Θα συνεχίσει να πορεύεται έτσι;

Μονή Τοπλού, φάρος της Ορθοδοξίας

Η επένδυση στον Κάβο Σίδερο επαναλαμβάνει ως φάρσα την ιστορία
Του ΚΩΣΤΗ Ε. ΜΑΥΡΙΚΑΚΗ
Πριν από περίπου οχτακόσια χρόνια, από το τέλος κιόλας του 12ου αιώνα, όταν ποντίφικας στο θρόνο του Αποστόλου Πέτρου ήταν ο Ιννοκέντιος Γ΄, στις αυλές της δυτικής Ευρώπης άρχιζε η προετοιμασία του μεγαλύτερου γεγονότος στην ιστορία του Μεσαίωνα, που οριοθέτησε εκ βάθρων την αλλαγή της μέχρι τότε αναλλοίωτης παγκόσμιας τάξης: Αυτού που έχει χαρακτηριστεί ως το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας: Της τέταρτης Σταυροφορίας, που με το πρόσχημα της απελευθέρωσης των Αγίων Τόπων από τους μουσουλμάνους, λεηλάτησε με μια άνευ προηγουμένης αγριότητας και βαρβαρότητας, τη μεγαλύτερη μητρόπολη του τότε γνωστού χριστιανικού κόσμου, την βασιλίδα Κωνσταντινούπολη…

