Υπάρχουν δύο πράγματα στον κόσμο μας τα οποία πολλοί νομίζουν ότι είναι τα ίδιο, αλλά κάνουν λάθος: Η πολιτική, με την έννοια της διεκδίκησης και της άσκησης εξουσίας, και η Πολιτική με την έννοια του σχεδιασμού, της υιοθέτησης και της υλοποίησης λύσεων σε πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας. Και τα δύο περιγράφονται με την ίδια λέξη στα ελληνικά, όμως είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Η πολιτική, ιδαίτερα για τους αιρετούς που ασχολούνται με το καθημερινό γίγνεσθαι, είναι μια σχέση πολύπλοκη, απαιτητική, ένα μεγάλο σχολείο ζωής -Πανεπιστήμιο ολόκληρο- με συνεχείς εναλλαγές προγράμματος σπουδών, από το οποίο κερδίζεις εμπειρίες, γνώση, φιλίες και κριτική.
Ωστόσο στην διαδρομή αυτή – που συνήθως είναι μοναχική – βρίσκονται ως “από μηχανής θεοί”, συνοδοιπόροι που επιχειρούν και εν τέλει καταφέρνουν να έχουν παράλληλο βηματισμό, μ΄ εσένα.
Στην μακρόχρονη πορεία μου, στα δημοτικά πράγματα , σεβάστηκα ιδιαίτερα την προσωπικότητα των συνεργατών μου,που τους θεωρούσα και εξακολουθώ να τους θεωρώ συνοδοιπόρους – ανθρώπους – που σε καμία περίπτωση δεν γίνονται “αυλικοί”, ούτε κατευθυνόμενοι. Πολίτες που είχαν και έχουν χώρο να αναδείξουν τόσο την προσωπικότητά, όσο και τις ικανότητές τους .
Θα ήθελα ωστόσο να πω δυο λόγια ξεχωριστά, για έναν ενεργό πολίτη, που είχα την τύχη να έχω δίπλα μου για πολλά χρόνια. Έναν άνθρωπο που αποφάσισε να αφυπηρετήσει (όχι να συνταξιοδοτηθεί) από τα δημοτικά πράγματα, όπως λένε και οι φίλοι μας οι Κύπριοι.
Μου είναι πιο δύσκολο απ΄ όσο ίσως νόμιζα… γιατί έτσι αποχαιρετώ επισήμως από την ενεργό δράση, ένα εξαιρετικό συνεργάτη μου.
Το Νίκο Χαριτάκη, έναν άνθρωποι που δεν χρειάζεται συστάσεις. Από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα της πόλης και από τα πιο αγαπητά.
Ο Νίκος έδωσε τις εξετάσεις του για δυο συνεχείς θητείες στον “ακανθώδη” τομέα της καθαριότητας και πρασίνου και τις πέρασε με άριστα ! Και αυτό δεν το παραδέχονται μόνο οι φίλοι του, αλλά και όλοι όσοι είχαν διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων!
Είναι γεγονός ότι ο Νίκος Χαριτάκης, υπήρξε άνθρωπος με έντονη προσωπικότητα, απόλυτος πολλές φορές, πάντα όμως με άποψη στοιχειοθετημένη, από τα πρόσωπα που πάντοτε “τάραζε τα νερά” με την παρουσία του, δίδαξε σ΄ όλους μας πολλά, αλλά κυρίως το βασικότερο, δηλαδή: όποιος βάζει τις φωνές, πρέπει να βάζει και πλάτη ! Γιατί ο Νίκος έφθανε πρώτος στη δουλειά κα βρισκόταν πλάι στους εργάτες καθαριότητας και στα απορριμματοφόρα. Υπήρξε ο αντιδήμαρχος, που βρισκόταν παντού, κάθε ώρα….
Θα πρέπει να ομολογήσω, ότι και στην μεταξύ μας σχέση, υπήρξαν εντάσεις. Ωστόσο, βρίσκαμε τρόπο να τις διαχειριζόμαστε, γιατί το ζήτημα που υπήρχε δεν ήταν η συφωνία, αλλά η διαχείριση των κοινών μας πραγμάτων, με τον πλέον παραγωγικό και ωφέλιμο τρόπο.
Θεωρώ βέβαιο, ότι ο Νίκος Χαριτάκης, θα μας λείψει στο εξής. Όχι μόνο για το λειτουργικό του ρόλο στην τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά γιατί μαζί του, αποσύρεται αθόρυβα, μια εποχή πολιτικού αναστήματος διαφορετική – μια άλλη ηθική , που όσοι από εμάς προλάβαμε και τη ζήσαμε…μας είναι ιδιαίτερα δυσάρεστη, η απουσία της !
Νίκο Χαριτάκη, συνεργάτη και το φίλε, ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Να είσαι πάντα καλά, γερός και ζόρικος, όπως σε ξέρουμε και σε αγαπάμε.
Ο Δήμαρχος Αγίου Νικολάου Αντώνης Εμμ. Ζερβός
