Βλασφημία, Κοινωνική πληγή
Αν η βλασφημία για όλους τους ανθρώπους είναι μια απαράδεκτη συνήθεια, για τους χριστιανούς καταγράφεται ως μια μελανή ασυγχώρητη σελίδα στον βίο τους.

Του Πρωτ. Ευαγγέλου Παχυγιαννάκη

Σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα από τα φοβερότερα αμαρτήματα, ένα ελεεινό πάθος, μια καταστρεπτική συνήθεια, που αποτελεί μια μεγάλη κοινωνική πληγή, έλλειψη λογικής και ήθους και μαρτυρεί πολύ χαμηλό πολιτιστικό επίπεδο και αυτό είναι η βλασφημία.

Είναι ένα από τα φρικτά αμαρτήματα που έχει επινοήσει ο διάβολος, για να λερώνει τις ψυχές των ανθρώπων, να βρομίζει το κοινωνικό περιβάλλον, να αθετεί τον νόμο του Θεού, να προάγει την χυδαιότητα, να καταστρέφει κάθε μορφή αξιοπρέπειας και κάθε έννοια λογικής. Και όμως το ελάττωμα αυτό κατέχει την πρώτη θέση στη σημερινή κοινωνία. Παρακολουθήστε τους σχολικούς χώρους, συντροφιές μικρών και μεγάλων∙ μολυσματικοί χώροι κατάντησαν, δείγματα ψυχικής διαστροφής και φυτώρια ψυχοπαθλογικών καταστάσεων.

Το φοβερό αυτό ελάττωμα, το τόσον αναχρονιστικό και εξευτελιστικό για τον άνθρωπο, που θέλει να ονομάζεται πολιτισμένος, το συναντούμε σε ευρεία κλίμακα από της μικρής ηλικίας ὼς τα γηρατειά και σε όλες τις μορφωτικές κλίμακες, από του αγραμμάτου ὼς του μορφωμένου ανθρώπου. Η βλασφημία είναι διεσπαρμένη παντού, σε πόλεις και σε χωριά, ακόμη και στα μητάτα των απλών, άλλοτε ευσεβών και ταπεινών βοσκών, που ήξεραν να μιλάνε με γλυκόλογα στα ζωντανά τους. Τώρα άλλαξαν και αυτοί. Άκουσα προ καιρού έναν βοσκό να ξωλαλεί το κοπάδι του και έφριξα. Αναθεμάτιζε τις αίγες του με τέτοια ευκολία, που ακούοντάς τον σκέφτηκα: πώς αυτός ο άνθρωπος θα πάρει το μαλλί, θα πιεί το γάλα και θα φάει το κρέας μιας αναθεματισμένης αίγας;

Υπάρχουν δυστυχώς ορισμένες περιοχές της χώρας μας, που βλαστημούν με το παραμικρό μικροί και μεγάλοι. Έχουν συνηθίσει τόσο πολύ ώστε η πρώτη λέξη που θα βγει από το στόμα τους είναι η βλαστήμια. Ακούς πολλές φορές μικρά και νεαρά παιδιά και ξαφνιάζεται. Τέτοιες λέξεις, τέτοιες βλαστήμιες, των οποίων το περιεχόμενο και την έννοια αγνοούν, εκτοξεύουν χωρίς δισταγμό προς όλους αδιακρίτως. Πολλές φορές έχω ρωτήσει τα παιδιά γιατί και πώς αυτή η συμπεριφορά τους και η απάντηση τις περισσότερες φορές είναι η ίδια: Καταγωγή και διαιώνιση αυτού του φοβερού αμαρτήματος είναι το σπίτι. Ο χώρος αυτός που θα ’πρεπε να είναι σχολείο καλής συμπεριφοράς και φυτώριο ευγενείας, γίνεται πηγή χυδαιότητος και βωμολοχίας.

