(Για μερικές σταγόνες νερό) Ουδείς περίμενε την εξέλιξη της συζήτησης στο Δημοτικό Συμβούλιο Αγίου Νικολάου, Κρήτης, τη Τετάρτη (11/7), όταν έφτασε στο θέμα της ύδρευσης του Δημοτικού Διαερίσματος Μέσα Λακωνίων με νερό από το Δημοτικό Διαμέρισμα Έξω Λακωνίων (απόσταση (500 μέτρα).
Τότε, ξαφνικά γυρίσαμε πίσω, πολύ πριν τον Καποδίστρια, ή μάλλον στην εποχή της Λατούς, όπου εκεί όπου σήμερα βρίσκονται τα Φλαμουριανά, σφάζοντα οι Λάτιοι με τους Ολούντιους. Κάποια στιγμή βέβαια κατάλαβαν ότι αυτό δεν οδηγεί πουθενά και κατέληξαν σε συμφωνία η οποία σώζεται σήμερα στο Μουσείο Αγίου Νικολάου…..
Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Παρά το ότι κάτω από τον κάμπο των Λακωνίων υπάρχουν ποσότητες νερού που κατεβαίνουν από το Οροπέδιο Λασιθίου και χύνονται στον βιότοπο του Αλμυρού μερικά χιλιόμετρα πιο κάτω, μόλις μέχρι πριν από τρεις δεκαετίες, η περιοχή έπινε και είχε νερό μόνο από τις στέρνες που σώονται και σήμερα.
Με την έλευση της τεχνολογίας των γεωτρήσεων, η περιοχή ξεδίψασε και έδωσε νερό και σε άλλα σημεία όπως Κριτσά και Ελούντα.
Μαζί όμως με τις γεωτρήσεις, επανήλθε και η λογική του «δικού μας νερού», άσχετα αν προέρχεται από τον ίδιο υδροφόρο ορίζοντα.
Και έτσι, ο καυγάς στο Δημοτικό Συμβούλιο Αγίου Νικολάου, πήρε γρήγορα διαστάσεις, με εκπροσώπους των Έξω Λακωνίων να ωρύονται άνευ λόγου.
Δεν περιμένει βέβαια κανείς τίποτα περισσότερο από κάποιους που μετακινούν νύχτα τη πινακίδα των ορίων Μέσα – Έξω Λακωνίων για να ισχυριστούν μετά ότι οι εγκαταστάσεις του Τ.Ε.Ι., «ανήκουν» στα Έξω Λακώνια.
Θα περιμέναμε όμως, εφ’ όσον κάποιοι μπήκαν στη διαδικασία εκλογής υπό τους νέους κανόνες που εισήγαγε η συνένωση των δήμων να λειτουργούν συναινετικά και όχι διχαστικά και μικροπολιτικά.
Μόνο που αυτή η λογική αποτελεί πλέον μειψηφία όπως και αυτοί που την ενστερνίζονται. Είτε τους αρέσει είτε όχι, είναι οι τελευταίοι σπασμοί μιας νοοτροπίας του παρελθόντος που, παρέρχεται πλέον, οριστικά !
Γιώργος Τουτουδάκης
