Του Πρωτοπρεσβυτέρου Ευαγγέλου Παχυγιαννάκη
Όλα στον κόσμο αυτό έχουν αρχή και τέλος και στις περισσότερες περιπτώσεις το τέλος σηματοδοτεί μια καινούρια αρχή. Ακόμη και η ζωή μας στο σύνολό της, έχει κι αυτή μια αρχή κι ένα τέλος και το τέλος αυτής της ζωής συνεπάγεται μια καινούργια αρχή στην αιωνιότητα.
Κάπως έτσι αισθανόμαστε τη στιγμή αυτή, ύστερα από την εκπλήρωση ενός οράματος· το θεμελίωμά του και το περπάτημά του μέσα στον χρόνο, που τώρα έφτασε κι αυτό στο τέλος του, για να αρχίσει ένα νέο περπάτημα με κάποιον άλλο, που θα διαφεντέψει με την ευθύνη και το όραμά του την τύχη και τον προορισμό της διακονίας του μέσα στον χρόνο. Πάνω από εμάς ο Ένας: ο Δημιουργός, ο τα πάντα επιβλέπων και κατευθύνων Τριαδικός Θεός της αγάπης.
Μέσα στις τόσες εφημεριακές μας φροντίδες και τις ποιμαντικές μέριμνες, από τότε που η πρόνοια του Θεού μας τοποθέτησε σ’ αυτόν εδώ τον ευλογημένο τόπο, πρώτη θέση είχε και έχει η πνευματική και λειτουργική οικοδομή των πιστών και προς τούτο κρίναμε απαραίτητη τη δημιουργία Πνευματικού Κέντρου. Τον Ιούνιο του 1969 τοποθετηθήκαμε, το 1975 το εγκαινιάσαμε, πλήρως εξοπλισμένο. Όλες οι περιπέτειες που παρεμβλήθηκαν δεν μας αποκαρδίωσαν. Το Πνευματικό Κέντρο Λειτούργησε. Το γιατί σταμάτησε τη λειτουργία του και γιατί η πρώτη Ενορία της Αγίας Τριάδος που δημιούργησε Πνευματικό Κέντρον σήμερα είναι η μόνη από τις Ενορίες της πόλεως που δεν έχει, το γνωρίζει ο Θεός, που, προφανώς τα οικονόμησε έτσι, για να δοκιμάσει την υπομονή μας, την αντοχή μας, την υπακοή και την πίστη μας.
Ύστερα κάναμε τον σταυρό μας και προχωρήσαμε. Το 1994 ιδρύσαμε και εγκαινιάσαμε, σε ιδιόκτητο κτήριο το «Κέντρον Κοινωνικής Ποιμαντικής Διακονίας» και αρχίσαμε τις εσπερινές ομιλίες και παράλληλα τη διανομή φαγητού σε οικογένειες που είχαν ανάγκη στην πόλη και σε γειτονικά χωριά. Η φιλανθρωπική αυτή διακονία μετεξελίχθη από τον Αύγουστο του 2002, που θεμελιώσαμε το κτήριο της Μονάδος Φροντίδος Ηλικιωμένων Ενορίας της Αγίας Τριάδος, στη σημερινή αγκαλιά στοργής και αγάπης, για τους ηλικιωμένους συνανθρώπους μας, που λειτουργεί από τον Απρίλιο του 2007.
Σε κάθε προσπάθειά μας πρώτα παίρναμε την ευλογία των αειμνήστων Επισκόπων μας: Δημητρίου και Νεκταρίου. Κατόπιν, η επίκληση των προκατόχων μας να μεσιτεύσουν κι ύστερα, γονατιστοί στην Αγία Τράπεζα με παράκληση προς την Παναγία Τριάδα να επινεύσει, να ευλογήσει, να καρποφορήσει «ὡς οἶδε καὶ ὡς θέλει» την κάθε επιμέρους εκκλησιαστική μας διακονία. Και, παρά τα εμπόδια, που πάντα σπέρνει ο μισόκαλος διάβολος, μας ευλόγησε πλουσιοπάροχα.
Από εφέτος (1.1.2016) παραδίδομε τη σκυτάλη συνεχίσεως του φιλανθρωπικού έργου της «Μονάδος Φροντίδος Ηλικιωμένων», σύμφωνα με το νέο Καταστατικό του Ιδρύματος, που τροποποιήθηκε πρόπερσι, στον Πρόεδρο του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου της Ενορίας Αγίας Τριάδος, συνεφημέριό μας, αιδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερο Κωνσταντίνο Χαλκιαδάκη. Στεκόμαστε στο πλευρό του, σε ό,τι θελήσει και μπορούμε να προσφέρομε. Θα βοηθήσομε με αγάπη. Η Μονάδα είναι πνευματικό μας παιδί και το πονάμε. Γεννήθηκε με πολλή προσευχή, μεγάλωσε με πολλά δάκρυα, λειτούργησε με πολλή αγάπη. Ευχόμαστε η λήξη της δική μας θητείας να σηματοδοτήσει μια νέα αρχή δημιουργικής ακμής και προόδου της Μονάδος, γιατί την έχει ανάγκη η πόλη μας, την οποία κοσμεί από πάσης απόψεως.