Ο πατέρας πρώτος και καλύτερος. Αλλά ένας πραγματικός πατέρας και άνδρας δεν θα δείξει την αντρειά του με τον κακό λόγο και το ανάθεμα, αλλά με την υπομονή και τη σωφροσύνη του. Ακολουθεί, συνήθως, ηπιότερα η μητέρα, η οποία στέλνει, για ασήμαντα πράγματα με τόση ευκολία τα παιδιά της στον εξαποδό, στονδιάβολο. Τα μεγάλα παιδιά ακολουθούν τον πατέρα και τα μικρότερα μιμούνται. Τὶ κρίμα και τὶ απογοήτευση να ακούς από τα τρυφερά στόματα των παιδιών να βγαίνουν απαίσιες βρισιές, λέξεις ακατονόμαστες, που σε κάνουν ν’ ανατριχιάζεις. Δεν μπορείς να παρακαθίσεις σε φιλικές συντροφιές, ούτε να παρακολουθήσεις αγώνες, κυρίως ποδοσφαίρου χωρίς να λούζεσαι σε βωμολοχίες και βρισιές, στις οποίες την πρωτοκαθεδρία έχουν τα ιερά και τα θεία.

Και είναι αλήθεια ότι υπάρχουν και άλλα πολλά αμαρτήματα αλλά το αμάρτημα της βλασφημίας είναι μεγάλο. Ο βλάσφημος όχι μόνο δεν σέβεται αλλά και υβρίζει τον Θεό. Οι βλάσφημοι, λέει ο απόστολος Πέτρος (Β΄ Πέτρ. 2.10-11) είναι «τολμηταί, αυθάδεις! δόξας οὐ τρέμουσι βάσφημοῦντες, ὅπου ἄγγελοι, ίσχύι καὶ δυνάμει μείζονες ὄντες οὐ φέρουσι κατ’αὐτῶν παρά κυρίῳ βλάσφημον κρίσιν». Θρασείς και αναιδείς, αδίστακτοι στο κακό, δεν φοβούνται και δεν τρέμουν όταν βλασφημούν και χλευάζουν και αυτούς ακόμη τους αγγέλους. Εις στιγμήν κατά την οποία οι άγγελοι που είναι κατά δύναμη μεγαλύτεροι, δεν εκφέρουν κρίση υβριστική ούτε εναντίον των πονηρών δαιμόνων.
Αλλά, αν εξετάσει κανείς την βλασφημία και έξω από κάθε θρησκευτική σκέψη θα διαπιστώσει ότι πρόκειται για μια παράλογη πράξη. Αν δεν πιστεύεις στον Θεό, τον Σταυρό, την Παναγία, στους Αγίους, γιατί τους φέρνεις στο στόμα σου και τους βρίζεις; Αυτό δεν είναι παράλογο; Εθύμωσες και υβρίζεις τον Θεό και τα άγια πρόσωπα επειδή μάλωσες με κάποιον, επειδή αστόχησες στις επιχειρήσεις σου, επειδή τα παιδιά δεν πάνε καλά στο σχολείο, επειδή η γυναίκα σου έκαψε το φαγητό; Τὶ, αληθινά, παραφροσύνη σε διακρίνει! Αλλά θα πεις ότι, ίσως παρασύρεσαι από τον θυμό. Μπορείς, όμως, αν θέλεις να συγκρατήσεις τα νεύρα σου και να μη δώσεις το δικαίωμα να ξυπνήσουν τα θηρία που κοιμούνται μέσα σου, ο θυμός, η έχθρα, η μανία, η εκδίκηση.

Αν η βλασφημία για όλους τους ανθρώπους είναι μια απαράδεκτη συνήθεια, για τους χριστιανούς καταγράφεται ως μια μελανή ασυγχώρητη σελίδα στον βίο τους. Είναι προτιμότερο να κόψει κανείς τη γλώσσα του και να την πετάξει στα σκυλιά, παρά να βλασφημεί το όνομα του Θεού και τα ιερότερα πρόσωπα της Εκκλησίας, πράξη που συνεπάγεται αιώνια καταδίκη!

Μεγάλη κοινωνική πληγή η βλασφημία. Και μας διαφεύγει, ότι εκείνος που έχει ακάθαρτο στόμα έχει πρωτίστως ακάθαρτη ψυχή. Γι’ αυτό μας προειδοποιεί ο λόγοςτου Θεού: «τά ἐκπορευόμενα ἐκ τοῦ στόματος ἐκ τῆς καρδίας ἐξέρχεται, κἀκεῖνα κοινοῖ τόν ἄνθρωπον. Ἐκ γάρ τῆς καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχείαι, πορνεῖαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι…» (Ματθ. 15. 18-20) Ας προσέξομε!

Print Friendly, PDF & Email

Από giorgos