Του Γιάννη Παπατσάκωνα.

Αναρωτιέμαι, τι κρύβεται, πίσω, από, την, πολιτικά, θεσμικά και νομικά, αδικαιολόγητη απόφαση του κ. υπουργού Εσωτερικών –Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, να καταθέσει τροπολογία, για την επιλεκτική επέμβαση, στο Νόμο για τις συνενώσεις δήμων και κοινοτήτων.

Είναι πολιτικά αδικαιολόγητη, γιατί επεμβαίνει αποσπασματικά, χωρίς πολιτικό πλαίσιο συνολικής αποτίμησης της πορείας των καποδιστριακών δήμων και στη συνέχεια διόρθωσης, συμπλήρωσης, ή, κατάργησης του Νόμου, ή, αλλαγής, των κριτηρίων που καθορίζουν τις συνενώσεις των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης.
Το επιχειρησιακό σχέδιο Ι. Καποδίστριας, όπως θα θυμούνται, όσοι ασχολούνται με την Αυτοδιοίκηση, περιελάμβανε, εκτός από τις συνενώσεις, ειδικό πρόγραμμα χρηματοδότηση, για τους συνενούμενους ΟΤΑ, στελέχωσή τους και ενίσχυση του αναπτυξιακού τους ρόλου, με μεταφορά αρμοδιοτήτων. Είναι βέβαιο, ότι θα μπορούσε να υπάρξει ισχυρότερη στήριξη και, εδώ, μπορεί να ελεγχθούν, πολιτικά, οι κυβερνήσεις του Πα.Σο.Κ..
Η βασική του, όμως, φιλοσοφία και ορθά , είχε την αναφορά της , στην ανάγκη να δημιουργηθούν, ισχυροί και καλά οργανωμένοι δήμοι, για να είναι σε θέση, να ανταποκριθούν στις σύγχρονες προκλήσεις της ευρωπαϊκής πραγματικότητας, συνεργαζόμενοι και ανταγωνιζόμενοι με τους αντίστοιχους ΟΤΑ των άλλων χωρών της Ένωσης.

Η σημερινή κυβέρνηση, άραγε, δεν αναγνωρίζει αυτή την αναγκαιότητα; Και αν όχι, ποια είναι η πολιτική της για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος;

Η κατατεθείσα τροπολογία, αν δε εξυπηρετεί προεκλογικό ρουσφέτι, πως αλλιώς μπορεί να ερμηνευθεί;

Οι δικαιολογίες που προσπαθούν να αρθρώσουν, κάποιοι, περί συνέπειας, ή, ότι οι περιπτώσεις που ρυθμίζονται με την τροπολογία έχουν εξαιρετικές ιδιαιτερότητες, στερούνται σοβαρότητος και δεν αξίζει να απαντηθούν.

Όταν νομοθετεί μια κυβέρνηση, έχει, η, τουλάχιστον, πρέπει να έχει, πολιτικό προσανατλισμό γενικών αρχών. Και, πάντως, δεν επιβραβεύει την παραβατικότητα, αναγορεύοντάς την σε κριτήριο αξιολόγησης, για το νομοθετικό της έργο.

Εξ ίσου έωλο, είναι και το επιχείρημα, ότι δεν έγιναν έργα από τις δημοτικές αρχές, στις περιοχές που επιχειρείται ο χωρισμός τους. Το εώτημα, είναι, αν παρεμπόδισαν, κάποιοι τις δημοτικές αρχές, αντιδρώντας στην υλοποίηση του δημοτικού προγραμματισμού.
Είναι θεσμικά αδικαιολόγητη, γιατί η κυβέρνηση αγνόησε, εντελώς, τον θεσμικό εταίρο, που είναι η ΚΕΔΚΕ και επενέβη στον χώρο της Αυτοδιοίκησης, χωρίς τον αναγκαίο διάλογο. Δοθέντος, μάλιστα, ότι οι συνενώσεις αποτελούσαν πάγιο αίτημα σε όλα τα συνέδρια της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων.
Είναι, τέλος, νομικά αδικαιολόγητη, γιατί το, ήδη, υφιστάμενο νομικό πλαίσιο, δίνει λύση σε κάθε δυσλειτουργία στην διαδικασία των συνενώσεων, με την διεξαγωγή των τοπικών δημοψηφισμάτων, μετά από σχετική ενημέρωση των πολιτών, φυσικά, για να μην υπάρχει παραπληροφόρηση.
Αλλιώς, πως μπορεί να γνωρίζει η κυβέρνηση, σε κάθε περίπτωση, ότι το προβαλλόμενο αίτημα, αποτελεί και την βούληση της πλειοψηφίας της τοπικής κοινωνίας;

Πέρα, όμως, από αυτά, από την ενέργεια αυτή της κυβέρνησης υπάρχει κίνδυνος, να δημιουργηθεί μεγάλη αναταραχή, στον χώρο της αυτοδιοίκησης, σε μια περίοδο που είναι στην αιχμή της η υλοποίηση του τρίτου πακέτου και αρχίζει ο προγραμματισμός του τέταρτου.

Η προσωπικ μου άποψη, την οποία, σταθερά, έχω υποστηρίξει, από κάθε θέση, τα τελευταία χρόνια, είναι ότι, μόνο, ισχυροί ΟΤΑ θα μπορέσουν να επιβιώσουν στο, σκληρά, ανταγωνιστικό περιβάλλον, με τις νέες ανάγκες και τις μεγάλες προκλήσεις, στο οποίο καλούνται να λειτουργήσουν.

Γι αυτό ας πρσέξουν πολύ, κάποιοι, πριν πάρουν στον λαιμό τους, τις τοπικές κοινωνίες που φιλοδοξούν να εκπροσωπήσουν.

Και, κάτι, για εκείνους, που έχουν πάρει γκαιμπελικό αέρα τα μυαλά τους και νομίζουν ότι βρήκαν ευκαιρία να παίξουν με την σπέκουλα. Δεν θα τους ωφελήσει.

Γιάννης Παπατσάκωνας

Print Friendly, PDF & Email

Από manos