στήνονται, διάφορα συνεργεία εφαρμογής θερμής μεθόδου, στο Βρωμιούχο Μεθύλιο. Αξίζει να σημειωθεί, ότι και ο Βέλγος Κέρτς, που σήμερα είναι ο μόνος που συσκευάζει βρωμιούχο μεθλιο, σε Ευρωπαϊκό επίπεδο και διανέμει και για λογαριασμό των Αμερικανών και των Γάλλων σΆ όλη την Ευρώπη και όχι μόνο, επισκέφθηκε λίγο πριν το 85 την Ιεράπετρα, για να πάρει πληροφορίες για τη θερμή μέθοδο και θυμάμαι ότι συζητήσαμε πολλή ώρα, για τα διάφορα προβλήματα που τότε αντιμετωπίζαμε. Πήρε αρκετές φωτογραφίες και πριν από λίγα χρόνια που τον συνάντησα στη Σεβίλη, στο συνέδριο για το βρωμιούχο μεθύλιο, μου είπε ότι τις τότε φωτογραφίες, τις φυλάσσει ακόμη.
Το 1994, φτιάχτηκε το δεύτερο συνεργείο βρωμιούχου μεθυλίου, στον Κουτσουρά κι τσι συνεχίσαμε οι δύο μέχρι πρόπερσι, που οι άδειες έγιναν 11 στο νομό μας και τα συνεργεία που λειτουργούν, οκτώ. Παράλληλα υπήρξε μια εξέλιξη, στα μηχανήματα εφαρμογής βρωμιούχου . Σε ένα ταξίδι στη Σικελία, με τον συνάδελφο ΝΙΚΟ ΛΟΥΜΑΚΗ, υπεύθυνο των απολυμάνσεων της ΑΛΦΑ, παρκολουθήσαμε μια εφαρμογή με ένα νέο, βαρύ, επαγγελματικό μηχάνημα, που χρησιμοποιούσαν οι Σικελοί .Αποφασίζομε ότι μας κάνει και αγοράζονται τρεις τέτοιες μονάδες, από τις οποίες οι δύο έρχονται στην Ιεράπετρα . Η διαφορά του από τα άλλα μηχανήματα είναι ότι, εκτός από τις πολλές και πολλαπλές ασφαλιστικές δικλείδες που διαθέτει , περιλαμβάνει και ένα ισχυρό κομπρεσέρ, που πιέζει με αέρα τις διαδρομές, τσεκάροντας τις για διαρροές, πριν την διοχέτευση βρωμιούχου μεθυλίου, ενώ μετά την εφαρμογή , σε κάθε στάση, πιέζει επίσης αέρα και καθαρίζει κύλινδρο, σωληνώσεις και διαδρομές , από τα υπολείμματα του βρωμιούχου μεθυλίου , πιέζοντάς το μέσα στο χώμα, για να μην έχει διαρροές στην ατμόσφαιρα . Έτσι μπορεί να κάνει πολύ καλή κατανομή βρωμιούχου , περιορίζοντας τις δόσεις του και επομένως και το κόστος του παραγωγού, ενώ προφυλάσσει το περιβάλλον, αφού περιορίζει και σχεδόν εκμηδενίζει τις διαρροές.
