του Γιάννη Πλακιωτάκη. Σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται 3 χρόνια από τις τελευταίες εθνικές εκλογές και την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία. Μέσα σ’ αυτά τα 3 χρόνια οι πολτες εξήγαγαν σαφέστατα συμπεράσματα για την αξιοπιστία των κομμάτων και των πολιτικών, εξού και τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων τα οποία ακόμα και στις δυσκολότερες καμπές της κυβερνητικής μας πορείας δεν αφαίρεσαν ποτέ την πρωτοπορία της Νέας Δημοκρατίας.
Με συνέπεια, υπευθυνότητα και όραμα υλοποιούμε τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις την ίδια ώρα που το ΠΑΣΟΚ παλινδρομεί στο λαβύρινθο της εσωστρέφειας, της έλλειψης θέσεων και λόγου αλλά ενίοτε και της άρνησης του ίδιου του, του εαυτού. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση όλω, αυτή των αλλαγών στην παιδεία.
Είμαστε συνεπείς στην πρόθεση μας για αλλαγή του άρθρου 16 του Συντάγματος που δίδει τη δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών, κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων. Την ίδια ώρα η Αξιωματική Αντιπολίτευση καθυστέρησε χαρακτηριστικά να ξεκαθαρίσει τη θέση τς, στη συνέχεια τάχθηκε υπέρ, δια στόματος του αρχηγού της και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις ανακρούει πρύμνα αποχωρώντας του Συντάγματος όντας έρμαιο των εσωτερικών της συγκρούσεων. Είναι δυνατόν ο ελληνικός λαός να εμπιστευθεί αυτό τον τραγέλαφο;
Το ίδιο συμβαίνει και με τη αλλαγή του νόμου πλαίσιο για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Στείρα αντιπολίτευση και ουσιαστική έλλειψη θέσεων. Ο ισχύον νόμος ψηφίστηκε πριν από 25 χρόνια. Είναι προφανές ότι οι ραγδαίες αλλαγές που έλαβαν χώρα την τελευταία 25ετία τον καθιστούν ανεπίκαιρο και κατά συνέπεια επιτακτική ανάγκη την αλλαγή του. Γι αυτό άλλωστε και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού την αποδέχεται. Για παράδειγμα το Ακαδημαϊκό Ασυλο θεσπίστηκε για να υπηρετεί την ανεξαρτησία των ιδεών και ουχί για να διευκολύνει την παραβατικότητα. Με το νέο νόμο πλαίσιο η πολιτεία δίδει τ δυνατότητα στις Πανεπιστημιακές αρχές να μπορούν αυτόνομα να προστατεύουν το πραγματικό άσυλο, να προστατεύουν του φοιτητές ώστε να φοιτούν απρόσκοπτα και βεβαίως να προστατεύουν τα δημόσια Πανεπιστήμια τα οποία αποτελούν περιουσία του ελληνικού λαού.
Ο νέος νόμος πλαίσιο αντιμετωπίζει επίσης με περισσή επιείκεια θα έλεγα, τις αρνητικές επιπτώσεις της επΆ αορίστου φοίτησης, αναβαθμίζει την ποιότητα της ανώτατης εκπαίδευσης, επαναπροσδιορίζει το ρόλο του Πανεπιστημίου και στηρίζει τους νέους φοιτητές που προέρχονται από ασθενέστερα οικονομικά στρώματα με παροχές οικονομικής φύσης.
Όλα αυτά τα έχει αποδεχθεί στο σύνολο τους η ελληνική κοινωνία. Είναι βήματα στο δρόμο της προόδου, δυστυχώς η αντιπολίτευση επιλέγει να ταυτίζεται με το παρωχημένο χθες χωρίς να μπορέσει να εκφράσει ένα εναλλακτικό πολιτικό λόγο. Αάμεσα σε αυτούς που ζουν το σήμερα και επενδύουν στο αύριο και σε αυτούς που ζουν στο χθες και το κάνουν σημαία τους, εσείς ποιους θα επιλέγατε για να κυβερνήσουν αυτόν τον τόπο;
Είμαστε συνεπείς στην πρόθεση μας για αλλαγή του άρθρου 16 του Συντάγματος που δίδει τη δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών, κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων. Την ίδια ώρα η Αξιωματική Αντιπολίτευση καθυστέρησε χαρακτηριστικά να ξεκαθαρίσει τη θέση τς, στη συνέχεια τάχθηκε υπέρ, δια στόματος του αρχηγού της και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις ανακρούει πρύμνα αποχωρώντας του Συντάγματος όντας έρμαιο των εσωτερικών της συγκρούσεων. Είναι δυνατόν ο ελληνικός λαός να εμπιστευθεί αυτό τον τραγέλαφο;
Το ίδιο συμβαίνει και με τη αλλαγή του νόμου πλαίσιο για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Στείρα αντιπολίτευση και ουσιαστική έλλειψη θέσεων. Ο ισχύον νόμος ψηφίστηκε πριν από 25 χρόνια. Είναι προφανές ότι οι ραγδαίες αλλαγές που έλαβαν χώρα την τελευταία 25ετία τον καθιστούν ανεπίκαιρο και κατά συνέπεια επιτακτική ανάγκη την αλλαγή του. Γι αυτό άλλωστε και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού την αποδέχεται. Για παράδειγμα το Ακαδημαϊκό Ασυλο θεσπίστηκε για να υπηρετεί την ανεξαρτησία των ιδεών και ουχί για να διευκολύνει την παραβατικότητα. Με το νέο νόμο πλαίσιο η πολιτεία δίδει τ δυνατότητα στις Πανεπιστημιακές αρχές να μπορούν αυτόνομα να προστατεύουν το πραγματικό άσυλο, να προστατεύουν του φοιτητές ώστε να φοιτούν απρόσκοπτα και βεβαίως να προστατεύουν τα δημόσια Πανεπιστήμια τα οποία αποτελούν περιουσία του ελληνικού λαού.
Ο νέος νόμος πλαίσιο αντιμετωπίζει επίσης με περισσή επιείκεια θα έλεγα, τις αρνητικές επιπτώσεις της επΆ αορίστου φοίτησης, αναβαθμίζει την ποιότητα της ανώτατης εκπαίδευσης, επαναπροσδιορίζει το ρόλο του Πανεπιστημίου και στηρίζει τους νέους φοιτητές που προέρχονται από ασθενέστερα οικονομικά στρώματα με παροχές οικονομικής φύσης.
Όλα αυτά τα έχει αποδεχθεί στο σύνολο τους η ελληνική κοινωνία. Είναι βήματα στο δρόμο της προόδου, δυστυχώς η αντιπολίτευση επιλέγει να ταυτίζεται με το παρωχημένο χθες χωρίς να μπορέσει να εκφράσει ένα εναλλακτικό πολιτικό λόγο. Αάμεσα σε αυτούς που ζουν το σήμερα και επενδύουν στο αύριο και σε αυτούς που ζουν στο χθες και το κάνουν σημαία τους, εσείς ποιους θα επιλέγατε για να κυβερνήσουν αυτόν τον τόπο;