Η βία και η αγριότητα ήταν τέτοια, που το άγος αυτού του ιερού πολέμου, αμαύρωνε την εικόνα της Καθολικής Εκκλησίας για οκτώ συναπτούς αιώνες, μέχρι που το Νοέμβριο του 2004 ο πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ ζήτησε συγγνώμη από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία και τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
Ο Ιννοκέντιος, έχοντας εφοδιαστεί με άρτιες νομικές και θεολογικές σπουδές, εκλέχτηκε πάπας στην ηλικία των 37 ετών. Μπόλιασε με καινούργιο πνευματικό σφρίγος την ηγεσία της Κουρίας και πολύ σύντομα αποκάλυψε τα σχέδια και τους ποιμαντικούς στόχους του για την Καθολική Ευρώπη. Έβλεπε έναν άρρηκτο δεσμό μεταξύ της ηθικής αναμόρφωσης, της κατ’ αυτόν αμαρτωλής κοινωνίας, και μιας επιτυχούς νέας Σταυροφορίας στους Αγίους Τόπους, η οποία θα απελευθέρωνε την πόλη του Θεού από τους απίστους. Αυτό από μόνο του, θα ήταν σημάδι ότι ο Θεός επικροτούσε την πνευματική αναγέννηση του λαού Του. Οι κήρυκες του Ευαγγελίου και οι απεσταλμένοι λεγάτοι του, ανέλαβαν να παροτρύνουν κόμητες, ηγεμόνες, κληρικούς και λαϊκούς, να συμμετάσχουν, εφόσον ήθελαν να ξανακερδίσουν την εύνοια του Υψίστου. Στο εξής, το πάθος του Ιννοκεντίου για τη συγκρότηση του σταυροφορικού στρατού, έγινε μοναδική επιδίωξη της θητείας του, και συνεχώς διαμηνούσε, απαιτώντας από τα βασίλεια, τις κομητείες και τις αυλές της καθολικής Ευρώπης να συμμετάσχουν και να στηρίξουν υλικά οι ηγεμόνες αυτή την εκστρατεία: «Οπλιστείτε λοιπόν, τέκνα μου, με το πνεύμα της αυταπάρνησης. Σηκώστε την ασπίδα της πίστης και φορέστε το κράνος της σωτηρίας. Εμπιστευτείτε όχι τους αριθμούς αλλά τη δύναμη του Θεού. Σπεύσατε να βοηθήσετε Εκείνον μέσω του οποίου υπάρχετε, ζείτε και έχετε οντότητα» ήταν μεταξύ άλλων και κάποια από τα «πολιτικά» επιχειρήματα του ποντίφικα. Αυτά, τότε…
Τώρα, δεν γνωρίζω γιατί, αλλά έτσι αβίαστα και απρόσμενα, κυνηγάνε το υποσυνείδητό μου κάποιοι αυθόρμητοι παραλληλισμοί και συγκρίσεις των πιο πάνω ιστορικών γεγονότων, με κάποια αντίστοιχα που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στο Νομό Λασιθίου και έχουν αναπόφευκτα κάποιες καταπληκτικές ομοιότητες:
Δυο διακριτές για τους ρόλους τους και την κοινωνική τους αποστολή εξουσίες, η πνευματική και η κοσμική, που εκπροσωπούνται αντίστοιχα από έναν τοπικό ορθόδοξο Δεσπότη και οι θεσμικοί αιρετοί εκπρόσωποι του κράτους και της αυτοδιοίκησης (Βουλευτές, Νομάρχης, Δήμαρχοι, νομαρχιακό συμβούλιο, δημοτικά συμβούλια και ΤΕΔΚ του Νομού) αλληλοεμπλέκονται και αλληλοεπικαλύπτονται σε μια υπόθεση «σταυροφορίας» για την υλοποίηση μιας αμφιλεγόμενης φαραωνικής επένδυσης που θα κοστίσει πανάκριβα στο βιώσιμο μέλλον των επόμενων γενεών του Νομού Λασιθίου. Ο τοπικός πνευματικός ηγέτης Ιεραπύτνης και Σητείας, ως επικεφαλής αυτής της νέας «σταυροφορίας» που έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια, σε μια απέλπιδα και ύστατη ενδεχομένως προσπάθειά του (που σε τίποτα δεν διαφέρει από τις μεσαιωνικές παρεμβάσεις της Κουρίας) για την διάσωση της σχεδιαζόμενης από το Ίδρυμα και τους Άγγλους επένδυσης τον Κάβο Σίδερο, ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, ζήτησε (δηλαδή απαίτησε…) από τους αιρετούς, εν λευκώ εξουσιοδότηση, για τη νομική στήριξη του εγχειρήματος. Η μόνη διαφορά με τον Ιννοκέντιο, είναι ότι αυτή τη φορά δεν υπάρχουν ιδεολογικά επιχειρήματα. Αλλά ούτε και προφάσεις…
