Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου και όπως η παράδοση επιβάλλει ακούστηκαν τα πρώτα κουδούνια στα σχολεία του Λασιθίου με τον καθιερωμένο αγιασμό. Σε όλα … εκτός από ένα, το μουσικό Γυμνάσιο Καβουσίου, που πρόσφατα είχε ανακοινωθεί η έναρξη λειτουργίας του από τη νέα σχολική χρονιά.
Τους πανηγυρισμούς και τις δηλώσεις ευχαρίστησης, που προηγήθηκαν το διάστημα του καλοκαιριού, ακολούθησαν τα κροκοδείλια δάκρυα της απογοήτευσης από την αναστολή λειτουργίας του και οι ανακοινώσεις που καλούσαν το Υπουργείο να παραβλέψει τα αυτονόητα και να λειτουργήσει κατ’ εξαίρεση το σχολείο.
Πριν από όλα αυτά όμως κανένας δεν μπήκε στον κόπο να κάνει την αυτοκριτική του για τις επιλογές που έγιναν και πριν γραφούν όλες οι βαρύγδουπες επαναστατικές ανακοινώσεις να βουτήξουν την πένα τους στο μελάνι της λογικής.
Τα δεδομένα που έχουμε είναι δύο και δυστυχώς για όλους μας είναι ο αδιάψευστος μάρτυρας αυτών που υποστήριζαν κάποιοι γραφικοί, όπως μας αποκαλούσαν οι ειδήμονες, τη χρονική στιγμή που ξεκίνησαν οι συζητήσεις για τη λειτουργία του σχολείου.
Το πρώτο δεδομένο είναι ότι δεν βρέθηκε κανένας εκπαιδευτικός από το νομό Λασιθίου να κάνει αίτηση για την θέση του διευθυντή του σχολείου. Η θέση αυτή καλύφθηκε από εκπαιδευτικό, ο οποίος ζήτησε απόσπαση από την Αθήνα.
Προβληματίστηκε κανείς από αυτό;
Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι από το ενεργό μαθητικό δυναμικό των μαθητών του Λασιθίου που θα φοιτήσουν στην Α΄ Γυμνασίου βρέθηκαν μόλις έξι μαθητές να καταθέσουν αίτηση, χωρίς να είναι βέβαιο ότι θα επιλέγονταν μετά την εξεταστική διαδικασία επιλογής μαθητών που επιβάλλεται για την εγγραφή ενός μαθητή στον συγκεκριμένο τύπο σχολείου.
Αλήθεια όταν ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης υποστήριζε ότι είχε πληθώρα αιτήσεων από όλες τις πόλεις του νομού, κάποια στιγμή του είχε ξεφύγει και ένα νούμερο για εκατόν πενήντα αιτήσεις, τι έχει να μας πει τώρα;
Τι μεσολάβησε και οι αιτήσεις εξαφανίστηκαν; Εκτός αν δεχτούμε την άποψη της ΕΛΜΕ, ότι λόγω της αργίας του καλοκαιριού δεν ενημερώθηκαν εγκαίρως οι μαθητές.
Να υπενθυμίσω ότι ο εν λόγω κύριος και εκπρόσωπος της κυβερνητικής πολιτικής στην εκπαίδευση εκείνης της περιόδου, μιλούσε για δύο ή και τρία τμήματα στην Α΄ Γυμνασίου, αγνοώντας τα αυτονόητα. Στα μουσικά γυμνάσια οι θέσεις φοίτησης είναι προκαθορισμένες με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας και ήταν δεδομένο ότι λόγο πληθυσμιακών κριτηρίων στο νομό μας θα λειτουργούσε μόνο ένα τμήμα με αυτούς που θα περνούσαν τις εξετάσεις ανεξαρτήτου αριθμού αιτήσεων.
Άγνοια ή εσκεμμένη παραπληροφόρηση;
Η παρελθοντολογία ποτέ δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός, όταν όμως κάνεις την αυτοκριτική σου και μπορείς να αναγνωρίσεις τα λάθη σου αυτό σε βοηθάει να τα διορθώσεις με τις επόμενες κινήσεις σου.
Αγαπητοί φίλοι που βρίσκεστε σε θέσεις ευθύνης.
Ο νομός δεν θέλει ανθρώπους να υπηρετούν το δόγμα «καλύτερα να μην γίνει αν είναι να γίνει στον Άγιο Νικόλαο» ή «καλύτερα να μην γίνει αν είναι να γίνει στην Ιεράπετρα» ή «καλύτερα να μην γίνει αν είναι να γίνει στην Σητεία». Χρειαζόμαστε ανθρώπους που να αξιολογούν τα δεδομένα και να έχουν τη δύναμη να παίρνουν τις σωστές αποφάσεις προς όφελος της κοινωνίας.
