Εάν αυτά που συμβαίνουν στην χώρα μας, διαχρονικά, ας πούμε, κατά την τελευταία περίοδο της πολιτικής της ιστορίας, από το 1974 μέχρι σήμερα, σχετικά με την λειτουργία του κράτους, τα διάβαζε κάποιος σε βιβλίο ή τα έβεπε σε ταινία στον κινηματογράφο, είναι βέβαιο ότι θα αισθανόταν παγιδευμένος και ο ίδιος, σαν τον ήρωα του Κάφκα στον «Πύργο» του, και, ταυτόχρονα, θα συνέδεε τον εαυτό του με το συμπλεγματικό αίσθημα ενοχής ενός άλλου ήρωα, του ίδιου συγγραφέα στην «Δίκη ».Θα αναφέρω ένα, μόνο, παράδειγμα, από τα πολλά και διαφορετικά που θα μπορούσα. Η εταιρεία Χ., δραστηριοποιείται στον τομέα των επενδύσεων (τουριστικών ή ευρύτερα επιχειρηματικών). Θέλοντας να επενδύσει στην Κρήτη, αναζητά ένα ακίνητο, κατάλληλο, για την επένδυση που την ενδιαφέρει. Το ακίνητο βρίσκεται, ο ιδιοκτήτης του συμφωνεί στην πώληση και δίνει στον εκπρόσωπο της εταιρείας τους τίτλους της ιδιοκτησίας του, για να προβεί στους σχετικούς ελέγχους.
Τα πρώτα συμβόλαια των προγόνων του ιδιοκτήτη, φέρουν χρονολογία των αρχών του περασμένου αιώνα και με σειρά πράξεων διαδοχής το πωλούμενο ακίνητο είναι κατοχυρωμένο, με συμβόλαια, μέχρι των ημερών μας. Ο εκπρόσωπος της εταιρείας Χ., πληροφορείται ότι προκειμένου να προχωρήσει στην αγορά της έκτασης που τον ενδιαφέρει, πρέπει να έχει προηγηθεί πράξη χαρακτηρισμού της έκτασης αυτής από την δασική υπηρεσία. Το θεωρεί απόλυτα φυσιολογικό και ζητά να πληροφορηθεί την διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί.
Για κακή τύχη του ιδιοκτήτη, τα παιδιά του σπούδασαν και δεν έγιναν αγρότες, με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια, το ακίνητο να παραμείνει ακαλλιέργητο και να αναπτύξει χαμηλή και αραιή βλάστηση. ¶λλα ακίνητα στην γύρω περιοχή που συνορεύουν με το δικό του είναι καλλιεργημένα.
Ο εκπρόσωπος της εταιρείας Χ., πληροφορείται ότι στις περιπτώσεις αυτές η δασική υπηρεσία, χαρακτηρίζει παρόμοια ακίνητα, ως δασικές ή στην καλύτερη περίπτωση χορτολιβαδικές εκτάσεις και ότι μπορεί ο ενδιαφερόμενος να υποβάλει αντρρήσεις στην α΄βάθμια επιτροπή και στη συνέχεια στην β΄βάθμια. Πληροφορείται, επίσης, ότι το διάστημα που θα μεσολαβήσει για να ολοκληρωθεί αυτή διαδικασία είναι, περίπου δύο χρόνια.
Πληροφορείται, ακόμη, ότι για τις χαρακτηριζόενες ως χορτολιβαδικές ή δασικές εκτάσεις, παρά την ύπαρξη τίτλων, από την πλευρά του ιδιοκτήτη και αεροφωτογραφιών των ετών 1945 και 1960, που δείχνουν καλλιεργημένη την έκταση, ο ιδιοκτήτης πρέπει να προσφύγει στο αρμόδιο δικαστήριο και να κατοχυρώσει το αυτονόητο δικαίωμά του με αγωγή κατά του ελληνικού δημοσίου, διαδικασία που επίσης θα διαρκέσει τρία – τέσσερα χρόνια. Δεν χρειάζεται να πω τι πράττει σ’ αυτή την περίπτωση ο επενδυτής. Γυρίζει την πλάτη του στην Κρήτη και πηγαίνει να επενδύσει αλλού τα χρήματά του. Σε άλλη χώρα εννοώ.
Γιατί η ίδια διαδικασία ακολουθείται και στις άλλες περιφέρειες της χώρας μας. Το ίδιο συμβαίνει και με τον αγροτικό κλήρο, όταν τα παιδιά, μη αγροτών, επιθυμούν να ασχοληθούν με την γεωργία και πληροφορούνται ότι δεν μπορούν να μπουν σε κάποιο πρόγαμμα αν δεν ακολουθήσουν αυτή την πολύχρονη διαδικασία.
Το αστείο στην υπόθεση είναι ότι όλα αυτά γίνονται για να προστατευθεί το περιβάλλον και τα δάση μας. Την ίδια στιγμή που τα πραγματικά δάση με τα όμορφα δέντρα τους, «όμορφα» καίγονται, την στιγμή που οι ανεξέλεγκτη κτηνοτροφική δραστηριότητα αποψιλώνει καταπράσινες εκτάσεις και ασκείται, ανεμπόδιστη, ακόμα και μέσα στις αστικές περιοχές. Την ίδια στιγμή που μόλις βγούμε, λίγο έξω, στην εξοχή, η «ευωδία » από τις ανεξέλεγκτες χωματερές και τους σκοπιδότοπους, σου φέρνει ζαλάδα.
Και την ίδια στιγμή που ‘’ ο διαχρονικός εσμός των ημετέρων’’ έχει εξασφαλισμένη την ασυλία αυτού του κράτους, να υπερβαίνει προκλητικά κάθε εμπόδιο, καταπατώντας νόμους και θεσμούς, θυσάζοντας περιοχές στο βωμό καταχρηστικών συμφερόντων.
Σ’ αυτό το μικρό παράδειγμα, μπορεί να προστεθεί η « συμβολή »και άλλων υπηρεσιών αλλά και άλλων παραγόντων, που συνθέτουν ένα παραλογισμό που φέρνει παραζάλη σε κάθε εμπλεκόμενο. Να σημειώσω ότι δεν φταίνε πάντα οι υπάλληλοι αλλά αυτό, ελάχιστα, ενδιαφέρει, τον πολίτη ή τον επενδυτή. Χαιρετίσματα, λοιπόν, στην εξουσία, που επενδύσεις θα ζητάει και επενδύσεις δεν θα βλέπει, όσο συνεχίζεται αυτή η κατάσταση.
Η επανίδρυση του κράτους ωραία ακούγεται αλλά δεν την βλέπουμε.
Γιάννης Παπατσάκωνας
πρώην νομάρχης Λασιθίου
