Επιστρέφοντας από Σητεία, εν μέσω και Αφρικανικής σκόνης. Μπροστά μας, δύο μικρά λεωφορεία, το ένα με πινακίδες ταξί, το άλλο μικρό τουριστικό λεωφορείο, κινούνται προς Άγιο Νικόλαο, με ταχύτητα που σπάνια έφτανε τα 50 χιλιόμετρα την ώρα.
Πίσω από τα δύο μικρά λεωφορεία ίσαμε 10 αυτοκίνητα…… ουδείς από τους επαγγελματίες αισθάνθηκε την ανάγκη να διευκολύνει τους πίσω του αφού πήγαινε αργά. Και έτσι κύλησε όλη η διαδρομή.
Αντίθετα, λίγο αργότερα, μεγάλη νταλίκα με κηπευτικά από την Ιεράπετρα, μόλις είδε κάποια αυτοκίνητα πίσω της συνέχισε μεν τη πορεία της αλλά άκρα δεξιά. Διευκολύνοντας έτσι τους οδηγούς, έχοντας συναίσθηση της ταχύτητας και του όγκου του.
Θα πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι οι δρόμοι δεν είναι κανενός και ανήκουν σε όλους. Που σημαίνει: σεβασμός, αλλά και αίσθημα προστασίας του άλλου οδηγού ή πολίτη. Τελευταία όμως, ούτε τον καθρέπτη δεν κοιτάζουμε…..