Από το 1998, άρχισε λόγω των περιορισμών του βρωμιούχου, να κυκλοφορεί το ΚΟΝΤΟΡ, με δραστική ουσία το 1,3 διχλωροπροπένιο και λίγο αργότερα και το αδελφάκι του το D D TOP ή D D 90, σε βαρελάκια των 20 lt. Είναι ο TELONE που αναφέρθηκε από τη δεκαετία του 70, αλλά σε μια νέα φόρμουλα, μια διαφορετική μορφή. Είναι υγρό, γαλακτοματοποιήσιμο σκεύασμα, με την ίδια δραστική ουσία , 1,3 D, αλλά η διαφορά του από το TELONE αλλά και όλα τα προηγούμενα, είναι ότι διαλύεται στο νερό του ποτίσματος, ενώ όλα τα προηγούμενα, έμπαιναν μόνο με τρακτέρ (φούμιντραγκ), διότι ήταν διαλυτά στο πετρέλαιο και όχι στο νερό . Η ανάγκη για αντικατάσταση του βρωμιούχου, γίνεται επιτακτική και αυτό φαίνεται από τη ραγδαία επέκταση του 1,3 D, που έχει πωλήσεις τον πρώτο χρόνο, γύρω στα 800 βαρέλια , το δεύτερο 1300, τον τρίτο 1800 και τα επόμενα χρόνια μέχρι σήμερα, 2500-3000 βαρελάκια 20 lt. Πρέπει να αναφέρομε ότι,η συσκευασία του 1,3 D 20 lt. κυκλοφορεί μόνο στην Ελλάδα και την Τουρκία και η τεχνική εφαρμογής του μας ήρθε από την Κύπρο. Ακόμη ότι το 1,3 D, είναι πολύ καλό νηματωδοκτόνο κα επηρεάζει ελάχιστα ζιζάνια, ενώ μόνον έμμεσα, δια της αποφυγής των νυγμάτων των νηματωδών, επηρεάζει τους μύκητες εδάφους. Ακόμη να υπενθυμίσωμε ότι, μέχρι πρότινος, τα προϊόντα αυτά, ( Κόντορ DD TOP), τα διένειμε στην περιοχή η ΚΥΡΒΑΣ Α.Ε. και δεν είναι πολύ μακρυά, η τελευταία εδήλωση στο ΟΣΤΡΙΑ, που οι τοποθετήσεις κάποιων συναδέλφων, ήταν ότι καταστρέφουν το περιβάλλον και τα θερμοκήπια (σαπίζουν τους στύλους). Σήμερα έχουν ξεχαστεί όλα αυτά, στο όνομα του εμπορικού κέρδους, επειδή άνοιξε το δίκτυο διανομής; Μα ο κάθε συνάδελφος, έχει μια ιστορική δαδρομή σΆ αυτόν τον τόπο και πρέπει να σκέφτεται αυτά που λέει και να σέβεται και τους υπόλοιπους , αλλά και τους αγρότες μας, που καταλαβαίνουν πολύ καλά τι συμβαίνει και έχουν οι περισσότεροι τουλάχιστον και μνήμη και σωστή κρίση.
Όσο για την ιστορία του Βρωμιούχου Μεθυλίου, που μΆ αυτή μεγάλωσε μια γενιά ανθρώπων, ενώ κατηγορήθηκε για μια δεκαετία (πριν το 2000), ότι ήταν επικίνδυνο, γιατί διασπούσε το όζον στην ατμόσφαιρα , αποδείχτηκε ότι η επικινδυνότητά του, ήταν 0,4 από 0,7 που είχε αρχικά εκτιμηθεί . Ακόμη πρέπει να ξέρωμε, ότι τα 2/3 του, τουλχιστον παράγονται από τους ωκεανούς και τις λίμνες μας και εκλύονται αυτούσια στην ατμόσφαιρα και μόνο το 1/3 οφείλεται σε ανθρωπογενή δραστηριότητα.
Το έτος (1991), η Ελλάδα κατανάλωνε στη Γεωργία (απολυμάνσεις εδαφών), 1000 περίπου τόνους (βρωμιούχο μεθύλιο 98% χλωροπικρίνη 2% ) και περίπου 100 τόνους, για απολυμάνσεις αποθηκών και τροφίμων, ( χωρίς χλωροπικρίνη). Το πρωτόκολλο του MONDREAL περιόριζε αυτή την κατανάλωση, σε 400 τόνους το 2001 που έγινε χωρίς προβλήματα, γιατί εν τω μεταξύ μπήκε το κόντορ και άλλα απολυμαντικά στην αγορά και οι παραγωγοί χρησιμοποίησαν μικρότερες ποσότητες, λόγω της περιορισμένης απολύμανσης αφΆ ενός, (η αλιτάνα ήταν εφεύρεση Γεραπετρίτικη) και των V.I.F. των αδιαπέραστων