Και δεν υπάρχουν, γιατί αυτή η ιστορία δεν μπορεί να περιβληθεί ούτε με θεολογικό αλλά ούτε και με πνευματικό περιεχόμενο: Πως αλήθεια μια μπίζνα τέτοιου ασύλληπτου μεγέθους, μπορεί να εξομοιωθεί με τις αειθαλής, διαχρονικές και αιώνιες αξίες του ανατολικού ορθοδόξου δόγματος; Πώς μπορεί μια επένδυση με κίνητρο τον υλικό και οικονομικό πλούτο, να συζευχθεί με τη διαχρονικότητα και οικουμενικότητα του ορθόδοξου χριστιανικού Λόγου και Πίστης, της Ορθόδοξης θεολογικής και μυστικιστικής γραμματείας που πρέπει να διακονεί η τοπική Μητρόπολη Σητείας; Πως μπορεί μια παγανιστική πορεία της τοπικής εκκλησίας να ενδυθεί με τη Γνώση, που υπό το πρίσμα του Λόγου και της αυτοσυνειδησίας, θα ήταν συναρτημένη με τη σεμνότητα, την ταπεινότητα, το μέτρο, και την αποφυγή της υπερβολής, με τη συνείδηση του πεπερασμένου και του πρόσκαιρου της ύπαρξης, με την αίσθηση της μικρότητας μπροστά στο άπειρο σύμπαν και στο μεταφυσικό κόσμο; Πώς μπορεί αλήθεια μια τόσο ουράνια αφοσίωση της τοπικής μητρόπολης σε μια κυκλώπεια παρέμβαση στη φύση και στους ανθρώπους της, να συμβιβαστεί με το μεγαλείο της συνέχειας του τόπου, που αιώνες τώρα, κτίζει το παρόν και το μέλλον στην εμπειρία και στη σοφία του παρελθόντος; Που αναδεικνύει και αποδέχεται την πολυμορφία, που υποκλίνεται με σεμνότητα μπροστά στο θαύμα της ζωής, μάχεται για τη θαυμαστή αρμονία του οικολογικού περίγυρου του Κάβο Σίδερο, και την τοπική ευαίσθητη σοφία της φύσης, καθώς ο Λόγος βρίσκεται στη βάση της Δημιουργίας;
Πώς μπορεί το διαχρονικό, οικουμενικό και αναλλοίωτο μήνυμα του Λόγου, να υπερκεραστεί από τα δεινά της ανθρώπινης μετριότητας κάποιων «πεφωτισμένων» που στρουθοκαμηλίζουν αυτάρεσκα μπροστά στις ευθύνες τους, καλυπτόμενοι ένοχα πίσω από τις δικές τους παράδοξες ερμηνείες του Λόγου; Που πήγε το ομηρικό ιδεώδες «λόγων μεν ρητήρ, έργων δε πρηκτήρ»;
Ποιοι είναι τέλος πάντων όλοι εκείνοι (ομιλώ δυστυχώς και για τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Λασιθίου και για την ΤΕΔΚ…) που τοποθετούμενοι στα οπίσθια της συνειδήσεως και διατηρώντας την ψευδαίσθηση ότι πράττουν το ορθό, το πρέπον και το αγαθό, υιοθετούν δογματικά υποδείξεις πόρο απεχουσών από το δικαιωματικό όνειρο της μακροχρόνιας προοπτικής του τόπου; Δεν είναι όμως μόνον αυτοί.
Υπάρχουν και οι άλλοι, οι απλοί πολίτες του κόσμου τούτου που δε σιωπούν. Γιατί η σιωπή εκλαμβάνεται και ως συναίνεση, καθώς βέβαια «ο σιωπών δοκεί συνενείν»…
Απέναντι στην αιώνια και ευκλεή διακονία των αξιών της ανατολικής ορθόδοξης εκκλησίας, απέναντι στις πολύμορφες οικολογικές και περιβαλλοντικές παρεμβάσεις για την προστασία της κτίσεως από το πάνσεπτο οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, απέναντι στην εξ ορισμού και εκ φύσεως υποχρέωση της Ορθοδοξίας να υπερασπίζεται μη αγοραίες, αλλά πνευματικές και κοινωνικές αξίες, υψώνει το ανάστημά της μια αμφίβολη, πεζή, άμουση και γιγαντιαία παρέμβαση κατά της Κτίσεως, του Κτίστη και του ανθρώπου, στον Κάβο Σίδερο, με πρωτεργάτη τον τοπικό Δεσπότη. Και αυτά όταν εκπρόσωπος του Οικουμενικού Θρόνου χαρακτήριζε πριν από μόλις δυο βδομάδες στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel το πρότζεκτ αυτό ως «τέρας»…
Δεν γνωρίζω, αν βιώνουμε την εποχή των άνευ όρων εκπτώσεων και της ισοπεδωτικής εκκοσμίκευσης των φορέων των θρησκευτικών αξιών: Εκείνων που ξαφνικά πείστηκαν για το που βρίσκεται ο αστερισμός της επίγειας δύναμης και χωρίς αναστολές υιοθετώντας τη Βοναπάρτεια ρήση le ete este moua ξαναγράφουν το Ευαγγέλιο από την αρχή. Κρίμα…
Το μόνο που γνωρίζω, είναι, ότι αν αυτή η επένδυση – ύβρις κατά της φύσης, του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος της ανατολικής Κρήτης, ευοδωθεί, δεν θα χρειαστεί να περάσουν οχτακόσια χρόνια για να ζητήσει συγγνώμη ένας επόμενος δεσπότης Ιεραπύτνης και Σητείας από τις μελλοντικές γενιές: Αυτό θα γίνει πολύ πιο γρήγορα. Ίσως, όμως τότε να είναι αργά….

ΥΓ: Το κείμενο αυτό αφιερώνεται στο συνάδελφο Γιάννη Περάκη, πρώην Δήμαρχο Ιτάνου, που παραιτήθηκε από το Νομαρχιακό Συμβούλιο αρνούμενος να εκποιήσει το ήθος και την αξιοπρέπειά του. Αρνούμενος να ντυθεί στο χακί σε μια νέα «σταυροφορία» κατά του τόπου του. «Θέλει αρετή και τόλμη» η αξιοπρέπεια στις μέρες μας, όπως θα συμπλήρωνε κι ο ποιητής. Του αξίζει δημόσιος έπαινος.

ΚΩΣΤΗΣ Ε. ΜΑΥΡΙΚΑΚΗΣ Πολιτικός Μηχανικός
komavr@otenet.gr

Print Friendly, PDF & Email

Από manos