Γλώσσα τυφλή στη γεωγραφία...

Ελλάς

(στίχοι από ένα άγνωστο σε μένα αμερικάνικο τραγούδι)

του Ν. Ταβλά

Σε λίγο ο προεκλογικός αγώνας στις Η.Π.Α. θα έχει τελειώσει ή καλύτερα σήμερα που διαβάζονται αυτές οι σκέψεις μου μπορεί και να έχει τελειώσει. Θα εκλεγεί ο νέος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Πιστεύω ότι θα είναι, όπως κάθε φορά συμβαίνει ένας όχι λιγότερο ή περισσότερο Αμερικάνος θα είναι ένας Αμερικανός Πρόεδρος όλων των Αμερικανών.

Δεν μπορώ να ξέρω ή να υπολογίσω τι επιπτώσεις θα έχει για την πατρίδα μας η εκλογή του αλλά δικαιούμαι να είμαι απαισιόδοξος, δικαιούμαι να είμαι επιφυλακτικός δικαιούμαι να μην ελπίζω τίποτα. Σε λίγο τα φώτα της δημοσιότητας θα σβήσουν, οι δημοσκόποι θα έχουν καταλαγιάσει, θα επανέλθει η ίδια ή περίπου η ίδια διεθνής πραγματικότητα. Για μας ως Ελληνισμός τα ίδια τα προβλήματα θα εξακολουθούν να μας βασανίζουν και να μας αφανίζουν καθημερινά χωρίς ποτέ να μαθαίνομε που πάμε.
Ίσως να διερωτηθεί ο αναγνώστης γιατί τώρα οι απαισιόδοξες αλλά ίσως αντικειμενικές αυτές σκέψεις και ειδικά τούτη την ώρα. Ναι μα τούτη την ώρα της κορυφαίας έκφρασης του αμερικάνικου λαού είναι που γεννιούνται οι σκέψεις αυτές και να δημοσιοποιούνται. Για να είμαι σαφέστερος: παρακολουθώντας μια προεκλογική ομιλία ενός των δύο υποψηφίων άκουσα ένα καλλιτέχνη ο οποίος με την κιθάρα του τραγουδούσε πριν από την ομιλία του υποψηφίου. Τον άκουσα να τραγουδά ένα στίχο που έλεγε ….. δώστε μας πίσω την Αμερική ….. και σκέφτομαι πόσο επίκαιρο είναι σαν σύνθημα και για μας τους Έλληνες. Μήπως είναι ώρα και μείς όλοι μαζί να τραγουδήσουμε « δώστε μας πίσω την Ελλάδα». Ναι την Ελλάδα του Έλληνα, την Ελλάδα του μόχθου, την Ελλάδα της φτώχειας μα και της περηφάνιας, την Ελλάδα της διαφωνίας των πύρινων πολιτικών λόγων της πολιτικής υπερβολής πολλές φορές μα και της δημοκρατίας. Επί τέλους δώστε μας πίσω την Ελλάδα αυτή που ήταν όπως ήταν. Σταματήστε να ανέχεστε τον νεοέλληνα να εξευτελίζεται στην οθόνη της τηλεόρασης απλώνοντας το χέρι του για ένα γιαούρτι ή για λίγα γραμμάρια αλευριού ή να επιλέγει καθημερινά ή σχεδόν καθημερινά το ό,τι έχει απομείνει από τις λαϊκές αγορές. Η συνέχιση της δημοσιοποίησης των εικόνων αυτών με πληγώνει. Δεν μπορώ να βλέπω τα απλωμένα χέρια της ζητιανιάς το ένα να διαγωνίζεται για την προσέγγιση το άλλο, δεν μπορώ να ανεχθώ την σκηνή αυτή των απλωμένων χεριών σαν παλιό πίνακα φημισμένου χαράκτη …………………
Όχι ότι αρνούμαι την δημοσιοποίηση των εικόνων αυτών. Όχι πώς αρνούμαι την δημοσιοποίηση ή την αποσιώπηση μίας πραγματικής κατάστασης έτσι όπως εμφανίζεται και είναι πραγματικά σήμερα. Αρνούμαι όμως την εμμονή στην γραμμή ή τα πρότυπα που γενούν τις σκηνές αυτές.
Σας αρνούμαι το δικαίωμα να σιωπάτε, συναθροιζόμενοι μόνο και διαλογιζόμενοι στα, όλο χλιδή και πολυτέλεια σαλόνια της διεθνούς διπλωματίας.

Σας αρνούμαι το δικαίωμα να μας στερείτε την Ελλάδα μας.

Φίλε Αμερικάνε συμφωνώ μαζί σου στην ικανοποίηση του αιτήματός σου να πάρεις πίσω την Αμερική. Είναι η πατρίδα σου. Συμφώνησε όμως και συ και απαίτησε και συ φίλε τραγουδιστή να δώσουν πίσω και σε μας την μικρή μα μεγάλη την Ελλάδα μας όχι για μένα ή για σένα που σήμερα μου κάνεις την τιμή να διαβάζεις τις σκέψεις μου. Αλλά για τα παιδιά σου τα δικά μου τα παιδιά ολόκληρης της Ελλάδας.

Άγιος Νικόλαος 4 Οκτωβρίου 2008
Ευχαριστώ για την φιλοξενία

Ο Ν. Ταβλάς είναι δικηγόρος

Print Friendly, PDF & Email

Από manos