Το βλέπουμε στις παραλίες της Ελλάδας και της Κρήτης, το έχουμε δει στις αρχαίες τοιχογραφίες της Σαντορίνης και της Κνωσού, ένα πανέμορφο λουλούδι που πασχίζει να επιβιώσει χιλιάδες χρόνια τώρα στις ακτές της χώρας και εμείς, ο άνθρωπος το πρώτο «υπεραρπακτικό» στην ιστορία του πλανήτη, φροντίζουμε καθημερινά για την εξαφάνιση του.
Το Pancratiummaritimum (Παγκράτιο το παράλιο) από το ελληνικό Pancratium- παν + κραταιός, για την φαρμακευτική δύναμη του φυτού, (Pandocrator) – παντοδύναμο, και το λατινικό Maritimum που σημαίνει “από τη θάλασσα-ακτή”. Ονομάζεται ακόμα ασφόδελος της θάλασσας, κρινάκι του Αγίου Νικολάου και νάρκισσος της θάλασσας και το συναντάμε, από τη Χαλκιδική και τη Λήμνο μέχρι το Πήλιο, τη δυτική Πελοπόννησο, τα νησιά του Αιγαίου τη Σαντορίνη και την Κρήτη.
Δυστυχώς, το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτής της χώρας, δηλ. η έλλειψη ουσιώδους παιδείας, που στη περίπτωση του λουλουδιού αυτού μεταφράζεται σε αδιαφορία, ακόμα καλά-καλά άρνηση να αντιληφθούμε τη παρουσία του, έχει ως αποτέλεσμα τη σταδιακή εξαφάνιση του. Μπουλντόζες πάνω στο κύμα για να εκριζώσουμε και τις ενοχλητικές αμμοθίνες, ελιές μέχρι τη παραλία, δρόμοι, ανεξέλεγκτες παρεμβάσεις, δεν αφήνουν τίποτα όρθιο.
Όσο για τους οικολόγους μας ….. ουδεμία ευαισθησία.
Όμως, πρέπει να το προστατέψουμε όσο είναι καιρός, διότι είναι μέρος της ιστορίας μας, κομμάτι του εαυτού μας, οι ξένοι επισκέπτες το αναζητούν να το φωτογραφίσουν και μεις απλά το πατάμε αδιάφορα. Ντροπή…….
