Οι ένοχοι ήμαστε εμείς, για αυτό «καλά κάνουν» και μας τιμωρούν.
Ένοχοι, γιατί μΆ όλο που έχουμε προχωρήσει στην επιστήμη και στα τεχνολογικά θαύματα, έχουμε μείνει πίσω σε ανθρωπιά και αξίες.
Ένοχοι, γιατί επιλέγουμε τους εύκολους δρόμους αντί τους δύσκολους. Το δρόμο της κακίας αντί της αρετής.
«…έτι το μεν αμαρτάνειν πολλαχώς έστιν (το γαρ κακον του απείρου, ως οι Πυθαγόρειοι είκαζον, το δΆ αγαθόν του πεπερασμένου) …..εσθλοί μεν γαρ απλώς παντοδαπώς δε κακοί….
Κι ακόμη, με την έννοια το να κάνει κανείς το κακό μπορεί με πολλούς, τρόπους, γιατί το κακό και το άπειρο πάνε μαζί, όπως οι Πυθαγόρειοι δίδασκαν, ενώ το, καλό πάει με το πεπερασμένο. Δηλαδή, καλοί γινόμαστε μΆ έναν μόνο τρόπο ενώ κακοί με πολλούς….
Έτσι λοιπόν, το ένα, το κακό, είναι εύκολο, ενώ το άλο, το καλό, είναι δύσκολο.
Αυτά δίδασκε ο Αριστοτέλης, χρόνια πριν, ο «αρχαίος» εκείνος τον οποίο θέλουμε να διώξουμε.
Αλήθεια, γιατί ούτε τα παιδιά μας, αλλά ούτε και εμείς μελετούμε πια τα λόγια εκείνων των «αρχαίων» Ελλήνων Σοφών;
Όλη η Ευρώπη τους θαυμάζει, εμείς γιατί τους απεμπολούμε ως μιαρούς; Μόνο οι νεκροί και οι ηλίθιοι έχουν το δικαίωμα να λησμονούν• την ιστορία τους, το τόπο τους, την παράδοση, τη γλώσσα, την ίδια την ταυτότητα τους τελικά.
Γιατί έχουμε αφήσει να κυριαρχούν στη ζωή μας οι αριθμοί, είτε αυτοί μετριούνται σε Ευρώ, είτε σε νούμερα τηλεθέασης, είτε σε «νούμερα», γενικά.
Η ζωή όμως δεν είναι μόνο νούμερα.
Είναι και τέχνη, είναι και ποίηση, λογοτεχνία και φιλοσοφία.
Δεν είναι μόνο ο Πυθαγόρας και ο Ευκλείδης, είναι και ο Σοφοκλής, ο Θουκυδίδης, ο Ρίτσος κι ο Παπαδιαμάντης και ο κάθε δημιουργός – είτε αρχαίος, είτε νεώτερος.
Καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά και στις τωρινές σχολικές εξετάσεις, αλλά και σε όλες τις «εξετάσεις» που θα δίνουν στη ζωή τους. Υπομονή και στους γονείς που θα πρέπει να βρίσκονται δίπλα τους διακριτικά. Και ας διαβάζουμ όλοι μας πότε – πότε και κανένα λογοτεχνικό βιβλίο.
Μια απάντηση στο κείμενο της κυρίας Αλτσιάδη με τίτλο «Οι τιμωροί» που δημοσιεύτηκε στις 19 Μαΐου 2006.
Λ.Α.Χ.