Παρότι αγωνίστηκα το συγκεκριμένο σχολείο να ιδρυθεί στον Άγιο Νικόλαο και η πρόταση που καταθέσαμε τότε σαν Δήμος ήταν πλήρως τεκμηριωμένη με στοιχεία που ποτέ κανείς δεν αμφισβήτησε ούτε και μπόρεσε να τα αντικρούσει, η μη λειτουργία του σχολείου με στεναχωρεί πραγματικά.
Κάποιοι κύριοι, με ονοματεπώνυμο, υπηρετώντας μικροπολιτικά και συντεχνιακά συμφέροντα κρυμμένοι πίσω από το δήθεν κεντροβαρικό σημείο του νομού μας προώθησαν τη συγκεκριμένη λύση, αδιαφορώντας για την προδιαγεγραμμένη τύχη του σχολείου.
Ένα μουσικό σχολείο δεν είναι ένα σχολείο που θα λειτουργήσει στη μέση του πουθενά παρέα με τα τζιτζίκια και τα ελαιόδεντρα όσο μαγευτικό κι αν κάνουν το τοπίο.
Το συγκεκριμένο σχολείο έχει την ανάγκη στήριξης της τοπικής κοινωνίας, χρειάζεται την αλληλεπίδραση με το κοινωνικό σύνολο. Είναι αδύνατο να λειτουργήσει σε ένα γραφικό μεν, αλλά χωρίς κοινωνικό ιστό χωριό. Ένα χωριό στο οποίο δεν λειτουργεί καν Δημοτικό Σχολείο.
Τα παιδιά μας δεν είναι πειραματόζωα. Η ανικανότητα κάποιων να πάρουν σωστές αποφάσεις δεν μπορεί να υποχρεώσει ένα παιδί στην ευαίσθητη ηλικία των 12 ετών να φεύγει στις 7.30 το πρωί και να γυρίζει στις 17.00 στο σπίτι του. Δυστυχώς σε όλους αυτούς που τα αποφάσισαν αυτά και τότε σημειώναμε: «Μόνο ένα παιδί από τον Άγιο Νικόλαο κάποια στιγμή προσπάθησε να κάνει πράξη το όνειρο του και να πάει στο μουσικό Γυμνάσιο Γουβών. Μετά από ένα χρόνο επέστρεψε αδυνατώντας να ανταποκριθεί σε αυτούς τους ρυθμούς. Είχε ονοματεπώνυμο». Μάταιος κόπος. Κανένας δεν άκουγε.
Αξιότιμοι κύριοι.
Δυστυχώς για όλους σας οι ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμο. Δεν φταίει το Υπουργείο και αφήστε όλοι οι ψευτοεπαναστάτες στην άκρη τα μικροπολιτικά σας συμφέροντα. Οι πραγματικοί ένοχοι είναι άλλοι. Αρκεί να κοιτάξτε τον καθρέφτη στο σπίτι σας.
Η πρόταση αναστολής λειτουργίας του σχολείου έχει την υπογραφή του Αναπληρωτή Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Λασιθίου, στενού συνεργάτη του τότε Διευθυντή (συνταξιούχου σήμερα) και μέλος της ομάδας των ανθρώπων που προώθησαν τη λύση Καβουσίου. Οι ίδιοι άνθρωποι που υπηρέτησαν αυτή την πολιτική βρέθηκαν στο αδιέξοδο του σήμερα και πρότειναν την αναστολή. Το Υπουργείο απλά έπραξε τα αυτονόητα. Καλό θα ήταν επομένως από όλους όσους υπογράφουν ανακοινώσεις να υπάρχει και λίγη λογική σε όσα γράφουν και κυριότερα από την ΕΛΜΕ της οποίας ο ρόλος δεν είναι να υπηρετεί τις φτηνές κομματικές αντιπαραθέσεις.
Όσοι πραγματικά ενδιαφέρεστε για τη λειτουργία του σχολείου προσπαθήστε το σχολείο να λειτουργήσει στην πόλη της Ιεράπετρας. Είμαι βέβαιος ότι ο Δήμος και θέλει και μπορεί να υποστηρίξει τη λειτουργία του σχολείου, ενώ η κοινωνία θα το αγκαλιάσει και θα του δώσει την ευκαιρία να ανθίσει όπως πραγματικά του αξίζει.
Αν αυτό δεν είναι εφικτό αναζητείστε μία λύση σε ένα αστικό κέντρο του νομού.
Είναι καιρός σε τούτο τον τόπο να είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας και να αντιμετωπίζουμε τα ζητήματα που μας αφορούν με τρόπο αντικειμενικό.
Για όλους όσους έβγαλαν ή προτίθενται να συνεχίσουν να βγάζουν ανακοινώσεις διαμαρτυρίας αναζητώντας ευθύνες στο υπερπέραν ας ζητήσουν και μία συγνώμη από τα παιδιά μας και όλους όσους έχτισαν όνειρα στην άμμο.
Είναι η ελάχιστη πράξη ηθικής, αν τους λέει κάτι αυτή η λέξη.
Κοκκίνης Κωνσταντίνος