Ελπίζομε να τη δουν, εφεξής, με διαφορετικό μάτι οι δημοτικοί μας άρχοντες και ο νέος Επίσκοπός μας, στον οποίο τρέφομε πολλές ελπίδες, να την αγκαλιάσει ως διακονία της Εκκλησίας και «ἐν καθαρᾷ συνειδήσει» (Α΄ Τιμ.3.9). Πιστεύομε πως, αν θέλουν, μπορούν να βοηθήσουν. Εμείς, παρά το δυσμενές των οικονομικών της εποχής μας παραδίδομε την Μονάδα με πλεόνασμα 77.571 ευρώ. Το ίδιο στο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο παραδώσαμε 25.000 ευρώ και στο Φιλόπτωχο Ταμείο της Ενορίας 17.000 ευρώ. Και αυτά τα πλεονάσματα οφείλονται, σ’ αυτούς που πίστεψαν με αφοσίωση και πάθος, βοηθώντας το κατά δύναμη, μια προσπάθεια που αφορά την πόλη ολόκληρη, αλλά, οφείλεται και στη νοικοκυροσύνη των αγαπημένων μας συνεργατών, γι’ αυτό και οι ευχαριστίες μας προς αυτούς είναι άπειρες.
Ευχαριστούμεν όλους εκείνους, άνδρες και γυναίκες, που στάθηκαν στο πλευρό του νέου τότε και νυν πολιού Εφημερίου των με συμπροσευχή, αφοσίωση, εκκλησιαστικό φρόνημα και ανιδιοτέλεια και βάσταξαν μαζί του τον καύσωνα της ημέρας. Μαζί οραματιστήκαμε, μαζί σχεδιάσαμε, μαζί χτίσαμε, μαζί πονέσαμε, μαζί χαρήκαμε, και δεν υπάρχει μεγαλύτερη και δυνατότερη χαρά από εκείνη που βγαίνει μέσα από την προσευχή και τον πόνο. Ονομαστικά ευχαριστούμε μόνο τον φίλο Δ/ντή της εφημερίδος «ΑΝΑΤΟΛΗ», κ. Ηλίαν Κοζύρη, που μας ενεθάρρυνε εξαρχής στο πολυσχιδές και πολύμοχθο έργο μας (πνευματικό, συγγραφικό, εκδοτικό, κτηριακό κ.ά.), καθώς και την αξία διάδοχό του κ. Πόπη Κοζύρη-Παπαδάκη, που συνεχίζουν να αγκαλιάζουν, να προβάλλουν και να στηρίζουν κάθε εκκλησιαστικό έργο με αμείωτο ενδιαφέρον και αγάπη.
Είναι αδύνατο τα ονόματα όλων αυτών των ευλογημένων ανθρώπων, κατά την πλέον των σαράντα και έξι ετών συνοδοιπορία μας να χωρέσουν σε ένα φύλλο χαρτί. Χωρούνε, όμως, όλα στο δίπτυχο των προσευχών μας. Και ευχόμεθα: για τους μεταστάντες εκ του κόσμου τούτου Επισκόπους και Συλλειτουργούς μας Ιερείς, τους Επιτρόπους, συνδρομητάς, αφιερωτάς και ανακαινιστάς του Καθεδρικού Ναού της Αγίας Τριάδος και των παρεκκλησίων αυτής, τους κτήτορας του ιερού Ενοριακού Ναού του Αγίου Γεωργίου, του Πνευματικού Κέντρου (νυν Ι. Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος) και της Μονάδος Φροντίδος Ηλικιωμένων Ενορίας Τριάδος, όπως ο Κύριος, αποδώσει στον καθένα κατά την προαίρεση της δωρεάς – διακονίας του και κατατάξει αυτούς ἐν Χώρᾳ Ζώντων. Και για τους περιλειπόμενους συνοδίτες μας, άνδρες και γυναίκες, συνδιακόνους στο φιλανθρωπικό έργο της Ενορίας, να τους ευλογεί η Παναγία Τριάδα και να τους προστατεύουν οι Άγιοί Της, εξαιρέτως δε ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Παντελεήμων, προστάτης της Μονάδος.
Όλους τους παρακαλούμε να μείνουν σταθεροί στη διακονία τους, να βοηθήσουν τον νέον Πρόεδρο της Μονάδος με τον αυτόν και περισσότερο ζήλο. Και η χάρις του παναγάθου Θεού, που βλέπει τα μύχια της ανθρώπινης καρδιάς κι αναμετρά τους παλμούς της αγαθής προαιρέσεως, να τους χαρίζει υγεία σώματος και ψυχής, σταθερή πίστη, ακλόνητη ελπίδα και πλούσια τα εγκόσμια και υπερκόσμια αγαθά Του.
Κλείνοντας, παρακαλώ, όπως πάντοτε: Να ενθυμείσθε στις προσευχές σας: τον Επίσκοπόν μας και τους Ιερείς σας, «αὐτοί γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπέρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν» (Εβρ.13.17), γι’ αυτό και έχουν ανάγκη των προσευχών σας.
Με ευχαριστίες, ευχές και αγάπη
Πρωτοπρεσβύτερος Ευάγγελος Παχυγιαννάκης
Εφημέριος του Ι. Ναού της Αγίας Τριάδος
Αγίου Νικολάου Κρήτης