πλαστικών, που μείωσαν τις δόσεις. Η κατανάλωση μειώθηκε δραστικά και λόγω της αύξησης της τιμής του, που το καθιστούσε απαγορευτιό, για μια ανταγωνιστική καλλιέργεια. Το 2004, έπρεπε με βάση το πρωτόκολλο του MONTREAL, να το μειώσωμε σαν χώρα στους 250 τόνους, αλλά έγιναν εισαγωγές εμφανώς ή όχι, περίπου 400 τόνοι, όσο και τα προηγούμενα χρόνια . Έτσι το 2005, υπήρχε διαθέσιμο στοκ σΆ όλη την Ελλάδα, 50-100 τόνοι μόνο σε μεγάλες φιάλες, γιατί από το τέλος του 2003, απαγορεύτηκε η κυκλοφορία του σε κουτάκια (μικρές συσκευασίες), προϋπόθεση, για να μας δώσουν οι Ευρωπαίοι εξαίρεση στη χρήση του. Παρά την απαγόρευση , με διάφορα τεχνάσματα κυκλοφόρησαν κουτάκια και το 2004, ενώ δόθηκε στη χώρα μας εξαίρεση για το 2005 , 118 τόνοι βρωμιούχο για Γεωργική χρήση, που το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, έκαμε την κατανομή του τέλος του 2005 και χρησιμοποιήθηκε πέρυσι το περισσότερο. Ας σημειωθεί ότι η πρόταση προέγκρισης, ήταν για 186 τόνους, σε δύο καλλιέργειες, 156 στην τομάτα και 30 στο αγγούι και εγκρίθηκαν μόνο 118 και μόνο γι αυτές τις δύο καλλιέργειες και τα γαρύφαλλα. Με τον περιορισμό της έγκρισης (118 από 186), οι Ευρωπαίοι μας τιμώρησαν για τις παρασπονδίες μας. (παράνομα κουτάκια κ.λ.π.). Παράλληλα από το Σεπτέμβρη του 2003, με το 109619 του υπουργείου Γεωργίας, ενημερωνόαστε για τις αιτήσεις για Ctitical uses στο Βρωμιούχο και τα σχετικά έντυπα αιτήσεων που είναι ολόκληρες μελέτες, υποβάλλονται από τρεις επιχειρήσεις στην Ιεράπετρα και ελάχιστες σΆ όλη την Ελλάδα και αφορούν την εξαίρεση για τα έτη 2006 και 2007.
Οι επιτακτικές εφαρμογές του βρωιούχου και ο περιορισμός των παραγομένων ποσοτήτων, έφερε τις τιμές του στα ύψη και ο παραγωγός ενώ το έχει ανάγκη, το αποφεύγει για λόγους οικονομικούς. Πρέπει να βάλομε όμως και την παράμετρο των συναδέλφων μαγαζατόρων, που αφού δεν έχουν συνεργεία βρωμιούχου, αφού δεν έχον κουτάκια κ.λ.π. στρέφουν τους παραγωγούς σε άλλα σκευάσματα και ιδιαίτερα στο VAPAM και οι παραγωγοί κάνουν απολυμάνσεις στα τυφλά, χωρίς να ξέρουν γιατί ,ή χρησιμοποιούν φάρμακα πολλαπλάσια, από ότι χρειάζονται. Το Σεπτέμβρη του 2003, δίνεται η άδεια κυκλοφορίας 4 ετών στην χλωροπικρίνη (TRIPICRIN), που είναι επίσης ένα απολυμαντικό ευρέως φάσματος, με έγκριση σε όλες σχεδόν τις θερμοκηπιακές καλλιέργειες, εναντίον νηματωδών , μυκήτων εδάφους και ζιζανίων. Η εταιρεία διανομής του, προχωρεί και φέρνει 6 μονάδες πιλοτικής εφαρμογής του σκευάσματος, σε συνδυασμό με 1,3 Διχλωροπροπένιο (κόντορ), και δύο από τις μονάδες αυτές έρχονται στην Ιεράπετρα και κάνουν δοκιμαστικές εφαρμογές, που έχουν θεαματικά αποτελέσματα. Το 2005 ετοιμάζονται άλλες δύο μονάδες για την Ιεράπετρα και το αξιοσημείωτο είναι, ότι συνάδελφοι που τον προηγύμενο χρόνο κορόιδευαν όσους εφάρμοζαν χλωροπικρίνη, έφτιαξαν συνεργεία εφαρμογής της.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΝΕΙΑΤΑΚΗΣ
ΓΕΩΠΟΝΟΣ
Print Friendly, PDF & Email

Από manos