του Χρήστου Τζώρτζη.
Διανύουμε αισίως το 2008 και από το 1978 μας χωρίζει μια χρονική απόσταση 30 ετών. Τριάντα χρόνια λοιπόν χρειάστηκαν για να διαβαστεί και να ερμηνευτεί ο νόμος που ορίζει την Κριτσά παραδοσιακό οικισμό. Κάλλιο αργά παρά ποτέ θα λέγαμε κι ας έχουν χαθεί τόσα εν τω μεταξύ που δεν επιστρέφουν πια. Το παρόν τοπικό συμβούλιο επιδεικνύοντας την ανάλογη ευαισθησία και βλέποντας την καθημερινή αλλοίωση των χαρακτηριστικών του χωριού μας αποφάσισε να κινητοποιήσει τους μηχανισμούς εκείνους που ευθύνονται για την εφαρμογή του νόμου αυτού, κάτι που ομολογουμένως αν γινόταν αμέσως από τότε τριάντα χρόνια πριν δηλ. θα ήταν πιο εύκολο όμως και πιο σωτήριο για τη μορφή του χωριού μας.
Έμεινα άναυδος λοιπόν όταν έμαθα πως πριν είκοσι μέρες περίπου τα ίδια εκείνα πρόσωπα, ο πρόεδρος δηλαδή και το τοπικό συμβούλιο ή κάποιοι από το τοπικό συμβούλιο, τα ίδια εκείνα πρόσωπα που από τη μια επιδεικνύουν και σωστά τέτοια ευαισθησία από την άλλη επωφελούμενοι την προσωρινή λόγω του έργου του αποχετευτικού αλλοίωση των σκαλοπατιών που βρίσκονται προς το τέρμα της πλατείας και δίπλα στο περίπτερο, προσπάθησε για τη παγιοποίηση του δρόμου που έχει δημιουργηθεί προσωρινά εκεί προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του συνεργείου που εργάζεται για το αποχετευτικό.
Αυτό από ότι κατάφερα να μάθω θα ήταν η αρχή για την υλοποίηση του «μεγαλεπήβολου» σχεδίου της δημιουργίας διεξόδου των αυτοκινήτων με δρόμο που θα περνούσε από την Χανιώταινα τοποθεσία που αποτελεί την ιστορική είσοδο της Κριτσάς στην προ αυτοκινήτων εποχή και η οποία έχει αφεθεί στην τύχη της με το παραδοσιακό καλντερίμι να χάνει μια πέτρα του κάθε μέρα που περνά, και την παλιά παραδοσιακή βρύση να στέκεται με το ζόρι και να αισθάνεται περιττή στο χώρο της.
Οι περίοικοι που ευτυχώς πήραν χαμπάρι έγκαιρα για το τι επρόκειτο να γίνει αντέδρασαν άμεσα, μάζεψαν υπογραφές και το θέμα φαίνεται να σταμάτησε εκεί χωρίς να πάρει διαστάσεις.
Εκείνο που δεν καταλαβαίνω εκτός από την καταστροφή ενός σημαντικού παραδοσιακού σημείου της Κριτσάς είναι στο τι θα εξυπηρετούσε ένα τέτοιο έργο από τη στιγμή που με την δημιουργία του περιφερειακού δρόμου η πλατεία έχει απόσυμφωρηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από τα αυτοκίνητα αφενός και αφετέρου οι ίδιοι οι πολίτες που είναι και πιο άμεσα ενδιαφερόμενοι αντιδρούν.
Φάσκουμε και αντιφάσκουμε δηλαδή.
Από την μία ο πρόεδρος του τοπικού συμβούλιο ζητά την εφαρμογή του νόμου για όλους τους υπόλοιπους και από την άλλη την ξεχνά στις αποφάσεις του, θέλοντας να καταστρέψει ένα από τα πλέον παραδοσιακά σημεία της Κριτσάς. Ότι μας συμφέρει δηλαδή.
Είναι αναγκαίο και επιβεβλημένο πιστεύω οι νόμοι να ισχύουν πρώτα γι αυτούς που ζητούν την εφαρμογή τους και μετά για τον πολίτη. Και όχι μόνο οι νόμοι μα και οι ευαισθησίες.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο νόμος που αφορά στην διατήρηση της παραδοσιακής μορφής της Κριτσάς θα πρέπει να ξεκινήσει ΠΡΩΤΑ από τους κυρίους του τοπικού συμβουλίου καθώς και από όλους αυτούς που έχουν άμεση σχέση με τα κοινά, για να επεκταθεί στη συνέχεια και στον απλό πολίτη. Αυτοί πρώτοι θα πρέπει να αποτελέσουν το φωτεινό παράδειγμα για να μπορούν να απαιτήσουν στη συνέχεια, φροντίζοντας έτσι ώστε η προσωπική τους δραστηριότητα να είναι εναρμονισμένη πλήρως με το πνεύμα του νόμου.
Το επόμενο βήμα θα πρέπει να είναι η εφαρμογή του νόμου στα δημόσια κτήρια και μάλιστα ΑΜΕΣΑ. Δε μπορεί στο κεντρικότερο σημείο του χωριού να υπάρχει κτήριο του Συνεταιρισμού το μισό ετοιμόρροπο και σε άθλια κατάσταση και το άλλο μισό που στεγάζει τη τράπεζα με την ωραία μοντέρνα μορφή του και το επίσης κομψό ρολό του (η αντίθεση σε όλο της το μεγαλείο) και από την άλλη να απαιτείς από τον απλό πολίτη μόνο.
Επίσης σοβαρό το ότι οι κύριοι του τοπικού συμβουλίου θα πρέπει να μπουν στο κόπο να ψάξουν για επιδοτήσεις που δίνονται στο κάθε πολίτη που επιθυμεί την αναπαλαίωση σπιτιού που έχει στη κατοχή του, ή την σωστή, σύμφωνα με τις προδιαγραφές του παραδοσιακού, εξωτερική εμφάνιση του μαγαζιού του, και αν δεν έχουν το χρόνο να τα ψάξουν ας τα ζητήσουν από εμένα που τα έχω και είναι ευχαρίστως στη διάθεση τους. Νόμοι που έχουν εφαρμοστεί και εφαρμόζονται σε χωριά που βρίσκονται δίπλα μας με αποτέλεσμα οι άνθρωποι εκεί αντί να πουλούν τα σπίτια τους σε ξένους για ψίχουλα να τα αναπαλαιώνουν, αφού το κίνητρο είναι πολύ ισχυρό και καλύπτει έως και το 50% με 55% της δαπάνης. Ο πολίτης δεν έχει μόνο υποχρεώσεις έχει και δικαιώματα και αφού διασφαλιστούν αυτά τότε μπορεί να απαιτηθεί στη συνέχεια και η κάλυψη των υποχρεώσεων του.
Κριτσά 10 Απριλίου 2008.
Χρήστος Τζώρτζης
